.........* διαδρομές στις Ελληνικές πόλεις * με ειδήσεις, ρεπορτάζ & σχόλια * ...με φόντο τους Ελληνικούς δρόμους... μιας άλλης εποχής που κατέστρεψαν οι εργολάβοι με την συμβολή των συντηρητικών κυβερνήσεων...στο όνομα της "ανάπτυξης" (βλέπε υπέρ-κέρδη);"

Ροή ειδήσεων

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Δικαστικό «μπλόκο» στις υπέρογκες κρατήσεις των μισθών λόγω δανείων


31 Μαρ 2013
Σε  ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ, ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ, ΤπκΔ.



«Ανάχωμα» στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (ΤΠκΔ) μπήκε το Ειρηνοδικείο Χανίων, το οποίο απαγόρευσε -κατόπιν προσφυγής δημοτικής υπαλλήλου- να της κρατά πάνω από 100 ευρώ το μήνα για δάνειό της από το Ταμείο. Αναλυτικότερα:

Με μηνιαίο μισθό 707,21 ευρώ, η δημοτική υπάλληλος, όντας σε οικονομική δυσχέρεια (από τη μεγάλη παρακράτηση του χρέους της από τις τρεις πιστώτριες τράπεζες, ένα πιστωτικό ταμείο και το Παρακαταθηκών που της κρατούσε 369,87 ευρώ το μήνα), στηριζόμενη στο νόμο Κατσέλη (Ν. 3869/2010) για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, ζήτησε ρύθμιση από το ΤπκΔ.

Στην εξωδικαστική προσπάθεια, οι υποβληθείσες προτάσεις της απερρίφθησαν , με αποτέλεσμα να ακολουθήσει την κατάθεση αίτησης στο Ειρηνοδικείο Χανίων, το οποίο, όπως αναφέρει η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, που γνωστοποίησε και την υπόθεση, «βλέποντας την τεράστια δόση προς το ΤπκΔ και την μη αλληλέγγυα πολιτική του, απαγόρευσε στο Ταμείο να παρακρατεί περισσότερα από 100 ευρώ το μήνα».

Η απόφαση αυτή από νομικούς κύκλους θεωρείται ως «πιλότος», που θα ανακουφίσει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και θα βάλει τέλος «στην πρακτική του ΤπκΔ, που συνεχίζει να διεκδικεί τις δόσεις των δανείων των δημοσίων υπαλλήλων, ακριβώς όπως είχαν καθοριστεί πριν την σημαντική μείωση των εισοδημάτων τους».

Η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, «εμφανώς δικαιωμένη και ευχαριστημένη με την απόφαση του Ειρηνοδικείου Χανίων, η οποία έπεσε ως «βάλσαμο» στην ταλαιπωρημένη οικονομικά και ψυχικά δημόσιο υπάλληλο, όχι απλώς την χαιρετίζει, αλλά ευχαριστεί το δικαστήριο για αυτήν και καλεί κάθε πολίτη που ζει κάτω από τον βραχνά της υπερχρέωσης, να εμπιστευτεί τις διατάξεις του νόμου Κατσέλη, μα προ πάντων τους δικαστές της χώρας μας, οι οποίοι συμπάσχουν μαζί μας, αποφασίζοντας σύμφωνα με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, κάθε δοκιμαζόμενου στις μέρες μας πολίτη της χώρας μας».



______________________________
http://www.aftodioikisi.gr/

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

H πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τζούλια Γκίλαρντ:Δεν θα δεχτούμε τους Xρυσαυγίτες στη χώρα μας!


Δήλωση – βόμβα: 

Αρνούνται να δεχτούν την επίσκεψη της Χρυσής Αυγής στη χώρα τους "Αν κάποιος θέλει να μπει στην χώρα μας και να φέρει εδώ τις απεχθείς ιδέες του, δεν θα το επιτρέψουμε", δήλωσε η πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τζούλια Γκίλαρντ αναφερόμενη στο θέμα χορήγησης βίζας σε βουλευτές της Χρυσής Αυγής που προτίθενται να επισκεφθούν την Αυστραλία.
«Δεν υπάρχει θέση για τέτοιου είδους πολιτικούς στο έθνος μας» δήλωσε η Αυστραλή πρωθυπουργός στην εφημερίδα  «Νέο Κόσμο».
«Ελέγχουμε κάθε άτομο που προτίθεται να επισκεφθεί την Αυστραλία και, βέβαια, έχουμε ελευθερία λόγου στη χώρα μας. Ακόμα και αυτοί που έχουν τις πιο απεχθείς απόψεις, δεν φιμώνονται στην Αυστραλία. Εντούτοις, αν κάποιος θέλει να μπει στη χώρα μας και να φέρει εδώ τις απεχθείς του ιδέες, δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν υπάρχει θέση στο έθνος μας για τέτοιου είδους πολιτικούς και τέτοιου είδους πολιτικές ιδέες» δήλωσε η Αυστραλή πρωθυπουργός.
Η «Χρυσή Αυγή» προσπαθεί να ανοίξει γραφεία στην Αυστραλία, ενώ πριν από περίπου ένα μήνα ο βουλευτής του κόμματος, Ηλίας Κασιδιάρης, δήλωσε σε εκπομπή του ομογενειακού ραδιοφωνικού σταθμού 3ΧΥ στη Μελβούρνη ότι βουλευτές του κόμματος θέλουν να επισκεφθούν την Αυστραλία.

_______________
Πηγή: newsbomb
~~~~~~~~~~~

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΤΡΑΜ:

Σε αντίθεση με την Ελλάδα που τους έχουμε βάλει στην Ελληνική Βουλή και το παίζουν εθνοπατέρες... Ας μας πουν εκεί στον Άρειο Πάγο πως τους νομιμοποίησαν και τους επέτρεψαν να μπουν στη Βουλή!!! Γνωρίζοντας την ευγενή και ανθρωπιστική δράση τους τα προηγούμενα χρόνια στην ελληνική κοινωνία!!!
Όπως επίσης είναι απαράδεκτο να  "μαγαρίζουν" τα ιερά σύμβολα όσα τουλάχιστον έχουν απομείνει.... όπως αυτό της ελληνικής σημαίας...
Ο Έλληνας ήταν πάντα φιλόξενος και αγαπούσε τους ξένους επισκέπτες που ερχόντουσαν στην Ελλάδα... πράγμα που ισχύει και σήμερα, αγαπάμε και σεβόμαστε όλα αυτά τα παιδιά που άφησαν την πατρίδα τους  για αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και σήμερα βρίσκονται εδώ.... και  η προσπάθεια όλων μας πρέπει να είναι: 
i.  Να γίνουν φίλοι της Ελλάδας και όχι φανατικοί εχθροί που αυτό επιδιώκουν οι χρυσαυγήτες,
ii. να μάθουν την ελληνική γλώσσα και ιστορία του τόπου μας,
iii. να αγαπήσουν την Ελλάδα και να έχουν μόνο όμορφες αναμνήσεις όταν θα επιστρέψουν στην χώρα τους. Δημιουργώντας  έτσι έναν νέο φιλελληνισμό ανά τον κόσμο και όχι μισέλληνες που με τις πράξεις τους κάνουν και μάλλον απερίσκεπτα οι  χρυσαυγήτες.

Συνάντησα προ ετών στην Ταγγέρη του Μαρόκου ένα νέο παιδί που μιλούσε άπταιστα ελληνικά και θυμήθηκε με νοσταλγία την ζωή του στον Πειραιά όπου είχε ζήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτά είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχουμε για να λεγόμαστε  πολιτισμένοι άνθρωποι και όχι μισάνθρωποι αλλά και πατριώτες που αγαπάμε την χώρα μας και δεν την δυσφημίζουμε  στα πέρατα του κόσμου ως ρατσιστές και τέρατα του ναζισμού....  που μας προσβάλουν ως Έλληνες αλλά και μηδενίζουν την μεγάλη και λαμπρή ιστορία της Ελλάδας....

Η Κύπρος ξύπνησε “κουρεμένη” και… οργισμένη




Το επόμενο πρωί, ή μάλλον οι επόμενες ώρες από τη συμφωνία του Eurogroup για την ένταξη της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, με την παροχή οικονομικής βοήθειας 10 δισεκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έναντι σκληρών όρων και ανταλλαγμάτων, που οδήγησαν σε “κούρεμα” καταθέσεων και αναδιάρθρωση των τραπεζών της Λευκωσίας, ήταν γεμάτο από έντονα συναισθήματα στη Μεγαλόνησο.

Τα κυπριακά ΜΜΕ καταγράφουν ανακούφιση για το γεγονός ότι απετράπη η χρεοκοπία και διασφαλίστηκε η παραμονή της Κύπρου στην ευρωζώνη, την ίδια στιγμή ωστόσο υπάρχει μούδιασμα και προβληματισμός για τις επιπτώσεις των μέτρων, που δεν έχουν ακόμη ξεκαθαριστεί, και οργή για όσα προηγήθηκαν ώστε να φτάσει η Μεγαλόνησος σε αυτό το ακραίο αδιέξοδο, καθώς και όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του προηγούμενου διαστήματος.

Όπως αναμενόταν, έχει ξεσπάσει και πολιτική αντιπαράθεση, με “ελεύθερους σκοπευτές” των κομμάτων να αφήνουν αιχμές για τoν Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη και τους χειρισμούς που προηγήθηκαν, ενώ σχολιάζεται το γεγονός ότι, όπως είπε ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η συμφωνία του Eurogroup δεν χρειάζεται να περάσει από την έγκριση της Κυπριακής Βουλής για να αποκτήσει ισχύ.

____________________________
REPORTER |  25.03.2013

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Τα δικά μου παραμύθια δεν είχαν βασιλοπούλες


γράφει ο Θεόδωρος Κουτρούκης (*)

Λένε πως κατά κάποιο τρόπο είμαστε τα παραμύθια μας. Τα δικά μου παραμύθια δεν είχαν πριγκιπόπουλα και βασιλοπούλες. Δεν είχαν μάγισσες και δράκους, μήτε νάνους και ξωτικά.
Τα δικά παραμύθια μου είχαν πολλές εικόνες. Ένας σιδηροδρομικός σταθμός από όπου ξεκινούσαν το ταξίδι τους προς το Βορρά τα τρένα της απελπισίας δίχως παράθυρα, τρένα κατάμεστα από στοιβαγμένους επιβάτες. Μερικές ημέρες αργότερα σκυφτοί και αμίλητοι οι όμηροι των Ναζί εισέρχονταν -κάτω από την επιγραφή «ARBEIT MACHT FREI»- στο μακάβριο πεπρωμένο τους.
Φρικτή ήταν και η εικόνα των ανθρώπινων υπολειμμάτων με τα κουρελιασμένα ρούχα και το ξυρισμένο κεφάλι να σέρνονται στους χώρους του επίγειου Άδη αναζητώντας καμιά σωτήρια πατατόφλουδα, μια και η ελπίδα δεν ευδοκιμούσε στο Μπέργκεν Μπέλζεν και το Ράβενσμπρουκ. 
Στρατόπεδα συγκέντρωσης που θα μπορούσαν αβίαστα να ποζάρουν ενώπιον του μεγάλου Φλωρεντινού, όταν εκείνος σκιαγραφούσε την Κόλαση του. Σωροί αποστεωμένων πτωμάτων, μπάλες μαλλιών των κρατουμένων που θα μετατραπούν σε κλωστές, σαπούνια με το γοτθικό αρκτικόλεξο της φράσης «Γνήσιο Εβραϊκό Λίπος», χρυσά δόντια, διαλυμένα παπούτσια, πεταμένες κούκλες και παιδικά παιχνίδια που δε θα χρησιμοποιηθούν ποτέ πια. Λάκκοι με τις στάχτες των κρατουμένων που δεν συμβάδιζαν με τα σχέδια του Γ’ Ράιχ.
Τα δικά μου παραμύθια είχαν μυρωδιές. Την έντονη οσμή της καμένης σάρκας που αναδυόταν από τα κρεματόρια. Τα υπολείμματα στα δωμάτια με τα ντουζ που ξερνούσαν το θανατηφόρο αέριο Zyklon B. Την μπαρουτοκαπνισμένη οσμή της κάνης στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τη μυρωδιά του φόβου.
Τα δικά μου παραμύθια είχαν ήχους. Το γοερό κλάμα των μικρών παιδιών που χωρίζονταν από τις μάνες τους. Τις κραυγές αγωνίας των τρομαγμένων γυναικών που υποχρεώθηκαν από τους επιβλητικούς στρατιώτες -που είχαν δύο S στο μπράτσο και ούρλιαζαν «schnell, schnell»- να γδυθούν κάτω από τα ντουζ με το παγωμένο νερό. Το κροτάλισμα των πολυβόλων που έκοβαν νήματα ζωής «δια ασήμαντον αφορμήν», καθώς και ο ρόγχος του ξεψυχίσματος των ηλικιωμένων και των αρρώστων, που μαρτυρούσε πως ηχεί παντού ίδια η πένθιμη άρια του θανάτου.  
Από αυτά τα παραμύθια, έμεινε ως πολύτιμο ενθύμιο το πιστοποιητικό της ιδιότητας της «ομήρου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης», που εκδόθηκε από το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Δε θα ξεχάσω ποτέ την περισσή ικανοποίηση, με την οποία χάιδευαν το κιτρινισμένο χαρτί εκείνα τα ροζιασμένα χέρια, λες και ήταν το πολυπόθητο έπαθλο μιας νίκης απέναντι στην πιο καλοκουρδισμένη φάμπρικά εξόντωσης ψυχών, που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Σε εκείνες τις αφηγήσεις, που συχνά διανθίζονταν με τη φράση «ξεγέλασα τον Χίτλερ κι επέζησα», θα λάβω αρκετές ψηφίδες ολοζώντανης ιστορίας για να συνθέτω ένα μωσαϊκό με εφιάλτες σε ολόκληρη τη ζωή μου.
Εκεί, δίπλα σε μια σόμπα πετρελαίου, θα συνειδητοποιήσω ότι θα πρέπει να χαρίσω στα παιδία μου το «Ημερολόγιο της Άννας Φράνκ», με την ελπίδα να μην αποτελέσει έναν καζαμία της μελλοντικής ζωής τους.
Εκεί, τέλος, θα μάθω ότι η μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος είναι εκείνη της αξιοπρέπειας του και ότι εκείνοι που τη διαφύλαξαν στη σκιά της σβάστικας (κι η γιαγιά η Δέσποινα μαζί) δικαιούνται να ανεγείρουν το μνήμα τους στους σχηματισμούς των σύννεφων.



______________________
(*) Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου 
Πρώτη δημοσίευση: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=22781


Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Νότες θλιμμένες και… ξυπόλητες


ΡΕΠΟΡΤΑΖ του δρόμου
«ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ» ΜΕΧΡΙ 12 ΩΡΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ, ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΙΛΑ, ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΦΤΗΝΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΚΟΥΛΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΥΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΠΟΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ. 187 ΠΑΙΔΙΑ-ΕΠΑΙΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, 400 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

PAIDIA

«Δουλειά για τους μεγάλους, παιχνίδι και σχολείο για τα παιδιά». Το σύνθημα της κοινωνικής οργάνωσης ΑΡΣΙΣ ενάντια στην παιδική εργασία έχει δυστυχώς και το αντίστροφό του: Περισσότεροι μεγάλοι στην ανεργία, περισσότερα παιδιά στην επαιτεία. Η φτώχεια των γονιών δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την εκμετάλλευση των παιδιών, ωστόσο, όπως αποδεικνύουν οι έρευνες, το πρόβλημα δεν λύνεται με τιμωρητικά μέτρα, αλλά με υποστηρικτικές δομές, για τα παιδιά και τις οικογένειές τους. 187 παιδιά κατέγραψε η οργάνωση να επαιτούν μόνο στο κέντρο της Αθήνας το τελευταίο τρίμηνο του 2012, και 400 παιδιά στη Θεσσαλονίκη σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Η «Εφ.Συν.» ακολούθησε τα παιδιά των δρόμων της Αθήνας και στηρίζει έναν άλλο αγώνα δρόμου, για χάρη των παιδιών, που πραγματοποιείται την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη.

Της Αφροδίτης Τζιαντζή*

Tα βλέπετε καθημερινά. Σε ακριβούς πεζοδρόμους και γραφικά στενά, σε κεντρικές ή υποβαθμισμένες πλατείες, στα πεζοδρόμια και στους σταθμούς του μετρό, στα βαγόνια του ηλεκτρικού με φτηνά μουσικά όργανα και πλαστικά ποτηράκια για τα κέρματα, κουλουριασμένα στην αγκαλιά κάποιας γυναίκας, έξω από φούρνους ζητώντας φαγητό, σε εστιατόρια και καφέ πουλώντας χαρτομάντιλα. Είναι τα παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν νωρίς, τα παιδιά που «εργάζονται», όπως περιγράφουν τα ίδια αυτό που κάνουν, έως και 12 ώρες καθημερινά. Πιάνουν δουλειά στις 10.30 το πρωί και γυρίζουν στο σπίτι τους κατάκοπα μετά τις 11 το βράδυ, συχνά ασυνόδευτα, ευάλωτα σε διάφορες μορφές κακοποίησης. Είναι από βρέφη λίγων μηνών, μέχρι έφηβοι δεκάξι χρόνων. Αρκετά πηγαίνουν σχολείο αλλά σπάνια παρακολουθούν τακτικά τα μαθήματα και σχεδόν ποτέ δεν ολοκληρώνουν τη βασική εκπαίδευση. Κάποια είναι θύματα τράφικινγκ, συχνά μαζί με τις μητέρες τους. Τα περισσότερα τα βγάζουν στον δρόμο οι οικογένειές τους, θεωρώντας το σχεδόν φυσικό, ειδικά όταν και οι ίδιοι οι γονείς μεγάλωσαν με αυτό τον τρόπο.

Πριν νιώσετε οίκτο ή αποτροπιασμό για το «τι είδους γονείς είναι αυτοί που φέρονται έτσι στα παιδιά τους», πριν αναρωτηθείτε «τι κάνει το κράτος» (ομολογουμένως όχι και πολλά) πριν βάλετε το χέρι στην τσέπη ή στην περίπτωση που θεωρήσετε λύση την καταγγελία στην Αστυνομία, σκεφθείτε το ξανά. Κάτι στο οποίο συγκλίνουν οι φορείς που ασχολούνται με τα παιδιά του δρόμου είναι ότι οι καταγγελίες στην Αστυνομία πρέπει να είναι η τελευταία διαφυγή, αφού έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες προσπάθειες και αφού έχει βρεθεί από πριν μία λύση υποδοχής για το παιδί. Δεύτερον, με το να δίνετε χρήματα δεν βοηθάτε το παιδί, αλλά αθελά σας αναπαράγετε και ενθαρρύνετε την εκμετάλλευσή του.

Οπως μας πληροφορεί η κ. Σουλελέ, νομική σύμβουλος της ΑΡΣΙΣ, κοινωνικής οργάνωσης υποστήριξης νέων που ασχολείται με τα παιδιά του δρόμου από το 2002, μια καταγγελία στην Αστυνομία θα προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα στα ίδια τα παιδιά: «Αφού συλλαμβάνονται, σε μια συνήθως τραυματική και ταπεινωτική εμπειρία, οδηγούνται στα κρατητήρια ανηλίκων και στον εισαγγελέα ανηλίκων εντός 24ωρου. Ο εισαγγελέας έχει την επιλογή είτε να απόσχει των καταγγελιών είτε να παραπέμψει το παιδί σε επιμελητή ανηλίκων είτε να ασκήσει δίωξη και να ορίσει δικάσιμο. Και στις τρεις περιπτώσεις το παιδί επιστρέφει στον δρόμο, αφού το παραλαμβάνει συνήθως κάποιος συγγενής (ο γονέας δεν εμφανίζεται για ευνόητους λόγους).

Οι δίκες στη συντριπτική τους πλειοψηφία πραγματοποιούνται ερήμην, μόλις ένα παιδί εμφανίστηκε σε δίκη για επαιτεία από το 2010», μας λέει. Το ίδιο συμβαίνει και με τους επιμελητές ανηλίκων, καθώς συχνά χάνονται τα ίχνη των παιδιών. Η κατάληξη σε ίδρυμα επίσης δεν είναι ιδανική, καθώς επέρχεται χωρισμός από το οικογενειακό περιβάλλον, κυρίως από τα αδέλφια με τα οποία τα παιδιά, συνήθως μέλη πολυμελών οικογενειών, είναι πολύ δεμένα. Γι” αυτό και η παραπομπή σε ξενώνες και δομές επιλέγονται σε περιπτώσεις υψηλής επικινδυνότητας, κακοποίησης ή τράφικινγκ. «Η καταγγελία και η σύλληψη σημαίνουν για το παιδί δυο-τρεις μέρες κοπιαστικής δουλειάς παραπάνω, για να πληρώσει το πρόστιμο», συμπληρώνει η Λένα, κοινωνική λειτουργός και συντονίστρια του προγράμματος της ΑΡΣΙΣ για παιδιά που βρίσκονται στον δρόμο.

Η Λένα, όπως και οι street workers της ΑΡΣΙΣ, δεν αναφέρουν τα πραγματικά τους ονόματα, ειδικά τα μικρά. «Αν κάποιο παιδί μάθει ότι γράφτηκε το όνομά μας στην εφημερίδα, δύσκολα θα μας εμπιστευθεί ξανά. Είναι μια σχέση εμπιστοσύνης που χτίζεται αργά και γκρεμίζεται εύκολα» μας λέει η νεαρή κοινωνιολόγος που δουλεύει στον δρόμο εδώ και δύο χρόνια – αυτήν ας την πούμε Ελευθερία. Μαζί τους στις εξορμήσεις η νομική σύμβουλος της ομάδας, επίσης street worker, τουλάχιστον άλλος ένας κοινωνιολόγος ή κοινωνικός λειτουργός, και συχνά εθελοντές. Δύο φορές την εβδομάδα, εδώ και έξι χρόνια, λειτουργεί σε συγκεκριμένο σημείο στην Αθήνα σταθμός δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά που δουλεύουν στον δρόμο.

Για τα παιδιά, τα ομαδικά παιχνίδια, οι κατασκευές, η ζωγραφική είναι ένα σύντομο διάλειμμα από τη «δουλειά», που πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να βγει το μεροκάματο – το οποίο ορίζεται από τον γονέα, συνήθως στα 30 ευρώ μίνιμουμ. Για τους ανθρώπους της ΑΡΣΙΣ είναι μια ευκαιρία να γνωριστούν με τα παιδιά, να τα βοηθήσουν, να ανοιχτούν και να μεταφέρουν κάποιο αίτημα ή ακόμα και να προσεγγίσουν τους γονείς τους. Επιπλέον, το παιχνίδι είναι μέσο διασύνδεσης με το σχολείο και επαφής με τη γνώση, μέσα από απλά βήματα, όπως το να γράψουν το όνομά τους σε μια ζωγραφιά, να μάθουν την ιστορία του τραγουδιού που έχουν μάθει να τραγουδάνε ή να παίζουν όλη μέρα, συνήθως με λάθος νότες σε ένα φτηνό έγχορδο ή ακορντεόν. Ζητούμενο είναι τα παιδιά να μην το αισθανθούν ως φιλανθρωπία, αλλά ως ένα μόνιμο σημείο αναφοράς με ανθρώπους που εμπιστεύονται.

Η καταγραφή του φαινομένου της παιδικής εργασίας, η διασύνδεση των παιδιών με υπηρεσίες (εκπαίδευσης, υγείας, ψυχοκοινωνικής στήριξης), η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού είναι τα τρία σκέλη του «Δικτύου Δράσης κατά της εκμετάλλευσης των παιδιών που εργάζονται στον δρόμο» της ΑΡΣΙΣ. Μολονότι η παιδική εργασία καταδικάζεται από τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού, και η εξώθηση παιδιού σε επαιτεία τιμωρείται από τον νόμο (με κράτηση έως 6 μήνες και πρόστιμο έως 3.000 ευρώ), στην πραγματικότητα εκατοντάδες παιδιά «εργάζονται» καθημερινά, κυρίως επαιτώντας, είτε συντηρώντας τις οικογένειές τους είτε ως θύματα οργανωμένων κυκλωμάτων τράφικινγκ.

Οι street workers της ΑΡΣΙΣ κατέγραψαν τους τελευταίους τρεις μήνες του 2012 187 διαφορετικά παιδιά που επαιτούν στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας, με 60 από αυτά να εμφανίζονται πρώτη φορά. Υπολογίζουν ότι ανά πάσα στιγμή κάθε μέρα πάνω από 150 παιδιά βρίσκονται στους δρόμους της Αθήνας, ενώ ο συνολικός αριθμός υπολογίζεται ότι είναι διπλάσιος. «Υπάρχει μια σχετική υπεροχή των κοριτσιών στις ηλικίες 5-12, και μια υπεροχή των αγοριών στις ηλικίες 12-15», μας λένε.

Ως προς την καταγωγή, τα περισσότερα παιδιά-επαίτες στην Αθήνα είναι από τη Ρουμανία και δευτερευόντως από την Αλβανία, ενώ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουν εμφανιστεί παιδιά από ασιατικές χώρες, κυρίως παιδιά προσφύγων ή αιτούντων άσυλο. Υπάρχουν επίσης Ελληνες ρομά και μουσουλμανόπαιδες της Θράκης. Συνήθως πουλάνε μικροαντικείμενα ή παίζουν μουσική σε συνδυασμό με την απλή επαιτεία, ενώ όσο πιο μικρά είναι τόσο πιο σκληρά τα εκμεταλλεύονται: «Τα μικρά παιδιά στοχεύουν κατευθείαν στο συναίσθημα του περαστικού και βγάζουν μεγάλα μεροκάματα, γι” αυτό και ο γονέας θα εξαντλήσει τα όριά τους». «Μη δίνετε χρήματα», είναι η πάγια συμβουλή, «δώστε τους κάτι που θα χρησιμοποιήσουν τα ίδια, μαρκαδόρους, ένα μπλοκ ζωγραφικής ή κάτι φαγώσιμο».

«Παιχνίδι και σχολείο για τα παιδιά, δουλειά και χρήματα για τους μεγάλους», προτείνει η ΑΡΣΙΣ, ζητώντας αλλαγές στο νομικό πλαίσιο, ώστε τα παιδιά να μην αντιμετωπίζονται ποινικά, αλλά με ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας.

 ……………………………………………………………………………………………………………………………..

 Η 8χρονη Μελίνα και τα άλλα παιδιά

Για να βγούμε στον δρόμο με τους street workers, υπάρχουν αυστηροί κανόνες: Οχι φωτογραφική μηχανή, ακολουθούμε διακριτικά από απόσταση. Λίγο πιο κάτω από την Ακρόπολη πλησιάζουν τη Μελίνα. Είναι οχτώ χρόνων αλλά μοιάζει μικρότερη. Το τσαντάκι με τα χαρτομάντιλα είναι μέρος της στολής εργασίας, τα μαλλάκια χτενισμένα σε όμορφες πλεξούδες. Πιο κάτω δύο γυναίκες, μητέρα και θεία της Μελίνας, καθώς και πολλά από τα αδέλφια και τα ξαδέλφια της «δουλεύουν» επίσης. Αργότερα θα δούμε τον Γιώργο με το μπουζούκι, τη Μαρία, που πλησιάζει τα 14 και ντρέπεται πια να βγαίνει στον δρόμο και έχει κάτι να μοιραστεί με την Ελευθερία. Είναι καλή μαθήτρια, πανέξυπνη, προσπαθούν να πείσουν την οικογένεια να σταματήσει να τη βγάζει στον δρόμο. «Θα τη στηρίξουμε με ενισχυτική διδασκαλία, τους λέμε ότι θα έχουν ένα παιδί που θα πάει πανεπιστήμιο, θα τους κάνει περήφανους. Τα άλλα δύο αδέλφια “δουλεύουν”». Ο φόβος της Αστυνομίας ή του γονέα που παρακολουθεί, κάνει τα παιδιά συγκρατημένα, οι κουβέντες τους λιγοστές.

Οσο πλησιάζουμε στο Σύνταγμα τα πρόσωπα αλλάζουν, οι περιοχές είναι μοιρασμένες ανά εθνικότητα. Στο κέντρο υπερτερούν οι Ρουμάνοι, που έρχονται συχνά και ολόκληρες οικογένειες με σκοπό την επαιτεία. «Είναι πολύ δύσκολο να βγει ένα παιδί από τον δρόμο. Θεωρούμε κέρδος αν καταφέρουμε έστω να δουλεύει λιγότερο, υπό σχετικά καλύτερες συνθήκες ή να πάει σχολείο. Αν και δουλεύουν τόσο σκληρά, που είναι αδύνατον να παρακολουθούν τα μαθήματα. Ξέρουμε όμως περιπτώσεις παιδιών που, μεγαλώνοντας, έγιναν γονείς και αποφάσισαν ότι τα δικά τους τα παιδιά δεν θα τα βγάλουν στον δρόμο» μάς λέει η Δανάη, νομική σύμβουλος.

Μια φορά την εβδομάδα οι θεραπευτές έχουν τη δική τους ομαδική ψυχοθεραπεία. «Μαζευόμαστε και κλαίμε», μου εξομολογείται σε κάποια στιγμή. Η ματαίωση είναι έντονο συναίσθημα, σε ένα έργο που μοιάζει σισύφειο. «Δεν ξέρω γιατί το διάλεξα αυτό που κάνω», μου λέει η Ελευθερία. «Μας μίλησε μια μέρα στο Πανεπιστήμιο η κ. Μυρτώ Λαιμού, από το Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιού και Οικογένειας στον Κολωνό, δούλεψα εθελοντικά και κατάλαβα ότι θέλω να ασχοληθώ με τα παιδιά αυτά. Ισως επειδή τα παιδιά δεν τα αντιμετωπίζω σαν μικρά, αλλά σαν ίσους. Είναι κι αυτό το χαμόγελο που σου σκάνε, που δεν συγκρίνεται με τίποτα».

Πληροφορίες: www.arsis.gr (η ιστοσελίδα της ΑΡΣΙΣ, μέσα από την οποία μπορείτε να ενημερωθείτε ή να στηρίξετε εθελοντικά τις δράσεις για τα παιδιά. Υπάρχει ανάγκη για κοινωνικούς λειτουργούς – διερμηνείς από τα ρουμανικά και τα βουλγαρικά).

…………………………………………………………………………………………………………………………………………

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  Αγώνας δρόμου και ευαισθητοποίησης
Σύμφωνα με την οργάνωση για την κοινωνική υποστήριξη των νέων, 400 παιδιά «εργάζονται» στην πόλη υπό καθεστώς εκμετάλλευσης. Ηδη από τη δεκαετία του 1990, η ΑΡΣΙΣ έχει προσεγγίσει εκατοντάδες παιδιά των φαναριών και του δρόμου, που επαιτούν ή σπανιότερα πωλούν χαρτομάντιλα… Τα περισσότερα προέρχονται από την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, ενώ πρόσφατα εντοπίστηκαν ακόμη και ελληνόπουλα. Παιδιά ελληνικής καταγωγής παρουσιάστηκαν πρώτη φορά το 2012 στους δρόμους της Θεσσαλονίκης να «εργάζονται».
Με κύριο στόχο την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την αντιμετώπιση του φαινομένου της παιδικής εργασίας-εκμετάλλευσης, η ΑΡΣΙΣ διοργανώνει την Κυριακή σειρά εκδηλώσεων, με επίκεντρο τον αγώνα δρόμου επτά χιλιομέτρων που θα ξεκινήσει στις 12.30 το μεσημέρι από την πλατεία Αριστοτέλους (στην παραλία μπροστά από το άγαλμα του Αριστοτέλη) και θα διασχίσει την πόλη μέσω λεωφόρου Νίκης, πάρκου Λευκού Πύργου, λεωφόρου Μ. Αλεξάνδρου, Γ” Σεπτεμβρίου, λεωφόρου Στρατού, Αγγελάκη, Εγνατίας, Εθνικής Αμύνης, Αλ. Σβώλου, Γρ. Παλαμά, Τσιμισκή, πλατείας Αριστοτέλους, Εγνατία, Δωδεκανήσου, Ν. Κουντουριώτου, λεωφόρου Νίκης και κατάληξη πάλι στην πλατεία Αριστοτέλους.
Την εκδήλωση θα πλαισιώσουν άλλες δράσεις, όπως η παρουσία του Κινητού Σχολείου (ΑΡΣΙΣ- PRAKSIS), δρώμενα για παιδιά από την εθελοντική ομάδα «Παιδιά εν Δράσει», γκράφιτι, συλλογή παιχνιδιών και σχολικών ειδών για τα παιδιά των φαναριών.
Δηλώσεις συμμετοχής στο 2310-526150 και 2310-227311 ή στο e-mail: arsisthes@gmail.com
Ν. Φωτόπουλος

__________________

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Της αλήθειας η ταφή


    ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ......                                                                 

του Μάρκου Δεληγιάννη     



Η βροχή μαστιγώνει τους έρημους δρόμους της πολιτείας. Μια γκριζοπράσινη γλίτσα τυλίγει τις γειτονιές. Η καπνιά, καθώς ξεπροβάλλει αμέριμνη απ’ της καμινάδας το μαυρισμένο στόμα, το βάζει στα πόδια, κυνηγημένη απ’ του νοτιά τη μανία και χάνεται μες την απεραντοσύνη του ουράνιου θόλου, αφού προηγουμένως φιλοδώρησε με μονοξείδιο του άνθρακα τους ιθαγενείς, χωρίς διάκριση καμιά να κάνει σε χρώμα, αίμα και καταγωγή. Νύχτα παγερή, κατασκότεινη. Μόνο του ανέμου η ανάσα ταράζει της σιγής την περίοδο. Αφόρητη σιγή επιβλήθηκε από τους πραίτορες. Ανησυχία φωλιάζει στης τρόικας τ’ απρόσιτα μπαλκόνια. Προσοχή! Μην ξυπνήσουν τα νεκρά αγόρια της Λάρισας, ώρα μεσάνυχτα, τούτη τη νύχτα τη χειμωνιάτικη. Τότε, αλίμονο, γιατί αυτά θα σηκωθούν και πάλι ολόρθα, τα δηλητηριασμένα σπλάχνα τους να υψώσουνε σημαία κι αμίλητα να προχωρήσουνε, σαν αστραπές που αυλακώνουνε το μέλλον. Θ’ αναποδογυρίσουνε τα φέρετρα κι έτσι όλοι οι τραγικοί αυτόχειρες - πεντέμισι χιλιάδες άνθρωποι - θα τινάξουν από πάνω τους τα σκουλήκια της φθοράς και θα σηκώσουν τις γροθιές τους. Ένα δάσος απέραντης οργής θα εμφανισθεί, έτοιμο να σκεπάσει τις σκοτεινές πλατείες. Οι δρόμοι, ξαφνικά, θα πλατύνουν. ΟΙ τοίχοι, σπρωγμένοι απ’ του πλήθους την προέλαση, θα καταρρεύσουνε. Χλαλωή και κουρνιαχτός θα επακολουθήσει. Κι ύστερα πάλι σιωπή. Μόνο, που τώρα θ’ ακούγεται ο χτύπος μιας πελώριας καρδιάς, σαν ταμπούρλο, που δίνει ρυθμό στο σήμερα, καθώς αυτό βαδίζει αντάμα με το αύριο. 


Κι οι συγκλητικοί περιφρόντιδες, συνεδριάζουν κουκουλωμένοι με τις φαιές τηβέννους τους. Προσπαθούν, απελπισμένα, το θάνατο, την ερήμωση, την εκποίηση της πατρώας γης, την ανεργία, την κατεδάφιση της αξιοπρέπειας, των ραβδούχων τις περιπολίες, να τα καλύψουν, να τα μεταμφιέσουν με ψιμύθια φτηνά, με κακόγουστα μασκαρέματα και να πείσουν τους πολίτες αυτής της υπόδουλης χώρας, πως όλα αυτά είναι μυθεύματα. Είναι της αριστεράς κατασκευάσματα. Μια φάρσα κακοπαιγμένη. Όμως, εκλαμπρότατοι, όσο κι αν πλύνετε τις πληγές απ’ τις σκόνες και απ’ τα αίματα, όσο κι αν προσπαθήσετε τις φοβερές ουλές να κλείσετε με άκομψα φκιασίδια, κανένα δεν θα πείσετε. Εσείς, ω συγκλητικοί, πιστοί στον όρκο σας που δώσατε στη Ρώμη, βαυκαλίζεστε, πως κάπως έτσι θα διαφυλάξετε αλώβητο το πέρασμά σας απ’ τα κιτάπια της ιστορίας; Θαρρείτε πως λίγα φτηνά αρώματα και κρέμες αμφιβόλου χρησιμότητας, θα λευκάνουν τις δηλητηριασμένες σάρκες των αγοριών; Νομίζετε πως οι αργυρώνητοι αστέρες των τηλεοπτικών παραθύρων, ή οι βαρύγδουπες πομφόλυγες, θα επιβάλουν τη δική σας αλήθεια; Όχι! Το έγκλημα παραμένει. Το μασκάρεμα του νεκρού, όσο μεγαλόπρεπα κι αν είναι τα στολίδια κι οι φορεσιές, οι ψεύτικες, οι φανταχτερές, κανένα δεν πείθουν. Πίσω από τα απαστράπτοντα φέρετρα, τα άηχα τα λόγια, τα ξαναφορεμένα ενδύματα, προβάλλει αμασκάρευτη η αλήθεια. Πόσο ακόμα θα την κρύβετε; Σε λίγο οι αποκριές τελειώνουν. Μέχρι πότε η νιότη, αδιάφορος θεατής, θα παρακολουθεί τη δυστυχία της; Όσο απέραντη κι αν είναι η νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής, η πολυπόθητη Πασχαλιά θ’ ανατείλει. 

Άραγε αναρωτηθήκατε ποτέ ποια όνειρα συντρόφευαν των αγοριών το ταξίδι για το φτάσιμο στην Ιθάκη, στη δική τους Ιθάκη; Δεν ζητούσαν πολλά εκλαμπρότατοι προγάστορες. Λίγο φως, ένα ποτήρι γάλα, ένα βιβλίο. Δεν ζητούσαν και τόσα πολλά. Να μην κοιμηθούν τρέμοντας μέσα στην αδειανή κάμαρα. Κρύωναν μα δεν ζητιάνευαν. Κρατούσαν ένα σιωπηλό λουλούδι και το ζωγράφιζαν στις άγραφες σελίδες του ημερολογίου του πλοίου που μπαρκάρανε. Ταξίδι για την Ιθάκη. 

Αλήθεια, άραγε αναρωτηθήκατε εσείς, που τόσο εύκολα σκορπάτε λόγια στις ανούσιες τηλεοπτικές κοκορομαχίες, ποια ήταν τα όνειρα των άμοιρων μανάδων; Πώς είχαν φανταστεί το πρώτο ταξίδι των βλαστών τους; Κι όμως αυτές δεν ζήτησαν τη χλιδή σας να τους μοιράσετε. Το μόνο που ήθελαν, το μόνο που λαχταρούσαν ήταν το παράθυρό τους ν’ ανοίξουν, να χαμογελάσουν στη θάλασσα και να χαρούν το θαρραλέο φτερούγισμα των νεοσσών τους προς τη ζωή. 

Ανήμπορες οι λέξεις, φίλοι μου, να συνθέσουν τη συμφωνία της παραφροσύνης, καθώς στρατιές ροπαλοφόρων επιτίθενται σε παιδιά. Βρίζουν, κακοποιούν, ποδοπατούν το μέλλον αυτού του δύσμοιρου τόπου. Κι η βία ανενόχλητη παρελαύνει. Και οι μήτρες, χαίνουσες πληγές, στενάζουν για την ορφάνια της επερχόμενης γενιάς. Καιρός να μιλήσουμε, επιτέλους, απλά στον κόσμο, όπως κανείς απλά, πεινάει, όπως, απλά, θλίβεται για τον εξαφανισμό του δάσους, όπως αγαπάει κανείς, όπως πεθαίνει, τόσο απλά. Έτσι απλά να βροντοφωνάξουμε στον κόσμο πως η λύση είναι μια: Αυτοί, οι εραστές των θώκων, θα πρέπει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, να εξαφανιστούν από το προσκήνιο της πολιτικής ζωής του τόπου.



Μάρκος Δεληγιάννης     

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

ΤΡΙΠΛΑΣΙΑ ΑΠΟ ΠΕΡΣΙ ΤΑ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ

Τριπλάσιο από πέρυσι, τους δύο πρώτους μήνες του 2013, είναι το ποσοστό των υπερχρεωμένων καταναλωτών, που αναζητούν την ένταξή τους στις ευεργετικές διατάξεις του «νόμου Κατσέλη» σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Καταναλωτών Κρήτης.

Η Ένωση ζητάει να στραφεί η Κυβέρνηση σε μέτρα, που θα ξεκαθαρίσουν το τραπεζικό τοπίο. Προτείνει για τα δάνεια τα οποία είναι στο "κόκκινο", αλλά χωρίς ελπίδα κάλυψης, να υπάρξει "κούρεμα" 100% και "κούρεμα" σε όλα τα δάνεια το λιγότερο στο 50%. Επίσης η ένωση προτείνει σε περιπτώσεις όπως άνεργοι και ανάπηροι, χωρίς περιουσιακά στοιχεία, το "κούρεμα" να είναι επίσης, 100%.
Η ένωση αντιδρά στο ενδεχόμενο πώλησης των δανείων των δανειοληπτών από τις τράπεζες σε ξένες εταιρείες και σημειώνει ότι ήδη δέχεται καταγγελίες από μέλη της που την ενημερώνουν ότι τα δάνεια τους πουλήθηκαν σε εταιρείες της Ευρώπης, χωρίς καμία ενημέρωση του δανειολήπτη. Όπως αναφέρει ο δανειολήπτης «ενημερώθηκε από το δικόγραφο που έλαβε από την εταιρεία του εξωτερικού, καθώς το χρέος του έγινε απαιτητό εντός τριών ημερών, διαφορετικά γνωστοποιείται ότι θα προχωρήσει η διαδικασία πλειστηριασμού ακόμη και της πρώτης κατοικίας, παρά το γεγονός ότι υπάρχει δέσμευση από το Ελληνικό Δίκαιο».
Όπως αναφέρει η οργάνωση των καταναλωτών είναι σημαντικό για τον δανειολήπτη, έγκαιρα, αφού διαπιστώσει ότι το δάνειο του περνάει στο " κόκκινο" να μη το αμελήσει, αλλά είτε να προσπαθήσει να ενταχθεί στο Νόμο Κατσέλη, για όλο το δανειακό του βάρος, ή να απευθυνθεί στην τράπεζα και να το ρυθμίσει.
Η ένωση ζητάει από την πολιτεία να βελτιώσει άμεσα την νομοθεσία για να σταματήσει η αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων ιδίως των στεγαστικών.


__________________________
*από την: εφημ. ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Εκπαιδευτικοί αποσπάστηκαν σε γραφεία βουλευτών της Χρυσής Αυγής


Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, τρεις μέρες πριν την έναρξη του «κύκλου πνευματικής αφύπνισης» για παιδιά μέχρι 10 χρόνων από τη Χρυσή Αυγή, δύο δάσκαλοι από την Α' και Β' Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής αποσπώνται από τα Δημοτικά Σχολεία όπου διδάσκουν σε γραφεία βουλευτών του κόμματος του Νϊου Μιχαλολιάκου...
Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για δασκάλα σε Δημοτικό Σχολείο στα Γλυκά Νερά, η οποία σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, με ημερομηνία 19 Φεβρουαρίου 2013 και την υπογραφή του Αντώνη Μανιτάκη, θα αποσπαστεί στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, «στο γραφείο του βουλευτού Γιώργου Γερμενή, για γραμματειακή υποστήριξη του έργου του».
Σύμφωνα με την ίδια υπουργική απόφαση, για τον ίδιο λόγο πρόκειται να διατεθεί στο γραφείο του βουλευτή Παναγιώτη Ηλιόπουλου άλλος ένας εκπαιδευτικός, ο οποίος μάλιστα -όπως αναφέρει το δημοσίευμα, είναι γνωστός στους συναδέλφους του ως αριστερός συνδικαλιστής και θεωρούνταν επί χρόνια μάχιμος εκπαιδευτικός, ο οποίος αγωνιζόταν για τα δικαιώματα του κλάδου του. Κατά την εφημερίδα, πριν από λίγους μήνες, στις τελευταίες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν, διέρρευσε ότι έχει ζητήσει απόσπαση σε γραφείο της Χρυσής Αυγής και δεν συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο.
Όπως αναφέρει στην εφημερίδα, ο πρόεδρος του συλλόγου δασκάλων «Αλέξανδρος Δελμούζος» στην Ανατολική Αττική, Σάββας Σεχίδης, «πολλοί εκπαιδευτικοί, οι οποίοι φαίνεται πως έχουν ταλέντο στην επικοινωνία, πηγαίνουν με απόσπαση σε γραφεία κομμάτων και αφήνουν τις τάξεις. Υπάρχουν φήμες ότι το ίδιο συμβαίνει και στα γραφεία των βουλευτών της Χρυσής Αυγής».
Σε ο,τι αφορά τις αποσπάσεις σε γραφεία βουλευτών, ο ίδιος αναφέρει «δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν έγγραφα, υπήρχαν φήμες, πολλά είχαν ακουστεί» και τόνισε πως «σε μια περίοδο που τα σχολεία έχουν αποδεκατιστεί, είναι παράλογο να φεύγουν καθηγητές από οποιοδήποτε κόμμα στη μέση της χρονιάς».
Όσον αφορά τη δραστηριότητα της Χ.Α. στην Ανατολική Αττική, ο κ. Σεχίδης ισχυρίζεται ότι «επικοινώνησα αμέσως με όλα τα σχολεία, προκειμένου να ενημερωθώ αν το φαινόμενο έχει πάρει έκταση. Γίνεται με τις ευλογίες των γονέων τους, στα γραφεία. Ευτυχώς δεν υπάρχουν κρούσματα στα σχολεία. Μιλάμε για Δημοτικά, για μικρά παιδιά, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί».




__________________
*από Kafeneio

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Ου-τοπία - online: ΕΚΔΗΛΩΣΗ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ



Ου-τοπία - online: ΕΚΔΗΛΩΣΗ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟ...: ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ  Πανεπιστήμιο Αιγαίου  Εργαστήριο  Καλλιτεχνικής και Πολιτισμικής Παιδείας  Διευθυντής: Β. Φιοραβάντες  ...





Κρίση και ανθρωπιστικό πρόταγμα
Συζήτηση με θέμα "Η σύγχρονη κρίση και το ανθρωπιστικό πρόταγμα", με ομιλητές τους Β. Φιοραβάντε, Δ. Λεβεντάκο, Γ. Σκλαβούνο, Φ. Νικολόπουλο, Στ. Μπαμπά, διοργανώνεται από το Εργαστήριο Καλλιτεχνικής και Πολιτισμικής Παιδείας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με την ευκαιρία της έκδοσης του συλλογικού τόμου Προς τη νέα ανθρωπολογία (εκδ. Αρμός), που θα κλείσει με εκτέλεση μουσικών έργων στο πιάνο από τον Β. Σταμάτη, διοργανώνεται τη Δευτέρα στον Πολυχώρο κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτισμού Ανοιχτή Πόλη (Μέγαρο Ερμής, Πανεπιστημίου 56), στις 7.30 μ.μ.