.........* διαδρομές στις Ελληνικές πόλεις * με ειδήσεις, ρεπορτάζ & σχόλια * ...με φόντο τους Ελληνικούς δρόμους... μιας άλλης εποχής που κατέστρεψαν οι εργολάβοι με την συμβολή των συντηρητικών κυβερνήσεων...στο όνομα της "ανάπτυξης" (βλέπε υπέρ-κέρδη);"

Ροή ειδήσεων

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Ανοίγουν 70 υποκαταστήματα της Εθνικής για να πληρωθούν οι συντάξεις

Θα δοθούν ολόκληρες οι συντάξεις στους συνταξιούχους


Το άνοιγμα 70 υποκαταστημάτων από όπου οι συνταξιούχοι θα προμηθευτούν τις συντάξεις τους αναμένεται να ανακοινώσει μέσα στην ημέρα η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας.Οι συντάξεις θα πληρωθούν κανονικά και θα δοθούν ολόκληρες στους συνταξιούχους.
Την ίδια στιγμή αγώνας δρόμου διεξάγεται προκειμένου να ανοίξουν τα ΑΤΜ μέχρι σήμερα το μεσημέρι, προκειμένου να ξεκινήσουν οι συναλλαγές των... πολιτών με όριο ανάληψης ανά κάρτα τα 60 ευρώ την ημέρα.
Ας δείξουμε ψυχραιμία στην όλη κατάσταση που είναι προσωρινή και όχι πανικό. Το ΟΧΙ το έχουμε για την Κυριακή 5 Ιούλη 2015.

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Κάλεσμα για ένα διεθνές Φόρουμ (Αθήνα, 26-28/6/2015) και για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Συντονισμού Αριστερών πολιτικών κομμάτων, λαϊκών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων που αγωνίζονται για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρώ και το ΝΑΤΟ.



Σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και ειδικά εκείνες που ανήκουν στην Ευρωζώνη εφαρμόζονται μια σειρά αδυσώπητων αντιλαϊκών πολιτικών από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών- μελών της: μαζικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τους μισθούς, αύξηση της φορολογίας για τους εργαζόμενους και μείωση για τους πλούσιους, ξεδιάντροπες επιδοτήσεις στις μεγάλες εταιρίες, υποτίθεται για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, που ποτέ δεν υλοποιούνται ή είναι βραχύβιες, ιδιωτικοποιήσεις και διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλισης. Το αποτέλεσμα είναι μια εκθετική αύξηση της φτώχειας, της κοινωνικής ανισότητας, της μαζικής ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας.


 Η κατάσταση αυτή έχει τη ρίζα της στην ίδια τη φύση της ΕΕ και του ενιαίου νομίσματος, όπως συμπυκνώθηκαν πρόσφατα στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία βασίζεται σε όλα τα νεοφιλελεύθερα δόγματα που έχουν ήδη δείξει τις αρνητικές επιπτώσεις τους για τα συμφέροντα των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων. Στην Ευρωζώνη οι ανισότητες μεταξύ των χωρών έχουν επιδεινωθεί. Το ευρώ είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής που στρέφεται ενάντια στην απασχόληση. Το ενιαίο νόμισμα χρησιμοποιείται μόνο για να προστατεύσει τις αποδόσεις των καπιταλιστικών επενδύσεων, μέσω της διατήρησης ενός μόνιμου και εθελοντικού υψηλού επιπέδου ανεργίας. Η εισαγωγή των πρακτικών της «Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης» οδήγησε σε μια κατάσταση περιορισμένης κυριαρχίας και επιθετικών, πειθαρχικών μορφών οικονομικής εποπτείας, όπως φάνηκε από τον ρόλο της Τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) στην Ελλάδα (η οποία προώθησε μια σειρά νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και μια μαζική αναδιανομή του εισοδήματος προς την πλευρά το κεφαλαίου). Επιπλέον, οι πολιτικές της ΕΕ και η νομισματικές και θεσμικές ρυθμίσεις της Ευρωζώνης οξύνουν ακόμα περισσότερο την τρέχουσα κρίση και διαιωνίζουν ένα φαύλο κύκλο ύφεσης - λιτότητας - ανεργίας. Η ουσία αυτού του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος βασίζεται στις αξίες και τα συμφέροντα των δυτικών αρχουσών τάξεων: ευρωπαϊσμός, ατλαντισμός, καπιταλισμός, αυταρχισμός. Ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση του, δεν μπορεί να βελτιωθεί από μέσα. Θα πρέπει να διαλυθεί προκειμένου να χτιστεί κάτι ριζικά νέο. Η ΕΕ είναι πράγματι το πιο εξελιγμένο σύστημα στον κόσμο, βασισμένο σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός πολιτισμού που βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς.


 Η ΕΕ είναι ένα φρικτό σύστημα κυριαρχίας και αποξένωσης από το οποίο οι λαοί έχουν την ανάγκη να χειραφετηθούν. Η ΕΕ και η διαδικασία Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι εγγενώς αντιδημοκρατικές. Μειώνοντας δραστικά λαϊκή κυριαρχία στο επίπεδο του έθνους-κράτους και μεταφέροντας εξουσίες στους μη εκλεγμένους μηχανισμούς της ΕΕ, υπονομεύει την δυνατότητα των ανθρώπων να οργανώνονται, να παλεύουν, να αντιστέκονται και να μετασχηματίζουν την κοινωνία. Η καταστροφή της λαϊκής κυριαρχίας είναι η εγγύηση για τις κυρίαρχες τάξεις ότι δεν υπάρχει επιστροφή από τις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις». Είναι στην ίδια γραμμή με την προσπάθεια να διασφαλιστεί η κυριαρχία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε παγκόσμια κλίμακα, που επιδιώκεται από τους διάφορους υπερεθνικούς οργανισμούς (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ). Είναι η γραμμή που ευθύνεται για τον ολοένα και πιο αυταρχικό χαρακτήρα της ΕΕ και για την υποστήριξη της σε ημι-φασιστικά καθεστώτα, όπως αυτό του Κιέβου. Σήμερα, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ γίνονται ακόμα πιο επιθετικές. Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι η κρίση στην περιφέρεια της Ευρώπης, αλλά η προετοιμασία για νέες καταστροφικές επιθέσεις στις κυριαρχούμενες τάξεις στις χώρες του πυρήνα της ΕΕ. Ένα νέο κύμα λιτότητας, περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, ιδιωτικοποιήσεων, την αποδιάρθρωσης των ιστορικών κερδών του εργατικού κινήματος βρίσκεται προ των πυλών. Η ανάγκη για αντίσταση είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση οι περισσότερες δυνάμεις της μη-σοσιαλδημοκρατικής Αριστερά στην Ευρώπη δεν αμφισβητούν την ΕΕ. Το αποτέλεσμα ένας «Αριστερός Ευρωπαϊσμός» που αρνείται να αγωνιστεί ενάντια στη ρίζα του προβλήματος, το οικονομικό, νομισματικό, θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, τον ενσωματωμένο νεοφιλελευθερισμό, τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του. Τα καλέσματα για μία «άλλη» ΕΕ, μια «καλοπροαίρετη» ΕΚΤ και «Ευρωπαϊκές λύσεις για το χρέος» είναι ευσεβείς πόθοι, δεν είναι πολιτικές απαντήσεις. Αυτή η αδυναμία να αμφισβητήσουν την ΕΕ αφήνει ανοικτό πολιτικό χώρο σε ένα ρατσιστικό, αντιδραστικό, υπέρ των συμφερόντων των επιχειρήσεων, σοβινιστικό υποκατάστατο «Eυρωσκεπτικισμό» μιας σειράς ακροδεξιών και νεοφασιστικών κομμάτων. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ δεν θα είναι εθνικιστικές πράξεις ή οικονομικός σοβινισμός. Θα είναι πράξεις διεθνισμού και λαϊκής αλληλεγγύης, διότι θα οδηγήσουν στη διάλυση μιας επιθετικής, καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης. Για τους λόγους αυτούς, είναι εξόχως επείγον να οργανωθεί ένας Πανευρωπαϊκός Συντονισμός αριστερών πολιτικών οργανώσεων, λαϊκών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων που αγωνίζονται ενάντια στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, προκειμένου να συντονίσουν τις εργασίες τους και να ανοίξει εκ νέου συλλογικά τη συζήτηση σχετικά με την αναγκαία ρήξη με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. 
 Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ θα πρέπει και πάλι να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της αριστερής και ριζοσπαστικής πολιτικής, το σημείο εκκίνησης για ένα νέο προοδευτικό, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό μέλλον για την εργατικές τάξεις και τους λαούς της Ευρώπης. Για όλους αυτούς τους λόγους, μια Οργανωτική Επιτροπή αποτελούμενη από τους: Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση- Ελλάδα, Επιτροπή «EuroExit»- Αυστρία, Εθνικός Συντονισμός της Αριστεράς Ενάντια στο Ευρώ- Ιταλία, M'PEP- Γαλλία, Πρωτοβουλία e.V. Duisburg- Γερμανία, παίρνει την πρωτοβουλία να καλέσει σε αυτό το παν-Ευρωπαϊκό Φόρουμ των αριστερών και μαζικών πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων, με στόχο να θα συζητήσει τα παρόντα προβλήματα και να καθιερώσει τον έναν συντονισμού. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα και την Αθήνα στο τέλος του Ιουνίου, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τον εν εξελίξει αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και τις μεταρρυθμίσεις της ΕΕ. H Ελλάδα, τα τελευταία έξι χρόνια, έχει περάσει μια κοινωνική καταστροφή χωρίς προηγούμενο. 
Η έκταση της ελληνικής κρίσης ήταν μια άμεση συνέπεια της οικονομικής, νομισματικής και θεσμική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Το πακέτο «διάσωσης» της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ έχουν σημάνει μια πολιτική ακραίας λιτότητας και τις νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, μαζί με μία παντελή έλλειψη σεβασμού για τις δημοκρατικές διαδικασίες και τη λαϊκή κυριαρχία. Αυτό είναι μια άλλη απόδειξη της βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική φύση της ΕΕ και συνολικά της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Η λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια ενάντια στη λιτότητα έφεραν τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-AΝΕΛ στην εξουσία. Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμά της, όπως αυτό εκφράζεται στη λεγόμενη ατζέντα της Θεσσαλονίκης, είναι μετριοπαθές και αντιφατικό, η νέα κυβέρνηση βρίσκεται υπό τεράστια πίεση για να συνθηκολογήσει και να δεχτεί μια ταπεινωτική συνέχιση των πολιτικών λιτότητας. Είναι σαφές ότι εντός του πλαισίου της Ευρωζώνης είναι αδύνατο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να βγει από λιτότητα και τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια στρατηγική εξόδου είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Το αντί- ΕΕ φόρουμ θα συμπέσει με τη λήξη της προθεσμίας που επιβλήθηκε από την ΕΕ και το ΔΝΤ για ένα νέο πακέτο λιτότητας που θα επεκτείνει την τρέχουσα καταστροφική πολιτική σε αντίθεση με τη βούληση του ελληνικού λαού για ένα τέλος στη λιτότητα. 
Το Φόρουμ θα περιλαμβάνει ένα συνεδριακό μέρος με κεντρικές εκδηλώσεις και εργαστήρια και μια μαζική διαδήλωση στο κέντρο της πόλης. Θα καταλήξει σε μια Πολιτική Διακήρυξη και ένα σχέδιο μελλοντικής δραστηριοποίησης. Η Οργανωτική Επιτροπή προσκαλεί όλες τις πολιτικές οργανώσεις και τα κοινωνικά κινήματα που συμμερίζονται τις παραπάνω απόψεις στο να συμμετέχουν στο Διεθνές Φόρουμ των Αριστερών πολιτικών κομμάτων, λαϊκών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων που μάχονται για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρώ και το ΝΑΤΟ στη Αθήνα, στις 26-28 Ιουνίου 2015. 

 http://antieu-forum.org/ 

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

«Αυτό που θέλουμε λέγεται Δημοκρατία»

  Αθήνα, κινητοποιήσεις, διαπραγμάτευση,  Eurogroup, κυβέρνηση,λιτότητα  

vouli-diadilosi-630.jpg

Αν και η διαδήλωση οργανώθηκε μόλις πριν από δύο ημέρες, 
μόνο στην Αθήνα έχουν δηλώσει ότι θα πάνε 8.000 πολίτες 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ

«Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας - Γκρεμίζουμε τη λιτότητα». Με αυτό το σύνθημα χιλιάδες πολίτες αναμένεται να κατεβούν σήμερα το απόγευμα στις πλατείες της χώρας, αλλά και σε Λονδίνο, Βερολίνο, Αμστερνταμ, Παρίσι, Βιέννη και Βρυξέλλες ενόψει της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ.
Το κλίμα θυμίζει τις διαδηλώσεις του χειμώνα, αλλά δεν είναι το ίδιο. Ο ενθουσιασμός έχει παραχωρήσει τη θέση του στην κριτική υποστήριξη και τονπροβληματισμό. Παρόλα αυτά κι ενώ η διαδήλωση οργανώθηκε μόλις πριν από δύο ημέρες, μόνο στην Αθήνα έχουν δηλώσει ότι θα πάνε 8.000 πολίτες.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διαπραγματεύσεις με τους “εταίρους” έχουν φτάσει στο απροχώρητο», αναφέρεται στο κείμενο που διακινούν οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων. «Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καταργήσει το δημοκρατικό δικαίωμα ενός λαού, ολόκληρης της κοινωνίας να αποφασίζει για το μέλλον του. Δεν έχουν δικαίωμα οι “δανειστές” να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας και να προσπαθούν να ακυρώσουν τη λαϊκή εντολή για τερματισμό της λιτότητας».
«Πολλά γράφετε στο κάλεσμα, και ακούγεται σαν μασκαρεμένο κάλεσμα υποστήριξης της κυβέρνησης. Δεν γίνεται δουλειά έτσι» σημειώνει ο Γιώργος Πουικλής και συνεχίζει: «Ο κόσμος κατεβαίνει για να υποστηρίξει ΘΕΣΕΙΣ, όχι πρόσωπα και κόμματα. Πείτε δυο κουβέντες απλές να ενώσετε, τα πολλά διχάζουν: Τέλος στη λιτότητα, διαγραφή του χρέους, δημοκρατία. Δεν θέλει πολλές σάλτσες».
Διπλό μήνυμα πιστεύει ότι πρέπει να εκπέμψει σήμερα ο κόσμος, εκτιμά ο Πάνος Λιαπόπουλος: «Η διαδήλωση δεν μπορεί και δεν γίνεται να απευθύνεται μόνο κατά των δανειστών αλλά και κατά της κυβέρνησης ώστε να γνωρίζει καλά τι την περιμένει από τον κόσμο σε περίπτωση (συνέχειας ή νέων) υποχωρήσεων».
Τι θέλουμε ακριβώς είναι το ερώτημα που θέτουν οι χρήστες μεταξύ τους.
Σ’ αυτό απαντά κι ο Grego Psonara: «Θέλουμε αναδιάρθρωση του χρέους. Θέλουμεκοινωνική δικαιοσύνη. Θέλουμε να σταματήσει η ανισότητα σε όλη την Ευρώπη. Θέλουμε να μη φορτώνονται οι φορολογούμενοι τα χρέη των τραπεζών. Θέλουμε να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι. Θέλουμε να ακουστεί επιτέλους η αλήθεια. Θέλουμε βασικά ένα πράγμα: το δικαίωμα να κυβερνούμε τον τόπο μας χωρίς να ρωτάμε κάθε μέρα μη εκλεγμένους αξιωματούχους. Τελικά αυτό που θέλουμε λέγεται Δημοκρατία».
Ο Τάκης Τσαντίλας τονίζει: «Η κυβέρνηση οφείλει να αφήσει τα “ήξεις αφήξεις”, να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με την κοινωνία και τον δοκιμαζόμενο κόσμο της εργασίας, να ενημερώσει με ειλικρίνεια τους πολίτες και να σταθεί αποφασιστικά πλάι τους. Με ταξικό προσδιορισμό και ταξική μεροληψία υπέρ των εργαζόμενων, των πολλών».
Από τα πολλά που γράφονται αυτές τις μέρες για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, κρατάμε ένα σχόλιο του Βασίλη Γραβάνη: «Σιγά την εθνική σωτηρία. Η τελευταία ήταν η Μπέλλου και πέθανε».

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Ο Αλέξης Τσίπρας απαντά στους δανειστές μέσω της «Εφ.Συν.»

tsipras.jpg


Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει ότι βασικός όρος για την επίτευξη συμφωνίας είναι η διατήρηση της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού | ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΪΤΑΣ

Με αποκλειστική δήλωσή του στην «Εφ.Συν.», μετά την αποχώρηση της ελληνικής αντιπροσωπείας χθες από τις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας καθιστά απολύτως σαφές αυτό που νωρίτερα είχε διοχετευθεί στα ΜΜΕ ως αποστροφή του προς μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
Οτι η κυβέρνησή του είναι μεν διατεθειμένη να κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσειςούτως ώστε να επιτευχθεί συμφωνία με τους δανειστές.
Δεν είναι όμως διατεθειμένη να «ρίξει» ακόμη πιο χαμηλά τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, με την περικοπή συντάξεων, οι οποίες ούτως ή άλλως έχουνσυρρικνωθεί δραματικά την τελευταία πενταετία.
Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει με άλλα λόγια αυτό που και στη Βουλή είχε πει, κατά την ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών για την πορεία των διαπραγματεύσεων: ότι η κυβέρνηση θα πάρει όσο χρόνο χρειαστεί για την επίτευξη συμφωνίας.
Μόνο που βασικός όρος είναι η διατήρηση της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού.
Ο υπαινιγμός του για τους φόβους των Ευρωπαίων ότι έρχονται κι άλλες αριστερές κυβερνήσεις στη Γηραιά Ηπειρο είναι εξάλλου σαφής, διά της αναφοράς του στις«ελπίδες των λαών της Ευρώπης».
Και για τους επικριτές του στο εσωτερικό της χώρας -βλ. Αντ. Σαμαράς- ο κ. Τσίπρας απορρίπτει τα περί ιδεολογικών εμμονών του ΣΥΡΙΖΑ.

Σημερινή δήλωση αποκλειστικά στην Εφημερίδα των Συντακτών

Ολόκληρη η δήλωση του πρωθυπουργού
«Μόνο πολιτική σκοπιμότητα μπορεί κανείς να διακρίνει στην επιμονή των θεσμών για νέες περικοπές στις συντάξεις μετά από πέντε χρόνια λεηλασίας από τα μνημόνια.
Η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στη διαπραγμάτευση με σχέδιο και με τεκμηριωμένες αντιπροτάσεις. Θα περιμένουμε υπομονετικά, έως ότου οι θεσμοί προσχωρήσουν στον ρεαλισμό.
Αν όμως κάποιοι εκλαμβάνουν ως αδυναμία την ειλικρινή μας επιθυμία για λύση και τα βήματα που έχουμε κάνει για να καλύψουμε τις διαφορές, ας αναλογιστούν:
Δεν κουβαλάμε μόνο μια βαριά ιστορία αγώνων.
Κουβαλάμε στις πλάτες μας την αξιοπρέπεια ενός λαού, αλλά και την ελπίδα των λαών της Ευρώπης. Είναι πολύ βαρύ το φορτίο για να το αγνοήσουμε.
Δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής εμμονής. Είναι ζήτημα δημοκρατίας.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να θάψουμε την ευρωπαϊκή δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε».