.........* διαδρομές στις Ελληνικές πόλεις * με ειδήσεις, ρεπορτάζ & σχόλια * ...με φόντο τους Ελληνικούς δρόμους... μιας άλλης εποχής που κατέστρεψαν οι εργολάβοι με την συμβολή των συντηρητικών κυβερνήσεων...στο όνομα της "ανάπτυξης" (βλέπε υπέρ-κέρδη);"

Ροή ειδήσεων

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

ΙΣΠΑΝΙΑ – Συγκλονίζει ο χαμός οικογένειας λόγω της απόλυτης εξαθλίωσης που γεννά η μνημονιακή πολιτική

Πεθαίνοντας από ληγμένα στην Ανδαλουσία

Συγκλονίζει ο χαμός οικογένειας λόγω της απόλυτης εξαθλίωσης που γεννά η μνημονιακή πολιτική στην Ισπανία.

Της Κορίνας Βασιλοπούλου

Το ισπανικό success story μετρά τα δικά του θύματα. Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που αυτοκτονούν πάνω στην απελπισία τους, πολλοί αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της έξωσης. Είναι κι αυτοί που πεθαίνουν από φτώχεια. Κυριολεκτικά. Η χώρα είναι συγκλονισμένη αυτές τις μέρες από τον θάνατο μιας πάμφτωχης οικογένειας στην Ανδαλουσία λόγω δηλητηρίασης, η οποία ίσως οφείλεται στα ληγμένα τρόφιμα που κατανάλωναν. Νεκροί είναι οι δύο γονείς και η 14χρονη κόρη τους. Η μικρότερη κόρη, 13 χρόνων, νοσηλεύεται στο νοσοκομείο και δείχνει να έχει διαφύγει τον κίνδυνο.

Στην άτυχη οικογένεια από το Αλκαλά δε Γουαδάιρα, στα περίχωρα της Σεβίλης, αποτυπώνεται το δράμα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ισπανία: μια χώρα με ανεργία γύρω στο 26%, που μήνα με τον μήνα συναγωνίζεται με την Ελλάδα στον πόντο για την πρωτιά στην ευρωζώνη, με τον έναν στους πέντε κατοίκους να είναι φτωχοί (21,8%) και το κοινωνικό κράτος σε αποσύνθεση, όπως ορίζουν ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και φυσικά, το εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο και το τραπεζικό σύστημα. Κι ας μην έχει υπογράψει μνημόνιο.
Ο 61χρονος πατέρας της οικογένειας και η 50χρονη γυναίκα του ήταν και οι δύο μακροχρόνια άνεργοι. Ο πατέρας παλιότερα ήταν υδραυλικός, αλλά, από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά, δεν έβρισκε πουθενά δουλειά. Το ζευγάρι δεν δικαιούνταν πια επίδομα ανεργίας. Το 2010 και το 2011 ελάμβαναν έναν κοινωνικό μισθό ο οποίος δίνεται στις άπορες οικογένειες. O πατέρας έπαιρνε οικογενειακό βοήθημα 426 ευρώ, το οποίο επρόκειτο να λήξει σύντομα, γι” αυτό και είχε κάνει αίτηση στον δήμο ώστε να λάβει βοήθημα από εκεί.
Κατά τα άλλα, η οικογένεια επιβίωνε χάρη στις «φιλανθρωπίες» (είχε ζητήσει βοήθεια, μεταξύ άλλων, και από την οργάνωση Caritas) και στις τέχνες που κατεργάζεται η πενία. Πουλούσαν χαρτόνια κι αλουμίνια που μάζευαν από τα σκουπίδια και τα οποία μετέφεραν με το φορτηγάκι που τους είχε μείνει από την εποχή που ο πατέρας δούλευε ως υδραυλικός. Συχνά έτρωγαν ληγμένα τρόφιμα που έβρισκαν στα σούπερ μάρκετ. Τα ίδια ληγμένα τρόφιμα τα οποία θέλει να αρχίσει να πουλάει η ελληνική κυβέρνηση σε τιμή ευκαιρίας στους δικούς της φτωχούς.
Στα ληγμένα αποδόθηκε αρχικά και ο θάνατος των τριών ανθρώπων. Επίσημο πόρισμα ακόμα δεν υπάρχει. Οι Αρχές ερευνούν όλα τα ενδεχόμενα, όπως να υπήρχε κάποια τοξική ουσία μέσα στο σπίτι ή να μεταφέρθηκε εκεί μέσω κάποιας άλλης οδού πλην της διατροφικής. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η οικογένεια στην Ανδαλουσία πέθανε λόγω εξαθλίωσης. «Για όνομα του Θεού, ας μην υπάρξουν άλλα θύματα. Αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν από φτώχεια», φώναζαν αγανακτισμένοι γείτονες της οικογένειας, οι οποίοι διαδήλωσαν τη Δευτέρα μαζί με άλλους κατοίκους, πάνω από 200 συνολικά, έξω από το δημαρχείο του Αλκαλά δε Γουαδάιρα. Οι κάτοικοι απαιτούσαν περισσότερα κοινωνικά βοηθήματα, ενώ δεν έλειψαν και σκηνές διαπληκτισμού ανάμεσα σε διαδηλωτές και μέλη του δημοτικού συμβουλίου.
Ο θάνατος της οικογένειας έχει προκαλέσει μεγάλη συγκίνηση, αλλά και οργή στην Ανδαλουσία, μια από τις πιο φτωχές περιφέρειες της Ισπανίας και με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας (36,4%) σε ολόκληρη την επικράτεια. Στην Ανδαλουσία, παράλληλα, το 21,5% των νοικοκυριών δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο. Οπως ακριβώς η οικογένεια που ξεκληρίστηκε. Θάνατοι όπως αυτοί ή όπως ο πρόσφατος θάνατος ενός νεαρού μετανάστη από την Πολωνία, του πρώτου ανθρώπου που πέθανε επίσημα από ασιτία στην Ισπανία, μόνο αποτροπιασμό προκαλούν σε μια χώρα που ανήκει, θεωρητικά, στις ισχυρότερες οικονομίες της Ε.Ε. και παράλληλα είναι μέλος της G20.
Σαν να ήταν βαλτό, μέσα σε όλα αυτά, το περιοδικό «Economist», που μόνο αριστερό δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς, προειδοποιεί για τον κίνδυνο εξάπλωσης μολυσματικών ασθενειών εξαιτίας των δραστικών περικοπών που πραγματοποιεί στη δημόσια υγεία η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι. Η φτώχεια σκοτώνει, όπως φώναζαν τις προάλλες οι διαδηλωτές στην Ανδαλουσία. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που την προκαλούν, ακόμα περισσότερο.

__________________
http://www.efsyn.gr/?p=160226

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Τελικά θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που λέει;

 

Του Παναγιώτη Βωβού
 

Καθώς γίνεται φανερό και δημοκοπικά ότι η πιθανότητα να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε θέση εξουσίας είναι πια εξαιρετικά ισχυρή, το συστημικό στρατόπεδο αντιδρά όλο και πιο έντονα. Ανεβάζει τον πήχυ της αντιπαράθεσης με τρόπο οξύμωρο: χαμηλώνοντας συνεχώς το επίπεδο. Χρησιμοποιώντας όλο και πιο θλιβερά και ταπεινά μέσα με όλο και μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα.

Δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την δημοσιογραφική κατρακύλα της ναυαρχίδας του μνημονίου, των Νέων, ή τις συνεχείς επιλεκτικές επιλογές και παραποιήσεις δηλώσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ από τα κανάλια, ή την καθημερινή δράση της βλακώδους μονταζιέρας του Μουρούτη, ή ακόμα πιο ανεκδοτολογικά τις πρόσφατες κατηγορίες από τον γνωστό τηλεβιβλιοπώλη και τον Βενιζέλο περί σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με συμφέροντα! Μάλιστα δεν επιστρατεύονται πια μόνο κριτικές από τα δεξιά, αλλά όλο και συχνότερα το σύστημα επιτίθεται ...και από αριστερά! Την μία μέρα ο Τσίπρας τα ξεπουλάει όλα από το Τέξας και την άλλη κλείνει τα πανεπιστήμια. Την μία μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τα συμφέροντα, την άλλη διώχνει τις επενδύσεις. Παραλογισμός. Στο top 10 των επιθέσεων προς τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται η κατηγορία ότι είναι το νέο διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Το γελοίο του πράγματος είναι ότι αυτό το λέει ο ίδιος ο Βενιζέλος!

Είναι, λοιπόν, αξιόπιστος ο ΣΥΡΙΖΑ; Πρέπει ο κόσμος να εμπιστευτεί σε αυτόν και τα στελέχη του την διακυβέρνηση της χώρας; Θα εφαρμόσει αυτά που λέει; Και τι ακριβώς λέει; Είναι σωστά; Έχει πρόγραμμα; Μόλις ανέβει στην εξουσία θα τα ξεπουλήσει όλα και θα κάνει τα ίδια με τους άλλους; Είναι και αυτό κόμμα με διαφθορά στο εσωτερικό του, που θα την μεταφέρει στην άσκηση της εξουσίας; Είναι ο Τσίπρας κατάλληλος για πρωθυπουργός; Γιατί να τον εμπιστευτεί κανείς; Σε όλα αυτά και πολύ περισσότερα ερωτήματα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας αδυνατεί να απαντήσει. Και λογικά, στο βαθμό που οι συνήθεις απαντήσεις εμπίπτουν στην σφαίρα των αφηρημένων εκτιμήσεων μιας κοινωνίας που νιώθει προδομένη και θύμα του πολιτικού συστήματος. Συνεπώς, πολύ συχνή είναι η απάντηση ότι όλοι ίδιοι είναι: ότι και αυτοί άλλα λένε και άλλα θα κάνουν. Αυτή είναι αιτία που μεγάλο τμήμα της κοινωνίας οδηγείται στην εκλογική απόχη και στην ιδιώτευση. Όχι γιατί απαντάει λάθος, αλλά γιατί αδυνατεί να απαντήσει, οπότε επιλέγει αυτό που σερβίρει επί της ουσίας το ίδιο το σύστημα. Και γιατί το σύστημα να περνά υποδόρια στην κοινωνία λογικές που απαξιώνουν και το ίδιο; Πολύ απλά, γιατί μια κοινωνία διαφθοράς, καταλληλότερος για να την κυβερνήσει είναι ο διεφθαρμένος με εμπειρία σε σχέση με τον άπειρο.

Πώς λοιπόν σπάει κανείς αυτόν τον φαύλο κύκλο; Πώς δίνει στην κοινωνία αξιόπιστες απαντήσεις για το τί είναι και τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Κατά την γνώμη μου, εδώ κάνουμε ένα λάθος. Προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε αυτό το οποίο μας κατηγορούν. Δηλαδή κουβαλάμε νερό με το κόσκινο. Προσπαθούμε να πείσουμε ότι θα κάνουμε όσα λέμε, ότι δεν είμαστε διεφθαρμένοι, ότι έχουμε πρόγραμμά και το βελτιώνουμε κ.λ.π. Ακόμα περισσότερο, ότι ως αριστεροί έχουμε και ηθικό πλεονέκτημα, και επιπλέον δεν έχουμε κυβερνήσει. Μεγάλος κόπος με αμφίβολο αποτέλεσμα. Γιατί δεν μπορείς να ζητάς να αναλάβεις την διακυβέρνηση της χώρας επειδή είσαι καλός άνθρωπος με καλές ιδέες. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να σε εμπιστευτεί κάποιος που δεν σε ξέρει, πολύ περισσότερο όταν ξέρουμε όλοι ότι η ίδια η εξουσία αποτελεί διαφθορείο και όταν οι εμπειρίες όλων μας από την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, αλλά και της αριστεράς, μας διδάσκουν ότι η εμπιστοσύνη δεν είναι έγκυρο κριτήριο για αποφάσεις, αλλά συνοδευτικό.

Κατά την άποψη μου, υπάρχουν άλλοι, και πολύ πιο σοβαροί λόγοι να εμπιστευτεί κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι ούτε ότι αυτός είναι καλός, ούτε ότι οι αντίπαλοί του είναι κακοί.

Με απλά λόγια: Ο Σαμαράς πήρε πύρρειο νίκη στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 με βασική του δέσμευση ότι θα αναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο. Με αυτό το σύνθημα πήρε στην Εκάλη ποσοστό 70%. Γιατί άραγε οι πιο πλούσιοι πολίτες της χώρας να θέλουν την αναδιαπραγμάτευση  μνημονίου; Φυσικά και δεν ήθελαν καμία αναδιαπραγμάτευση. Την εφαρμογή του με ακόμα μεγαλύτερη ένταση ήθελε η Εκάλη και ήξερε πολύ καλά ότι αυτό θα κάνει ο Σαμαράς. Κι εκείνος, αμέσως μόλις κέρδισε τις εκλογές, πήγε στην Μέρκελ και της είπε "ουδείς αναμάρτητος". Κι όμως, ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές, βλέπουμε ότι δημοσκοπικά η ΝΔ ακόμα αντέχει. Παρ΄ ότι δεν αναδιαπραγματεύτικε το μνημόνιο αλλά έκανε το ακριβώς αντίθετο. Στον αντίποδα το ΠΑΣΟΚ, ένα ιστορικό και κοινωνικά ριζωμένο κόμμα εξουσίας, κατέρρευσε εκλογικά και βαίνει προς εξαφάνιση, αν και το μηντιακό σύστημα το προμοτάρει χυδαία. Γιατί λοιπόν ο Σαμαράς αντέχει, ενώ το ΠΑΣΟΚ εξαφανίζεται; Γιατί αυτό που καθορίζει πέρα και πάνω από όλα τα κόμματα δεν είναι ούτε τα πρόσωπα, ούτε οι πολιτικές, ούτε η αξιοπιστία τους: είναι η κοινωνική-ταξική βάση πάνω στην οποία τελικά στηρίζονται. Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα ένα διαφορετικό κόμμα από την ΝΔ, γιατί βασιζόταν σε άλλα κοινωνικά στρώματα, πιο λαϊκά και εργατικά. Όταν τα πρόδωσε, αυτά το εγκατέλειψαν, σε αντίθεση με την αστική κοινωνική βάση της ΝΔ. Φυσικά, και η πολιτική, και η ιστορικότητα, και η ιδεολογία, και τα ιδιοτελή συμφέροντα, παίζουν ρόλο για τις αντοχές ενός κόμματος. Αλλά αυτός είναι δευτερεύων στα μεγάλα μεγέθη.

Να λοιπόν γιατί κυρίως πρέπει να εμπιστευτεί κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ: Ούτε για την ειλικρίνεια του, ούτε για το πρόγραμμά του. Αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια μεγάλη αδυναμία που είναι η δύναμη του. Γιατί είναι πια όμηρος της κοινωνίας που τον στηρίζει. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα δώσει μάχη για να εφαρμόσει όσα λέει, ένας ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα προστατέψει την κοινωνία από την ανθρωπιστική κρίση, ένας ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα μας οδηγήσει στην αντίθετη κατεύθυνση από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας, δεν έχει ούτε ένα μήνα ζωής. Πριν προλάβει η ίδια η κοινωνία να τον ανατρέψει θα το έχουν κάνει τα ίδια του τα μέλη. Θα εξαφανιστεί δημοσκοπικά όχι σε έναν χρόνο αλλά σε έναν μήνα. Γιατί δεν τον ψηφίζει η Εκάλη. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Συνεπώς η κοινωνία και οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να δώσουν μαζί του την μάχη, γιατί όσο περισσότερο το κάνουν τόσο περισσότερο τον δεσμεύουν. Τόσο περισσότερο αυτός εξαρτάται από την κοινωνία και όχι μόνο από το στελεχιακό του δυναμικό και τα τωρινά του μέλη του. Τόσο πιο ικανός γίνεται να αντισταθεί στις συστημικές πιέσεις.

Δεν ωφελεί, λοιπόν, ούτε να κοιτά κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να του κουνάει το δάχτυλο. Το θέμα είναι να αξιοποιήσει ενεργητικά την παρουσία του για να μπει τέλος στην κοινωνική καταστροφή. 


Παναγιώτης Βωβός 
RED
Notebook12 Δκεμβρίου 2013 - 11:13 πμ | Παναγιώτης Βωβός

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

WWF Ελλάς - Έρευνα για τη σπατάλη τροφίμων στην Ελλάδα

Προς:Arkadiko Vima
Υπόψη:Κος Αϊβαλής Πάνος
WWF Ελλάς
Λεμπέση 21
117 43, Αθήνα
Tηλ: 210 331 4893
Κιν: 697 185 9632
Fax: 210 324 7578
i.kantas@wwf.gr
www.wwf.gr
Δελτίο ΤύπουΠέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013
Έρευνα για τη σπατάλη τροφίμων στην Ελλάδα
1,3 δις τόνοι τροφής καταλήγουν παγκοσμίως στα σκουπίδια. 868 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από ασιτία σε ολόκληρο τον πλανήτη. 179 κιλά τροφής σπαταλάει κάθε χρόνο ένας Ευρωπαίος, πετώντας ουσιαστικά στα σκουπίδια 590 ευρώ ανά νοικοκυριό. Την ίδια στιγμή, η παραγωγή ενός κιλού βοδινού κρέατος απαιτεί 10.000 λίτρα νερού. Υπάρχει άραγε κανείς που να διαφωνεί ότι η σπατάλη τροφίμων είναι ένα τεράστιο πρόβλημα σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο;
Οι κοινωνικές ανισότητες καθώς και οι σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον προϋπολογισμό των νοικοκυριών, οδήγησαν το πρόγραμμα «Καλύτερη Ζωή» του WWF Ελλάς να ανοίξει στις 5 Δεκεμβρίου και μέχρι τέλος Ιανουαρίου τον φάκελο: «Σπατάλη Τροφίμων», παρέχοντας πρακτικές συμβουλές και κινητοποιώντας τους πολίτες προς όφελος της κοινωνικής αλληλεγγύης και του οικογενειακού προϋπολογισμού.
Ο νέος φάκελος του προγράμματος «Καλύτερη Ζωή», έρχεται όμως να καλύψει και ένα ακόμη κενό γνώσης και επίσημων στοιχείων στην Ελλάδα, ως προς το μέγεθος της σπατάλης τροφίμων. Σύμφωνα με έρευνα κοινής γνώμης της Public Issue - την πρώτη στην Ελλάδα για το συγκεκριμένο θέμα - το 37% των Ελλήνων σπαταλάει φαγητό τουλάχιστον 1-2 φορές τον μήνα, με τους νέους από 18 -34 ετών να πετάνε τη μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού. Στον αντίποδα, οι ηλικίες άνω των 55 πετούν ελάχιστα τρόφιμα.
Σε επίπεδο υλικών, τα τρόφιμα που πιο συχνά καταλήγουν στον κάδο είναι μαγειρεμένα φαγητά που περίσσεψαν, όπως επίσης φρούτα και λαχανικά. Ακολουθούν τα γαλακτοκομικά, το ψωμί, τα ζυμαρικά και τρόφιμα που έληξαν ή χάλασαν. Παρότι οι πολίτες σε μεγάλο βαθμό εμφανίζονται ενημερωμένοι για τις πρακτικές που μπορούν να αναλάβουν, προκειμένου να περιορίσουν τη σπατάλη, αρκετοί είναι αυτοί που διαιωνίζουν το πρόβλημα συστηματικά. Για παράδειγμα, το 20% των συμπολιτών πηγαίνει για ψώνια χωρίς να έχει σημειώσει από πριν αυτά που χρειάζεται, ενώ το 17% δεν καταναλώνει τις επόμενες μέρες το φαγητό που περίσσεψε. Ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα είναι ότι μόλις το 8% των συμπολιτών μας κάνει κομποστοποίηση.
«Για την «Καλύτερη Ζωή», σε μια χώρα που υποφέρει από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, η σπατάλη τροφίμων δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή σε κανένα στάδιο παραγωγής και κατανάλωσης τροφίμων. Είτε πρόκειται για τον αγρό και τις φάρμες, είτε για τα σούπερ μάρκετ, τα εστιατόρια και τα νοικοκυριά. Η σπατάλη τροφίμων δεν υποδηλώνει ευμάρεια. Η «Καλύτερη Ζωή», μέσα από το www.kalyterizoi.gr, προσκαλεί τους παραγωγούς, τους διανομείς τροφίμων και τους πολίτες να περιορίσουν τη σπατάλη τροφίμων μέσα από μικρές πρακτικές που φέρνουν μεγάλο όφελος στο περιβάλλον, την οικονομία, τον συνάνθρωπο και την κοινωνία εν γένει», σχολιάζει ο Αχιλλέας Πληθάρας, υπεύθυνος του προγράμματος «Καλύτερη Ζωή».
Πολύτιμος αρωγός στην προσπάθεια θα είναι η ομάδα ΜΠΟΡΟΥΜΕ που δικτυώνει αυτούς που ζητούν τρόφιμα με αυτούς που μπορούν να τα διαθέσουν. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου το ζήτημα αποκτά κρίσιμη διάσταση, φαίνεται πως δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες: «Το ΜΠΟΡΟΥΜΕ έχει δικτυώσει στα 2 χρόνια λειτουργίας του πάνω από 450.000 μερίδες τροφίμων και πλέον σώζει πάνω από 1.000 μερίδες φαγητού την ημέρα κατά μέσο όρο. Με τον μηχανισμό του ΜΠΟΡΟΥΜΕ είναι πλέον πάρα πολύ εύκολο να σωθούν όλων των ειδών τα τρόφιμα σε κάθε σημείο της Ελλάδας και γενικότερα, οι δικαιολογίες για σπατάλη φαγητού ολοένα και λιγοστεύουν», υπογραμμίζει ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, συνιδρυτής του ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Στις 19 Δεκεμβρίου τρεις ειδικοί στο θέμα της σπατάλης τροφίμων, ο Ηλίας Μαμαλάκης, διάσημος σεφ, ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, συνιδρυτής του ΜΠΟΡΟΥΜΕ και ο Κων/νος Αμπελιώτης, Αν.Καθηγήτης στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, θα βρίσκονται στο studio τουgarage TV για να απαντήσουν ζωντανά στις ερωτήσεις του κοινού.
Σημειώσεις προς συντάκτες:
  1. Δείτε τo μέρος της έρευνας της Public Issue για τη σπατάλη τροφίμων εδώ.
  2. Αποκλειστικός δωρητής της «Καλύτερης Ζωής» είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
  3. Πλέον γίνεται αισθητό το μεγάλο κοινωνικό, οικολογικό και οικονομικό αποτύπωμα που προκαλεί η σπατάλη τροφίμων. Τα τρόφιμα που πετιούνται κάθε χρόνο στην Ε.Ε. έχουν τον δικό τους κύκλο ζωής και ευθύνονται για την κατανάλωση του 50% του νερού άρδευσης. Χαρακτηριστικά επισημαίνεται πως για την παραγωγή ενός κιλού βοδινού κρέατος απαιτείται η κατανάλωση 10.000 λίτρων νερού. Ως φραγμό στην ταχύρυθμη επιδείνωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση στοχεύει στη μείωση της σπατάλης τροφίμων κατά 50% έως το 2020.Την ίδια στιγμή και υπό το πρίσμα της οικονομικής κρίσης παγκοσμίως, η σπατάλη τροφίμων καθρεφτίζει ένα ηθικό ζήτημα μέσα από τη διαιώνιση των ανισοτήτων και εγείρει το ζήτημα της αλληλεγγύης και της στροφής στον συνάνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη και συχνά καταφεύγει σε συσσίτια.
  4. 4. Δείτε εδώ το website της Καλύτερης Ζωής.
  5. 5. Ακολουθήστε την «Καλύτερη Ζωή» σε FacebookTwitter και YouTube.
Περισσότερες πληροφορίες:
Ιάσονας Κάντας, υπεύθυνος τύπου WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, κιν: 697 185 9632,i.kantas@wwf.gr
Βίκυ Μπαρμπόκα, Υπεύθυνη Επικοινωνίας προγράμματος «Καλύτερη Ζωή», τηλ: 210 33 14 893v.barboka@wwf.gr

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

ΝΕΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥ ΤΑΤΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ & ΦΟΡΕΩΝ ΕΛΕΥΣΗΣ
ΤΟΥ ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙ


Λουτράκι 2 Δεκεμβρίου 2013


Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ



Έπεα πτερόεντα οι κενές περιεχομένου προς την κοινωνία του Λουτρακίου δεσμεύσεις του περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρου Τατούλη, περί δήθεν ολοκλήρωσης στο τέλος Νοεμβρίου 2013 των μελετών για την κατασκευή του κλάδου του προαστιακού Σιδηροδρόμου Ισθμός - Λουτράκι μέχρι την οδό Αιγαίου.
Όπως άλλωστε αναμενόταν και προβλεπόταν από την Πρωτοβουλία Πολιτών & Φορέων Έλευσης του Προαστιακού Σιδηροδρόμου στην Πόλη του Λουτρακίου οι δηλώσεις του Πέτρου Τατούλη στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, ήταν άλλο ένα πυροτέχνημα που στην ουσία σκοπούσε και σκοπεί την ψήφο της κοινής γνώμης, ενώ εκ προοιμίου γνώριζε ότι ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί το χρονοδιάγραμμα που εξήγγειλε.
Επρόκειτο για ένα άλλο εμπαιγμό στο σίριαλ που έχει ανεβάσει από τον Νοέμβριο του 2011. Ωστόσο, από την πλευρά της Πρωτοβουλίας Πολιτών & Φορέων επεδείχθη καρτερία και αναμενόταν η δικαίωση με το πλήρωμα του χρόνου, δεδομένου ότι η πραγματική πρόθεση της περιφέρειας Πελοποννήσου δεν είναι η εξυπηρέτηση του συμφέροντος της τοπικής κοινωνίας. Αυτό άλλωστε φαίνεται από την προσπάθεια που καταβάλλεται, ο σταθμός του Ισθμού να μην γίνει στη διακλάδωση όπως επιβάλλει η διεθνής σιδηροδρομική πρακτική, την οποία εφαρμόζει και ο ΟΣΕ -τον υποδεικνύουν οι σχετικές μελέτες του ΟΣΕ- αλλά ο εν λόγω σταθμός να κατασκευασθεί στη θέση Α-Β Βασιλόπουλος προς ικανοποίηση των επιθυμιών των τοπικών οικονομικών συμφερόντων.
Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου με τους αντιπεριφερειάρχες και τους περιφερειακούς συμβούλους της περιφερειακής ενότητας Κορινθίας διακρίνονται για την τρικυμιώδη πολιτική τους, καθ’ όσον ο ένας αδειάζει τον άλλον καθιστώντας τον «πουκάμισο αδειανό» και ουδείς έχει σκοπό να εξυπηρετήσει το συμφέρον της τοπικής κοινωνίας. Αποκορύφωμά τους, τον Μάιο του 2013, η άρνηση αποδοχής στο περιφερειακό συμβούλιο της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Λουτρακίου που ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας της Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου μας με τις πλέον αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΣΕ.
Όπως τότε, έτσι και τώρα υποστηριζόταν από την Πρωτοβουλία Πολιτών & Φορέων ότι το χρονοδιάγραμμα που είχε εξαγγελθεί κινείτο εκτός πραγματικότητας και ο στόχος ήταν προφανής: Να δελεάσουν και να «τσιμπήσουν» οι ψηφοφόροι, έτσι ώστε να αποσπάσουν τη ψήφο τους, έστω και αν ο Πέτρος Τατούλης στις 16 Ιουλίου 2013 δήλωνε για το χρονοδιάγραμμα του έργου: «Εργαζόμαστε με μεθοδικότητα και σχεδιασμό. Έχουμε συγκεκριμένους στόχους και καθημερινά τους πετυχαίνουμε. Μακριά από βερμπαλισμούς, επικοινωνισμούς και πολιτικούς τραμπουκισμούς που οι πολίτες έχουν βαρεθεί και ο τόπος δεν έχει πια ανάγκη».
Η Πρωτοβουλία Πολιτών & Φορέων επισημαίνει ότι με τη σημερινή πραγματικότητα δεν πρόκειται να έχουν ξεκινήσει οι εργασίες κατασκευής, ούτε να έχει εγκατασταθεί ο ανάδοχος του έργου, πριν τις δημοτικές εκλογές του προσεχούς Μαΐου 2014.
Ο Πέτρος Τατούλης και ο συνδυασμός του, πλανώνται πλάνην οικτράν αν ευελπιστούν ότι η κοινή γνώμη θα τους πιστέψει και θα τους δώσει ελαφρά τη καρδία τη ψήφο της.
Ο εμπαιγμός τους, αισίως έκλεισε τα δύο χρόνια από το Νοέμβριο του 2011.

Χρόνια σας πολλά Πέτρο Τατούλη.

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Τραμ των Παλιών Αθηναίων της κλασσικής πλέον διαδρομής Κυψέλη - Παγκράτι


Στις 30 Οκτωβρίου 1908 τα ηλεκτροκίνητα τραμ βελτιώνουν την μετακίνηση των Παλιών Αθηναίων. Στη φωτογραφία μας τραμ της κλασσικής πλέον διαδρομής Κυψέλη-Παγκράτι μπροστά στο Στάδιο.


_________________

Νέος ΕΣΠΕΡΟΣ online: Η κηδεία ενός «Θηρίου»

Νέος ΕΣΠΕΡΟΣ online: Η κηδεία ενός «Θηρίου»: Το «Θηρίο» γεννήθηκε την Καθαρά Δευτέρα του 1885 και τη γέννησή του πανηγύρισε όλη η Αθήνα. Η νέα γραμμή της Εταιρείας Σιδηροδρόμων Αττικής..
.

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Συνέβη στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέρουμε αν είναι αληθινό, είναι πάντως κορυφαίο!

O μανάβης, οι πατάτες και η πιστωτική κάρτα!

Κυκλοφορεί στο Facebook και κρύβει έναν δυναμισμό που έπρεπε όλοι να έχουμε!

Ο φίλος -μανάβης στο κέντρο- έλαβε μια μέρα,στο ταχυδρομικό του κουτί μια πιστωτική κάρτα από την τράπεζα που είχε λογαριασμό.
Ιδεολόγος εναντίον των πιστωτικών, τηλεφωνεί εκνευρισμένος στο διευθυντή της τράπεζας στη Θεσσαλονίκη.
-Σας ζήτησα εγώ κάρτα, γιατί μου τη στείλατε χωρίς να με ρωτήσετε;
-Εντάξει κύριε, δεν είναι υποχρεωτικό να την κρατήσετε. Αν δεν τη θέλετε ελάτε να την ακυρώσουμε, αλλιώς θα σας χρεώνεται ετήσια συνδρομή.
Πράγματι, την άλλη μέρα πηγαίνει στην τράπεζα για να ακυρώσει την πιστωτική κάρτα.
Αλλά όχι μόνος….
Είχε μαζί του και ένα μεγάλο τσουβάλι πατάτες! Πάνω από 40 κιλά!
Μπαίνει μέσα, ακυρώνει την κάρτα και κατόπιν πηγαίνει στον διευθυντή.
Του αφήνει τις πατάτες, πάνω στο γραφείο και του λέει:
«Δεν είναι υποχρεωτικό να τις κρατήσετε. Αν δεν τις θέλετε, φέρτε τις πίσω στο μανάβικο, αλλιώς θα πρέπει να τις πληρώσετε».



_________________
- ΔΕΊΤΕ: http://arouraios.gr/2013/11/o-manavis-oi-patates-kai-i-pistotiki-karta/#sthash.9IFNENRy.dpuf

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Σφοδρό κύμα κακοκαιρίας στη χώρα από Τρίτη - Ερχονται τα πρώτα χιόνια



Έρχεται νέα κακοκαιρία στην χώρα μας από την Τρίτη 19 Νοεμβρίου, η οποία φαίνεται να επηρεάζει με βροχές και σποραδικές καταιγίδες, αρκετές περιοχές της δυτικής, κεντρικής αλλά και βόρειας Ελλάδας...

Χιονοπτώσεις θα σημειωθούν σε ορεινά τμήματα της βορειοδυτικής Ελλάδας, με υψόμετρο άνω των 1500-1600 μέτρων περίπου.
Οι καταιγίδες και οι βροχές αυτές, θα επηρεάζουν κυρίως την δυτική Ελλάδα, με τα ως τώρα στοιχεία ως και τις 23 με 24 Νοεμβρίου τουλάχιστον.
Από τις 19 ως και τις 23-24 τουλάχιστον Νοεμβρίου, ο καιρός θα είναι αρκετά άστατος στην κεντρική, βόρεια και ανατολική χώρα.
Τα χιόνια θα περιοριστούν όπως σας προαναφέραμε, σε ορεινά τμήματα της βορειοδυτικής κυρίως χώρας με υψόμετρο άνω των 1500-1600 περίπου μέτρων.
Συνοπτικά, τα προγνωστικά μας στοιχεία, δείχνουν αρκετά άστατο καιρό μέχρι και τα τέλη Νοεμβρίου, με χιόνια μόνο σε πολύ ορεινά τμήματα της χώρας μας και την θερμοκρασία να είναι σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα.
Νέα στοιχεία μας δείχνουν αρκετό κρύο στην χώρα μας με χιόνια στο πρώτο μισό του Δεκέμβρη,
ωστόσο κάτι τέτοιο ισχύει μόνο με ορισμένα στοιχεία που έχουμε δει ως τώρα.


______________________
tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

«Τηλεόραση του δρόμου» από τον Νίκο Χειλά - ERT Open


Παιδιά του δρόμου, γυναίκες του δρόμου, τραγουδιστές του δρόμου. Το κατάστρωμά του δρόμου είναι το ύστατο καταφύγιο για τους διωγμένους και ξεσπιτωμένους. Σε αυτούς προστέθηκε τώρα και η ΕΡΤ. Από την περασμένη Πέμπτη, 7 Ιουνίου του 2013, έχουμε παγκοσμίως την πρώτη τηλεόραση του δρόμου.

Ταυτόχρονα είχαμε και άλλη πρεμιέρα: Το πρώτο δελτίο ειδήσεων του κόσμου στην άσφαλτο. Ο θεός της τύχης, αλλά και ένας ιδιοφυής σκηνοθέτης, φρόντισαν να στήσουν την κάμερα με τρόπο, που πίσω από την παρουσιάστρια των ειδήσεων, την Αγλαϊα Κυρίτση, να φαίνονται οι άντρες των ΜΑΤ που φρουρούν το Ραδιομέγαρο. Ευφάνταστο εύρημα, που ξεπερνά σε δύναμη ακόμη και τις εικόνες των σουρεαλιστικών ταινιών για τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής.
Ο σουρεαλισμός δεν θα είχε βγει ποτέ στην οδό Μεσογείων αν δεν είχε προηγηθεί η εντολή του Αντώνη Σαμαρά στο Νίκο Δένδια, να εκδιώξει βίαια τους εργαζόμενους από το κτίριο της ΕΡΤ. Από τότε που βγήκε όμως δεν λέει να το κουνήσει από εκεί. Η εκδίωξη αποδείχθηκε μπούμερανγκ. Η συνεχιζόμενη λειτουργία της τηλεόρασης του δρόμου δείχνει ότι η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Πασοκ δεν είναι σε θέση να ελέγξει τις νέες μορφές δημοσιότητας.
Η δημοσιότητα είναι ως γνωστό αρχαιοελληνική ευρεσιτεχνία. Ο στόχος της είναι η συζήτηση για τα προβλήματα του δήμου, που λύνονται μέσα από πολιτικές διαδικασίες – όχι η συζήτηση για τα ιδιωτικά.
Στη νεωτερική εποχή, η δημοσιότητα επανεφευρέθηκε από την αστική τάξη – πρώτα στην Αγγλία του δεκάτου όγδοου αιώνα και ύστερα σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Η δημοσιότητα αυτή ήταν καταρχάς μια αντι-δημοσιότητα που στρεφόταν κατά εκείνης των φεουδαρχών και απόπνεε έτσι αέρα απόλυτης ελευθερίας. Η τελευταία χάθηκε βαθμιαία στο δρόμο όταν επιβλήθηκε παντού το αστικό καθεστώς και οι εκπρόσωποί του διαπίστωσαν, ότι η ανεξέλεγκτη δημοσιότητα δεν συμπορευόταν πλέον με τα συμφέροντα τους.
Στην περίφημη διατριβή του «Η δομική αλλαγή της δημοσιότητας», ο Γιούργκεν Χάμπερμας περιγράφει μεθοδικά την πορεία αυτής της αλλαγής: Καταρχάς την επικράτηση της βιομηχανίας παραγωγής πολιτισμού, η οποία καταπνίγει το διάλογο για τα καίρια πολιτιστικά θέματα. Ύστερα την επιβολή των μαζικών μέσων ενημέρωσης, εκ των οποίων μόνο μικρό μέρος τους συμβάλει στον πολιτικό προβληματισμό. Κατόπιν τον εκφυλισμό των πολιτικών προγραμμάτων σε διαφήμιση. Και, τέλος, την επιστροφή της φεουδαρχικής δημοσιότητας με τη μορφή «δημόσιων σχέσεων» (public relations) - με την έννοια ότι ιδιωτικοί σύνδεσμοι, ή ιδιώτες, εκθέτουν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα ως δημόσια.
Η γνήσια δημοσιότητα, τονίζει ο Χάμπερμας, είναι πολιτική. Με τη δομική αλλαγή της χάθηκαν όμως εκείνες οι αξίες που την πολιτικοποιούσαν: Η ορθότητα, η αλήθεια και η αληθοφάνεια. Αυτές μπορούν να εφαρμοστούν μόνο εντός ενός συνδέσμου πολιτών, που έχουν ισότιμη πρόσβαση στη δημοσιότητα, όχι σε μια κοινωνία, στην οποία τόσο ο πλούτος, όσο και τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στα χέρια λίγων.
Παρά τις ζοφερές αυτές περιγραφές όμως, ο Χάμπερμας δεν το βάζει κάτω. Το κίνημα του 68 – επίσης κίνημα του δρόμου! – λέει, έδειξε, ότι τα κινήματα μπορούν να παράξουν μια νέα αντι-δημοσιότητα, που μπορεί να εκτοπίσει τη ρηχή συμβατική. Απομένει βέβαια να βρεθούν εκείνες και εκείνοι που θα τολμήσουν ένα νέο 68.
Ο Χάμπερμας δεν πραγματεύεται στη διατριβή του το ρόλο που έπαιξε μεταπολεμικά η δημόσια ραδιοτηλέοραση σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες ως ανάχωμα κατά της εμπορευματοποίησης της είδησης, της ενημέρωσης και του πολιτισμού. Παράλληλα δεν αναφέρεται στο ενδεχόμενο κλεισίματος δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών. Αυτό προφανώς δεν μπορούσε να το φανταστεί σε χώρες που έχουν δημοκρατικό καθεστώς.
Γι αυτό και η απόφαση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, να κλείσουν την ΕΡΤ, αποτελεί μια διόρθωση του Χάμπερμας και μια «πολύτιμη» συμβολή στο θέμα «Δομική αλλαγή της δημοσιότητας».
Για την ακρίβεια πρόκειται για πλήρη αναδιατύπωσή της: Δημοσιότητα είναι γι αυτούς νομικό πρόβλημα, όχι πολιτικό, που μπορεί, ως εκ τούτου, να λύνεται κατά περίπτωση με τα ΜΑΤ. Το ότι ο γερμανός φιλόσοφος τάχθηκε πρόσφατα καθαρά κατά του κλεισίματος της ΕΡΤ λέγοντας, ότι «θα πρέπει να ήταν πολύ απελπισμένοι εκείνοι που το έκαναν» δεν έχει προφανώς γι αυτούς σημασία.
Όμως η σύγχρονη δημοσιότητα είναι, όπως είπε εύστοχα ο Ανδρέας Ροδίτης, «Λερναία Ύδρα» - όσο περισσότερα κεφάλια της κόβεις, τόσο περισσότερα ξεφυτρώνουν στη θέση τους. Οι τεχνικές εξελίξεις, με πρώτη το ίντερνετ, της επιτρέπουν να αποκτήσει όχι μόνο παγκόσμια εμβέλεια σε χρόνο μηδέν, αλλά και νέα, ακατανίκητη πολιτική ποιότητα: εκείνη της παγκόσμιας επικοινωνιακής Αγοράς.
Ένα παράρτημα αυτής της Αγοράς, και ίσως το σημαντικότερο από όλα, έχει στηθεί τώρα στην Αγία Παρασκευή. Πρόκειται για «τηλεόραση του δρόμου» με τη διπλή έννοια του όρου: επικοινωνιακή και χωροταξική. Ο χώρος μπροστά στην ΕΡΤ είναι από τους πιο επικίνδυνους στην περιοχή. Όποιος επιχειρεί να περάσει από την πύλη του Ραδιομεγάρου στο απέναντι πεζοδρόμιο ξέρει ότι αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο: Το πράσινο στο φανάρι σβήνει ήδη πολύ προτού φτάσει κανείς ακόμη στην πρώτη νησίδα κυκλοφορίας. Η περίπτωση να σε παρασύρει ένα αυτοκίνητο είναι συγκριτικά πολύ μεγαλύτερη από αλλού. Στα πρόσφατα θύματα αυτής της ανεύθυνης ρύθμισης της κυκλοφορίας ανήκει ο συνάδελφος Αχιλλέας Παναγούλης, που παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο στις 4 Σεπτεμβρίου 2013. Ο δημόσιος χώρος, όπως έχει παραδοθεί στα αυτοκίνητα και την αυτοκινητοβιομηχανία, λειτούργησε γι αυτόν σαν καρμανιόλα.
Καταλαμβάνοντας αυτή την περιοχή, η τηλεόραση του δρόμου πέτυχε – όπως προκύπτει και από το όνομά της - ένα τριπλό άθλο: Να ανακαταλάβει και να ενώσει τον επικοινωνιακό με το δημόσιο χώρο. Να αναστήσει το αρχικό πνεύμα της αστικής ελευθερίας. Και να δώσει έτσι στη δημοσιότητα νέα πολιτική διάσταση.

________________
ΠΗΓΗ: tovima.gr

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Η τελευταία λέξη, πριν σιγήσουν τα μικρόφωνα: «Ψυχή βαθιά».

EΡT - Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί.... Το απόγευμα στις 4.00 όλοι πάμε στην μεγάλη διαμαρτυρία στο ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή

Τα τελευταία λεπτά της ΕΡΑ - «Καλώς ήρθες Μεσαίωνα»


Ο εκφωνητής Ν. Τσιμπίδας μεταδίδει στον αέρα, καθώς οι διμοιρίες των ΜΑΤ βρίσκονται έξω από το στούντιο της ΕΡΑ: «Καλώς ήρθες Μεσαίωνα» και αναφέρει πως αστυνομικός τον καταγράφει με κάμερα, ενώ ακούγονται οι ασύρματοι της αστυνομίας.
Η τελευταία λέξη, πριν σιγήσουν τα μικρόφωνα: «Ψυχή βαθιά».

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Cruise Ship In Extreme Rough Seas



(CCTV) Passengers were thrown around like ragdolls when the Pacific Sun Cruise liner struck a storm off the coast of New Zealand on July 30th. Massive waves caused the interior to be badly damaged. Passengers received a 25% discount on the next cruise. Will they accept this whopping offer? Comment!

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Λευκός Οίκος: Κλειστόν Λόγω Χρεών


   γράφει ο Μωυσής Λίτσης 

Για πρώτη φορά εδώ και 17 χρόνια το αμερικανικό δημόσιο βάζει ξανά λουκέτο-από το 1977 το αμερικανικό δημόσιο έχει κλείσει για χρονικό διάστημα έως και δύο εβδομάδες, 17 φορές. Από την 1η Οκτωβρίου το αμερικανικό δημόσιο θέτει σε διαθεσιμότητα 800.000 εργαζόμενους σε σύνολο δύο εκατομμυρίων εργαζομένων στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες.
Με εξαίρεση το στρατό, τις μυστικές υπηρεσίες και κάθε άλλη υπηρεσία που εμπλέκεται στο σύστημα ασφαλείας των ΗΠΑ, όλες οι άλλες δημόσιες υπηρεσίες κλείνουν έως ότου βρεθεί λύση… Το κλείσιμο του αμερικανικού δημοσίου θα έχει άμεση επίπτωση στην παροχή υπηρεσιών κυρίως προς τους φτωχότερους Αμερικανούς που θα στερηθούν τις υπηρεσίες πρόνοιας. Κλείνουν ακόμη μουσεία και πάρκα, ενώ το λουκέτο στο αμερικανικό δημόσιο θα επηρεάσει άμεσα την τοπική οικονομία στην περιοχή της Ουάσιγκτον (Washington DC). Οι κυβερνητικές υπηρεσίες καταλαμβάνουν το ένα τρίτο της τοπικής οικονομίας, επιφέροντας ζημιά ύψους 200 εκατ. δολαρίων την ημέρα, επηρεάζοντας πάνω από 700.000 θέσεις εργασίας: από τη περισυλλογή σκουπιδιών μέχρι το κλείσιμο βιβλιοθηκών.

Η σύγκρουση για το Obamacare

 

Αφορμή για την διελκυστίνδα μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών που οδήγησε στο κλείσιμο του αμερικανικού δημοσίου, βρίσκεται η μεταρρύθμιση Ομπάμα στην κοινωνική πρόνοια και υγεία(Obamacare), η οποία τίθεται από την 1η Οκτωβρίου σε ισχύ. Η μεταρρύθμιση στην υγεία έχει εξελιχθεί σε μείζονα πολιτική αντιπαράθεση στις ΗΠΑ. Με δεδομένο ότι στις ΗΠΑ οι ανασφάλιστοι ξεπερνούν τα 46 εκατομμύρια, ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα φιλοδοξεί να περιορίσει τον αριθμό των ανασφάλιστων εισάγοντας ένα νέο σύστημα αγοράς ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών, μέσω επιδοτήσεων, το οποίο υποτίθεται θα εξυπηρετεί τους φτωχούς Αμερικανούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα…
Οι προτάσεις Ομπάμα δεν έχουν ωστόσο σε τίποτα να κάνουν με την λογική της καθολικής κοινωνικής ασφάλισης, έννοια που απουσιάζει από τις ΗΠΑ. Προβλέπει απλά κάποια στοιχειώδη κάλυψη για μερίδα των εκατομμυρίων Αμερικανών ανασφάλιστων, μέσω επιδοτούμενης πώλησης ασφαλιστικών υπηρεσιών.
Οι Ρεπουμπλικάνοι και ιδίως η ακροδεξιά τους πτέρυγα, το λεγόμενο «κόμμα του Τσαγιού», αντιδρά ωστόσο και στην παραμικρή επιβάρυνση των αμερικανικών επιχειρήσεων και φαρμακευτικών εταιριών, προβάλλοντας παράλληλα ως φόβητρο την αύξηση των δημοσίων δαπανών, που απορρέει από το πρόγραμμα της κυβέρνησης Ομπάμα.
Εδώ άλλωστε βρίσκεται και η πεμπτουσία της αμερικανικής πολιτικής διαμάχης. Η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου είναι υπερχρεωμένη. Στις 17 Οκτωβρίου επίκειται μία νέα πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ κογκρέσου και κυβέρνησης, η οποία αφορά την ανάγκη να αυξηθεί κι’ άλλο το ανώτατο όριο δανεισμού από το σημερινό όριο των 16,7 τρισ. δολαρίων(!).
Η αμερικανική υπερχρέωση οφείλεται στη χρόνια μείωση της φορολόγησης των πλουσίων και των μεγάλων επιχειρήσεων, την ώρα που ο αμερικανικός λαός υπόκειται σε συνεχείς περικοπές στο όνομα της αντιμετώπισης των υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων σε ομοσπονδιακό και τοπικό επίπεδο.
Από το 2010 οι ΗΠΑ συγκλονίζονται από ανάλογες πολιτικές κρίσεις. Το 2010 Ομπάμα και Ρεπουμπλικάνοι αντιπαρατέθηκαν για το αν πρέπει να παραταθούν οι φοροαπαλλαγές που είχε υιοθετήσει η προηγούμενη κυβέρνηση Μπους και οι οποίες αφορούσαν κυρίως τα υψηλά εισοδήματα. Για να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές επιπτώσεις του τρομοκρατικού κτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους το 2001, αλλά και η ύφεση που είχε ήδη ξεκινήσει με το σπάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας dot. Com και τη διεθνή κατάρρευση των χρηματιστηρίων, η κυβέρνηση Μπους έδωσε νέα φορολογικά κίνητρα στους πλουσίους, υποτίθεται για να ρίξουν χρήμα σε κατανάλωση και επενδύσεις.
Το 2010 οι φοροελαφρύνσεις του Μπους πήραν παράταση δύο χρόνια, καθώς η αμερικανική οικονομία βρισκόταν αντιμέτωπη με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Το 2011 υπήρξε νέα αντιπαράθεση για την άνοδο του ανώτατου ορίου δανεισμού και το 2012 για την εφαρμογή του λεγόμενου «δημοσιονομικού βράχου(fiscal cliff)», την εφαρμογή αυτόματων περικοπών στις δαπάνες, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το τεράστιο αμερικανικό έλλειμμα. Η δημοσιονομική κρίση για την αναγκαιότητα αύξησης του ανώτατου ορίου δανεισμού στις ΗΠΑ έληξε με μία «ιστορική» συμφωνία μεταξύ του ελεγχόμενου από τους Ρεπουμπλικάνους κογκρέσου και του προέδρου Ομπάμα για την επιβολή άνω τους ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων περικοπών στις δημόσιες δαπάνες για την επόμενη δεκαετία. Επιπλέον αποφασίστηκε να γίνουν «οριζόντιες» περικοπές ύψους 1,2 τρισ. δολαρίων από το 2013 και μετά, αν δεν έχει επιτευχθεί μέχρι τότε συμφωνία μεταξύ του Λευκού Οίκου και του κογκρέσου για τη μείωση του αμερικανικού δημοσιονομικού ελλείμματος.

Μύθος και Πραγματικότητα

Η πολιτική αντιπαράθεση στις ΗΠΑ, καταρρίπτει ορισμένους από τους μύθους που κυριαρχούν όσον αφορά τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις. Οι Αμερικανοί ζουν εδώ και χρόνια πάνω από τις δυνατότητες τους, καταναλώνουν δηλαδή περισσότερα από όσα παράγουν, με το δημόσιο να ευνοεί σκανδαλωδώς με όλο και περισσότερες νέες ρυθμίσεις τους πλούσιους, με το επιχείρημα της ενίσχυσης της αμερικανικής επιχειρηματικότητας.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ζουν πάνω από τις δυνατότητες τους, είναι σύμφυτο με το μοντέλο της ατέρμονης κατανάλωσης. Η κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών στις ΗΠΑ(από αυτούς βέβαια που έχουν τέτοιες δυνατότητες) ευνόησε για χρόνια την ανάπτυξη όλου του πλανήτη, ιδίως τη «χρυσή δεκαετία» του ’90 με το χρηματιστηριακό μπουμ. Χάρη στο δολάριο, το οποίο αποτελεί διεθνές αποθεματικό νόμισμα, είναι δηλαδή νόμισμα του κόσμου, τη νομισματική πολιτική του οποίου καθορίζει η αμερικανική κυβέρνηση και η Ομοσπονδιακή(κεντρική) τράπεζα των ΗΠΑ, η γνωστή σε όλους Fed, οι ΗΠΑ καταφέρνουν να μετακυλούν την κρίση στον υπόλοιπο κόσμο. Την ίδια στιγμή στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα οδηγούνται στο περιθώριο, με περικοπές, μειώσεις μισθών και υποβάθμιση των στοιχειωδών κοινωνικών παροχών, σε μία χώρα που ουδέποτε ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη η έννοια του «κοινωνικού κράτους».

Χρήμα και...κουπόνια


Για παράδειγμα την ώρα που η Fed, «τυπώνει» περί τα 85 δισ. δολάρια το μήνα μέσω του προγράμματος επαναγοράς ομολόγων, δεν υπάρχουν λεφτά να πληρωθούν 800.000 ομοσπονδιακοί υπάλληλοι και να χρηματοδοτηθούν οι ανάλογες υπηρεσίες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 47 εκατ. Αμερικανοί που σιτίζονται με κουπόνια τροφίμων-μέτρο που εφαρμόστηκε την εποχή του New Deal για την αντιμετώπιση της Μεγάλης Ύφεσης-οι οποίοι απειλούνται με περικοπές στα πλαίσια της δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Δεν αρκεί λοιπόν να τυπώνεις χρήμα-η αμερικανική πολιτική νομισματικής χαλάρωσης έχει αρκετές φορές επαινεθεί και από «αριστερούς» οικονομολόγους σε αντιδιαστολή με την σφικτή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, η οποία επιδεινώνει την κρίση-αλλά για ποιόν.
Αν τα ελλείμματα στον αναπτυγμένο κόσμο δημιουργήθηκαν τις δεκαετίες του ’70 και ’80 για τη χρηματοδότηση του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους», την τελευταία δεκαπενταετία της πλήρους επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού, τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν από την παντελή απουσία του κράτους: τη σκανδαλώδη μείωση της φορολογίας στους πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις στο όνομα της ανάπτυξης και τη «χρηματιστικοποίηση» της οικονομίας, μέσω των λογής-λογής χρηματοπιστωτικών φουσκών που έθρεφαν την ανάπτυξη τα προηγούμενα χρόνια.
Η αμερικανική δημοσιονομική κρίση, ακόμη και αν εκτονωθεί προσωρινά μέσω κάποιου νέου συμβιβασμού μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών θα συνεχίσει να αποτελεί ένα ακόμη πρόβλημα που θα αποσταθεροποιεί την παγκόσμια οικονομία, με την κρίση στην ευρωζώνη να επανέρχεται στο προσκήνιο με τη νέα πολιτική κρίση στην Ιταλία και την κινεζική οικονομία να αγκομαχά στο ρόλο της παγκόσμιας ατμομηχανής.
Όσο για το εσωτερικό των ΗΠΑ; Οι πτωχεύσεις τύπου Ντιτρόιτ πιθανότατα θα πολλαπλασιαστούν με την πλειονότητα των Αμερικανών εργαζομένων να πληρώνουν όλο και μεγαλύτερο τίμημα στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η κρίση που συνταράσσει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα από την Ουάσιγκτον έως το Τόκιο και την Αθήνα.

πηγή: H Oικονομία με Άλλο Μάτι

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΟΚ! Η ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!




ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΟΚ! Η ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! 
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ! 
http://antiylhblog.blogspot.com/
Montage/Cut : B.KOUROSAWA
TAKEN FROM: CATASTROIKA
Αν με το DEBTOCRACY είδαμε την κορυφή του παγόβουνου με το δεύτερο ντοκιμαντέρ των ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΙΤΙΔΗ CATASTROIKA θα μπούμε σε πιο βαθιά νερά.....
Ήταν αρχές του 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και ο όρος που σκαρφίστηκε για να περιγράψει τον επιθανάτιο ρόγχο μιας αυτοκρατορίας άκουγε τότε στο όνομα Καταστρόικα. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ. Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα η αντίστοιχη επιχείρηση μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην ενοποιημένη Γερμανία, που σήμερα παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα, δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Αυτή ακριβώς η καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της «χρεοκρατίας» και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου μας ντοκιμαντέρ που αναζητούσε τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Η Καταστρόικα όμως δεν είναι μια ασθένεια που χτυπά μόνο όσες χώρες αλλάζουν ριζικά το οικονομικό τους σύστημα, όπως η Ρωσία, ούτε χώρες που τελούν υπό άτυπη οικονομική κατοχή. Ίσως μάλιστα οι πιο αποτυχημένες μορφές ιδιωτικοποιήσεων να συνέβησαν σε οικονομικές υπερδυνάμεις που θεωρητικά είχαν την οικονομική ισχύ να ελέγξουν τις αρνητικές επιπτώσεις.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Άρης Χατζηστεφάνου, Κατερίνα Κιτίδη
Επιστημονική επιμέλεια: Λεωνίδας Βατικιώτης
Υπεύθυνος παραγωγής: Θάνος Τσάντας Μοντάζ: Αρης Τριανταφύλλου
Μουσική: Active Member, Ερμής Γεωργιάδης
Συντελεστές: Ιουλία Κιλέρη, Μαργαρίτα Τσώμου, Βάγια Πάντου, Χρήστος Τσικνιάς, Γρανέτα Καρατζά, Κώστας Εφήμερος
Παραγωγή: Infowar Productions
περισσότερα εδώ...http://www.catastroika.com/


Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Οδύνη για το τραγικό τέλος του δημοσιογράφου Αχιλλέα Παναγούλη

Τραγικό τέλος, σε ηλικία 38 ετών, είχε τα ξημερώματα της Τετάρτης ο δημοσιογράφος Αχιλλέας Παναγούλης, όταν τον χτύπησε διερχόμενο αυτοκίνητο, στην οδό Μεσογείων, έξω από την ΕΡΤ.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης εργαζόταν στην εφημερίδα «Έθνος» ως νυχτερινός συντάκτης. Στην ΕΡΤ από την πρώτη μέρα διέθετε όλο τον ελεύθερό του χρόνο και στάθηκε αλληλέγγυος στους απολυμένους στηρίζοντας την προσπάθειά τους. Καθημερινά κατέγραφε υλικό που προωθούσε για προβολή στην ΕΡΤ και παράλληλα ετοίμαζε σχετικό ντοκιμαντέρ.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία «αποχαιρετά τον καλό συνάδελφο που είχε πολλά να προσφέρει στο δημοσιογραφικό επάγγελμα».


05.09.2013

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

O Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής Γιώργος Πάντζας έκανε την ακόλουθη δήλωση: Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ – ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ


 
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Αθήνα, 31/8/2013




Μετά την απόρριψη της πρότασης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να αλλάξει ο νόμος που έδινε «συγχωροχάρτι» σε παράγοντες που λυμαίνονται το ποδόσφαιρο, ο Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής Γιώργος Πάντζας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, πιστή στα συμφέροντα της διαπλοκής, απέδειξε για άλλη μια φορά προχθές ότι δεν ξεχνά τους φίλους της και όλους αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκε για δεκαετίες. Συγκεκριμένα, απέρριψε την τροπολογία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με την οποία θα μπορούσαν να εκχωρηθούν οι απαιτήσεις των χρεωκοπημένων ΠΑΕ προς το δημόσιο, όπως στην περίπτωση της ΑΕΚ.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από τη μία πλευρά ξεπουλούν την Ελλάδα και οδηγούν το λαό μας σε ανθρωπιστική κρίση στο όνομα της «σωτηρίας» του και από την άλλη – απροκάλυπτα πλέον – εξυπηρετούν τους παράγοντες της διαπλοκής, που έχουν λεηλατήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ιστορικούς Αθλητικούς Συλλόγους.»


Πολιτικό Γραφείο
Γιώργου Πάντζα
Βουλευτή Αττικής ΣΥ.ΡΙΖ.Α
Τηλ. 210 3708387

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Δισεκατομμύρια στην Αθήνα με στρατιωτικά αεροπλάνα για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες

Κρυφές αποστολές χαρτονομισμάτων αποκαλύπτει 
η βρετανική εφημερίδα Daily Mail


Μυστική αερογέφυρα για τη μεταφορά δισεκατομμυρίων ευρώ στην Αθήνα στήθηκε το καλοκαίρι του 2011 προκειμένου οι ελληνικές τράπεζες να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τα αυξημένα αιτήματα αναλήψεων. Τα παραπάνω αποκαλύπτει η βρετανική εφημερίδα Daily Mail και αναφέρει ότι η αποστολή πραγματοποιήθηκε παρά τις απειλές τις τρόικας για τερματισμό της χρηματοδότησης.
Η υπομονή της τρόικας, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είχε ουσιαστικά εξαντληθεί τον Ιούνιο του 2011 καθώς το πρόγραμμα οικονομικών μεταρρυθμίσεων καθυστερούσε. Την ίδια στιγμή η Αθήνα χρειαζόταν απεγνωσμένα ρευστό για να πληρώσει τις συντάξεις και οι δανειστές απειλούσαν να μπλοκάρουν την τελική δόση των 12 δισ. ευρώ από το πακέτο των 110 δισ. που είχε συμφωνηθεί τον Μάιο του 2010. Αυτό ωστόσο που δεν ήταν γνωστό ήταν ότι η Ελλάδα έμενε κυριολεκτικά από μετρητά καθώς οι Ελληνες είχαν αντιδράσει στην απειλή της τρόικας να σταματήσει την πληρωμή των 12 δισ. ευρώ με μαζικές αποσύρσεις ευρώ από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.
«Οι Ελληνες αναγκάστηκαν να στείλουν στρατιωτικά αεροπλάνα στην Ιταλία για να πάρουν χαρτονομίσματα. Εφτασαν σε αυτό το σημείο», αποκαλύπτει στη βρετανική εφημερίδα αξιωματούχος. Μέχρι τον Ιούνιο του 2012 η ζήτηση στην Ελλάδα για τραπεζογραμμάτια είχε σχεδόν τριπλασιαστεί και εν μέσω της πολιτικής αβεβαιότητας λόγω των εκλογών το περασμένο καλοκαίρι, οι κρυφές αποστολές που είχαν ξεκινήσει το 2011 έγιναν και πάλι αναγκαίες, αναφέρει η εφημερίδα.
Η τρόικα λοιπόν, που δημοσίως απειλούσε με τερματισμό της χρηματοδότησης, στο παρασκήνιο έδινε το πράσινο φως ώστε να τροφοδοτείται η Ελλάδα με ευρώ αξίας πολλών δισεκατομμυρίων. Στόχος, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, ήταν όχι μόνο να διατηρηθεί η εύθραυστη κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα, αλλά και να προφυλαχθεί το ίδιο το ευρώ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η αξία των τραπεζογραμματίων σε κυκλοφορία στην Ελλάδα διπλασιάστηκε από 19 δισ. ευρώ το 2009 σε 40 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο του 2011. Μέχρι το καλοκαίρι του 2012 είχε φτάσει τα 48 δισ. ευρώ με τουλάχιστον 10 δισ. ευρώ –πιθανώς πολύ περισσότερα– να έχουν φτάσει με μυστικές πτήσεις.
Τυπικά, τα μετρητά σε κυκλοφορία στις αναπτυγμένες οικονομίες φτάνουν σε αξία το 4% με 7% του ΑΕΠ. Το 2009 στην Ελλάδα το μέγεθος αυτό ήταν στο 8,2%, ενώ μέχρι το 2012 είχε τριπλασιαστεί στο 24,8%, αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα.
Α.Σ.
___________________________

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Η αργή κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας

Της Μαριάννας Τόλια*

Το τραγικό σχετικά με την ανεργία δεν είναι ότι συνεχίζει να ανεβαίνει πιάνοντας τον Μάιο το 26,7%. Είναι η απουσία οποιωνδήποτε προοπτικών μείωσής της με τρόπο διαφορετικό από της Λετονίας. Μετά την εφαρμογή του δικού της προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης –που λόγω του χαμηλού δημόσιου χρέους της είχε πολύ καλύτερες αρχικές προϋποθέσεις από το ελληνικό–, η χώρα της Βαλτικής μείωσε ώς ένα βαθμό την υψηλή ανεργία της χάνοντας το 10% του πληθυσμού της, τις νέες και δυναμικές γενιές. Στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε κι εμείς.

Η εκτίμηση αυτή δεν πηγάζει από απαισιοδοξία. Προκύπτει από την απλή λογική της υποχρέωσης που έχει αναλάβει η Ελλάδα να πετύχει εξωτερικά πλεονάσματα προκειμένου να μειώσει το χρέος της (με κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) ή, στην καλύτερη περίπτωση, της εκ των πραγμάτων υποχρέωσής της να πετύχει ισορροπία στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (δηλαδή να μπαίνουν στη χώρα τόσα ευρώ όσα βγαίνουν) αν κόψει τα μνημόνια και στηριχθεί στις δικές της δυνάμεις (με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ). Η αδυναμία από την οποία πάσχουν και τα δύο αυτά πολιτικά προγράμματα, παρά τις σημαντικές διαφορές τους, είναι η απουσία κάθε πραγματικής βοήθειας από το ευρωπαϊκό περιβάλλον: είτε νομισματικού χαρακτήρα από την ΕΚΤ –για παράδειγμα, μια υποτίμηση του ευρώ θα ήταν πολύ ευεργετική για την Ελλάδα– είτε δημοσιονομικού χαρακτήρα από τη Γερμανία και τις άλλες χώρες του Βορρά –μια αύξηση των μισθών και μείωση των φόρων στις χώρες αυτές θα τόνωνε τη συνολική ευρωπαϊκή ζήτηση και θα έδινε το περιθώριο στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου να πετύχουν τον μηδενισμό των ελλειμμάτων τους χωρίς να στραγγαλίζονται.

Λόγω της παραμονής της στο ευρώ, η προσαρμογή που κάνει η Ελλάδα στην οικονομία της γίνεται όχι μόνο χωρίς πραγματική ευρωπαϊκή βοήθεια αλλά διά της λεγόμενης «εσωτερικής υποτίμησης». Μόνο που η εσωτερική υποτίμηση δεν έχει κανένα από τα πλεονεκτήματα της κανονικής υποτίμησης που κάνουν οι χώρες με δικά τους νομίσματα. Στην κανονική υποτίμηση, παράλληλα με τα εισοδήματα των ανθρώπων, μειώνονται και τα χρέη τους, άρα απομένει μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα και η ύφεση είναι μικρότερη, τονώνεται η εγχώρια παραγωγή, άρα συγκρατείται η ανεργία και μειώνονται οι εισαγωγές με σχετικά αυτόματο τρόπο επειδή τα ξένα προϊόντα ακριβαίνουν πολύ και τα εγχώρια φτηναίνουν. Στην εσωτερική υποτίμηση, όμως, μειώνονται μόνο τα εισοδήματα, ενώ τα χρέη παραμένουν υψηλά και είτε δεν μπορούν να αποπληρωθούν από τα μειωμένα εισοδήματα είτε πληρώνονται αλλά αφήνοντας πολύ μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα και προκαλώντας μεγαλύτερη ύφεση. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμιά θετική επίδραση στην εγχώρια παραγωγή, άρα κανένας τρόπος συγκράτησης της ανεργίας, ενώ κι οι εισαγωγές δεν μειώνονται αυτόματα –χρειάστηκε να παγώσει πέρσι η Ελλάδα με την επιβολή τρελών φόρων στα καύσιμα προκειμένου να καταρρεύσει η κατανάλωση πετρελαίου (κατά 68%) και να συρρικνωθεί το εξωτερικό έλλειμμα τόσο όσο χρειαζόταν. Η λογική των μνημονίων υποστηρίζει ότι η εσωτερική υποτίμηση μπορεί να δουλέψει όπως η κανονική, και μέσω της μείωσης των μισθών να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και τις εξαγωγές μιας χώρας και να μειώσει την ύφεση και την ανεργία. Η θεωρία αυτή φαίνεται να αποδίδει, έστω λίγο, στην Πορτογαλία και την Ισπανία –οι οποίες καταγράφουν σημαντική αύξηση εξαγωγών αν και η ανεργία τους παραμένει ψηλά–, καθόλου όμως στην Ελλάδα. Κι η ευθύνη γι’ αυτό ανήκει εξίσου στις ελληνικές κυβερνήσεις και στην Ευρώπη.

Η Ευρώπη ευθύνεται για την παρατεταμένη παραμονή της Ελλάδας σε κατάσταση διαρκούς χρεοκοπίας, επειδή έκανε ένα PSI ατελές και με μεγάλη καθυστέρηση και ουσιαστικά εξακολουθεί να αρνείται κάθε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που θα αποκαθιστούσε τη βιωσιμότητά του: αποτέλεσμα η δραματική αύξηση του κόστους χρήματος για τις ελληνικές επιχειρήσεις. Οι ελληνικές κυβερνήσεις ευθύνονται για την άρνησή τους να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες κατά τρόπο που θα περιόριζε την ύφεση και θα έδινε το παράδειγμα αντί να εκθρέψει τη σύγκρουση στην ελληνική κοινωνία (από πάνω προς τα κάτω, όπως είπε από την αρχή ο Γ. Βαρουφάκης, και όχι οριζόντια), τη χαριστική τους συμπεριφορά προς κάποια μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που συνευθύνεται για το αυξημένο κόστος ενέργειας και μεταφορών, την υπερφορολόγηση και την εσωτερική στάση πληρωμών που προκαλεί προβλήματα στην παραγωγική αλυσίδα και οδηγεί σε συρρίκνωση αντί για αύξηση της παραγωγής και την αδυναμία τους να χαράξουν ένα εθνικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης με παρεμβάσεις που θα στήριζαν την ελληνική οικονομία. Το αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω συρρίκνωση της ήδη καχεκτικής παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας, με φυγή επιχειρήσεων και δραστηριοτήτων είτε προς χώρες χωρίς πιστωτικό κίνδυνο είτε προς τη γείτονα Βουλγαρία με το χαμηλότερο μισθολογικό, ασφαλιστικό, φορολογικό και ενεργειακό της κόστος –ουσιαστικά η αργή κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτής της κατάρρευσης, η υψηλή ανεργία αναδεικνύεται στο κύριο μέγεθος που διευκολύνει την επίτευξη εξωτερικών πλεονασμάτων: όταν οι άνεργοι αυξάνονται συνεχώς επί 1-2-3-4-5-6 χρόνια, οι μισθοί καταρρέουν. Οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι περιφέρονται σαν ζόμπι μπροστά στις βιτρίνες, χωρίς να καταναλώνουν. Με τη φτώχεια οι εισαγωγές συρρικνώνονται, η κυβέρνηση βγαίνει κάποια στιγμή και ανακοινώνει περήφανη ότι το Μνημόνιο επιτυγχάνει τους στόχους του, όσοι μπορούν μεταναστεύουν και η ζωή συνεχίζεται…

_______________________________

Αριστερά και Ανατροπή: Ισπανοί Αναρχικοί

Αριστερά και Ανατροπή: Ισπανοί Αναρχικοί: Του Περικλή Κοροβέση * Ο ι κυρίαρχες τάξεις και οι κυρίαρχες ιδεολογίες διαμορφώνουν το πρόσωπο μιας κοινωνικής ομάδας με τον τρόπο πο...

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Παλιός και νέος "μεγάλος αδελφός"

 

σημειώσεις
Οι νέοι που εκσφενδονίζονται από τα λεωφορεία επειδή δεν έχουν εισιτήρια, τα παιδιά που πνίγονται στη θάλασσα γιατί δε δικαιούνται να πατήσουν κάποιες στεριές, οι Έλληνες νέοι επιστήμονες με τη βαλίτσα στο χέρι στα αεροδρόμια, οι εκατοντάδες των χιλιάδων ανέργων έξω από τα γραφεία του ΟΑΕΔ, οι απολυμένοι που βλέπουν τις πόρτες των επιχειρήσεων μόνο απ΄έξω, οι παππούδες που δεν δικαιούνται πλέον κάλυψη σε όλα τα φάρμακα, οι γιατροί και οι καθηγητές που θα απολυθούν επειδή "περισσεύουν", έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα όσων υποχρεούνται να σκύψουν το κεφάλι υπό το καθεστώς των νέων βάρβαρων εργασιακών σχέσεων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οι μισοί, είλωτες του σύγχρονου καπιταλισμού και οι άλλοι μισοί, απόβλητά του.



________________
αριστερό blog

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Θυμάσαι; Ε; Θυμάσαι; Το θυμάσαι; Θυμάσαι η τώρα που μεγάλωσες... Θυμάσαι πως δεν ήσουνα κωλόπαιδο; Αν δεν θυμάσαι στάσου στον καθρέφτη να θυμηθείς!




  • Εκείνο το βράδυ έπεσε η ιδέα για κρασάκι στου «Κερατά» στον Πλατανιά, ένα χωριό δεκαοχτώ χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Χανίων. Μεταφορικό μέσο ιδιωτικό δεν υπήρχε. Από το λιμάνι ποδαράτα ως την αγορά να προλάβουμε το τελευταίο λεωφορείο για Πλατανιά. 

    Το πώς θα επιστρέψουμε μήτε το σκεφτήκαμε. Τσούρμο στριμωχτήκαμε στο λεωφορείο μαζί με τους τουρίστες. Οι μισοί περάσαμε «τζαμπατζήδες», όχι που δεν είχαμε το αντίτιμο μα… να ήταν μια ρετσίνα παραπάνω και ήταν καλοκαίρι και η βραδιά ήταν όμορφη και η παρέα και ο έρωτας και η ελαφράδα της νιότης μεθυστική σαν ανθισμένο γιασεμί.

    Το θυμάσαι;
    Το θυμάσαι τώρα ρε συ που είμαστε μεσήλικες και βάλε, νομοταγείς, ευυπόληπτοι πολίτες, γονείς, επιτυχημένοι πτυχιούχοι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, συνταξιούχοι, θυμάσαι; Ε; Θυμάσαι;
    Θυμάσαι που μετά το πήραμε ποδαράτα από τον Πλατανιά, πετάξαμε τα παπούτσια στο χαντάκι και κουρσέψαμε ότι μποστάνι βρήκαμε στο διάβα μας, καρπούζια, πεπόνια, αγγούρια και ντομάτες; Κάτσαμε στην άκρη του δρόμου στην άσφαλτο που έβραζε και γευτήκαμε τους καρπούς της παρανομίας μας σαν να μην είχαμε ξαναφάει και σαν να μην μας έμελλε να ξαναφάμε καρπούζι;
    Θυμάσαι που όχι μόνο υποχρεώσαμε σχεδόν έναν ταξιτζή που πετύχαμε στο δρόμο να παρανομήσει και να στοιβάξει τόσους στο ταξί, μα του βάλαμε και φέσι αφού ότι είχε απομείνει στην τσέπη μας δεν έσωνε για την κούρσα;
    Θυμάσαι τι μας έσουραν στα σπίτια μας, σαν έμαθαν οι γονείς μας τα κατορθώματα μας; Οι γονείς μας που έβγαζε η γλώσσα τους μαλλί και κέρατο για να μας φτιάξουν ανθρώπους, χρήσιμους, νομοταγείς, συνεπείς;
    Θυμάσαι η τώρα που μεγάλωσες και έγινες και εσύ ευυπόληπτος, ώριμος, συνεπής, νομοταγής, επιτυχημένος ξερόλας, βολεμένος, νοικοκύρης μπήκες στην φορμόλη, αποστείρωσες τις μνήμες σου και σηκώνεις το δάχτυλο σαν σκανδάλη παγωμένου όπλου στην νιότη;
    Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό πως θα μπορούσε να μας κάνει τσακωτούς ο οδηγός τότε και να συμβεί κάτι «κακό» όπως κακή ώρα συνέβη με τον δεκαεννιάχρονο «τζαμπατζή» κατά τους χωρίς μνήμη και ψυχή αποστειρωμένους, βολεμένους, πνευματικούς και μη μαϊντανούς;
    Αν δεν θυμάσαι στάσου στον καθρέφτη να θυμηθείς!
    Θυμάσαι πως δεν ήσουνα κωλόπαιδο;
    Κανένας μας δεν ήταν κωλόπαιδο! Παιδιά ήμασταν με όνειρα και την αψάδα της νιότης περισσή. Κι αν κάποιοι γίναμε κωλο-ενήλικες στην πορεία, δεν γίναμε γιατί εθιστήκαμε εκείνο το βράδυ, στην ανομία και το τζαμπατζιλίκι. Γίναμε γιατί βάλαμε το παιδί που ήμασταν στην φορμόλη, γιατί ξεπουλήσαμε τα όνειρα μας, τα παίξαμε στο χρηματιστήριο, τα εξαργυρώσαμε για μια πετυχημένη καριέρα, μια θεσούλα, μια επιχείρηση, ένα όνομα, μια φήμη, ένα θηριώδες αυτοκίνητο, ένα σκάφος, ένα σπίτι πολυτελές, ταξίδια , μια γκόμενα σιλικονάτη και έναν γκόμενο φραγκάτο και ένα γλοιώδες νοικοκυριλίκι.
    Αν δεν θυμάσαι τράβα σαν ψοφίμι που κατάντησες και χώσε και την γλώσσα σου και το δάχτυλο στην φορμόλη μαζί με το νεκρό μυαλό και την ανύπαρκτη ψυχή σου. Είναι εκεί ο κόσμος σου , αυτός που διάλεξες!
    Εγώ;
    Α! Όχι! Πηδάω από το βάζο, δεν την αντέχω την φορμόλη πια εγώ! Θα πετάξω τα παπούτσια στο χαντάκι όπως τότε και όσο εσύ θα χαζεύεις από την φορμόλη πεφταστέρια και πανσέληνους θα πιάσω από το χέρι όλα τα Αστέρια-Ανθρώπους που ποδοπάτησες, θα μπούμε τζαμπατζήδες στο λεωφορείο και θα τους δείξω πως κουρσεύαμε νέοι μποστάνια… για να μη ζω άλλο τζάμπα ρε!