.........* διαδρομές στις Ελληνικές πόλεις * με ειδήσεις, ρεπορτάζ & σχόλια * ...με φόντο τους Ελληνικούς δρόμους... μιας άλλης εποχής που κατέστρεψαν οι εργολάβοι με την συμβολή των συντηρητικών κυβερνήσεων...στο όνομα της "ανάπτυξης" (βλέπε υπέρ-κέρδη);"

Ροή ειδήσεων

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Τα ΜΜΕ στην υπηρεσία των τραπεζιτών | Του SPY

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές έρευνες ξένου, ασφαλώς, μέσου, η Τράπεζα Πειραιώς και ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Μιχάλης Σάλλας έχουν επιδοθεί σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, οι οποίες είναι, αν μη τι άλλο, αμφιλεγόμενες. Τα ελληνικά ΜΜΕ ωστόσο σιωπούν εκκωφαντικά. Την ίδια στιγμή που ένα θέμα μείζονος κοινωνικού ενδιαφέροντος αποσιωπάται, τα ίδια ΜΜΕ γεμίζουν το χρόνο και τις σελίδες τους με τραπεζική διαφήμιση… Είναι αξιοθαύμαστος ο συντονισμός των μεγάλων ελληνικών ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων και των λεγομένων «ενημερωτικών ιστολογίων και πόρταλ» πίσω από τα οποία δραστηριοποιούνται συνήθως γνωστοί δημοσιογράφοι. Συντονισμός, όχι μόνο όταν είναι να διαδώσουν μαζικά και να υπερθεματίσουν κάποιες ειδήσεις ή ακόμα και απόψεις, αλλά και όταν είναι να τις «θάψουν» και να τις αποσιωπήσουν, όσο σημαντικές και ενδιαφέρουσες κι αν είναι αυτές.

[...]
Η εικόνα της ενημέρωσης σχετικά με τα σκάνδαλα του (πολύ ορθώς) βομβαρδισμένου από τα ΜΜΕ Άκη Τσοχατζόπουλου ίσως ήταν διαφορετική αν ο συγκεκριμένος ήταν μέτοχος, διευθυντής ή είχε έστω κάποιες σοβαρές επαγγελματικές σχέσεις με κάποια ελληνική τράπεζα, από αυτές που διαφημίζονται ακατάπαυστα από κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, ακόμα και από δευτεροκλασάτα ιστολόγια. 
Ίσως ήταν παρόμοια με την εικόνα της κραυγαλέας σιωπής που επικρατεί σήμερα σε όλα τα μεγάλα ΜΜΕ για τα έργα και τις ημέρες του προέδρου του ΔΣ της Τράπεζας Πειραιώς Μιχάλη Σάλλα και της οικογένειάς του, όπως αυτά παρουσιάζονται από τον δημοσιογράφο Στήβεν Γκρέυ, του γνωστού αγγλικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters.
Ο Σ. Γκρέυ επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα στα πλαίσια της έρευνάς του για τη λειτουργία των ελληνικών τραπεζών. Στο τέλος της έρευνάς του έγραψε το εξόχως αποκαλυπτικό άρθρο «A Greek banker's secret property deals» («Οι μυστικές συμφωνίες ενός έλληνα τραπεζίτη»), στο οποίο αναφέρει πως ο Μ. Σάλλας, κάτοχος σήμερα του 1,5% των μετοχών, ανέλαβε τα ηνία της Τράπεζας Πειραιώς πριν από 21 χρόνια [σ.σ.: στην κυβέρνηση ήταν τότε το ΠΑΣΟΚ και ο Μ. Σάλλας διατελούσε χρέη συμβούλου του Ανδρέα Παπανδρέου], προτού ακόμα αυτή ιδιωτικοποιηθεί. Ωστόσο, ο Μ. Σάλλας με τη βοήθεια της συζύγου του Σοφίας Στάικου, των δύο παιδιών του Γιώργου και Μυρτώς, καθώς και πρώην στελεχών της Πειραιώς, έστησε ένα δίκτυο ιδιωτικών επενδυτικών εταιρειών που συναλλάσσονταν με την Τράπεζα Πειραιώς μέσω κτηματομεσιτικών συναλλαγών. Αυτές οι συναλλαγές, όπως αποδεικνύουν δημόσια έγγραφα και καταχωρήσεις σε κτηματολογικά βιβλία, έφεραν κέρδη εκατομμυρίων ευρώ στην οικογένεια Σάλλα και τους συνεργάτες της. 
Στις χρηματοοικονομικές εκθέσεις της η Τράπεζα Πειραιώς φυσικά δεν αναφέρεται με σαφήνεια στις συγκεκριμένες αγοραπωλησίες, ούτε φυσικά στην ιδιοκτησιακή δομή των ιδιωτικών επενδυτικών εταιρειών της οικογένειας Σάλλα. Στην πορεία της έρευνας, όμως,  εντοπίστηκαν 11 τέτοιες εταιρείες, των οποίων τα Συμβούλια Εποπτείας εκπροσωπούνταν από μέλη της οικογένειας του Μ. Σάλλα. Η σύζυγός του Σοφία Στάικου υπήρξε διευθυντής σε 9 από αυτές τις εταιρείες, ενώ τα παιδιά του, Γιώργος και Μυρτώ, συμμετείχαν στις Επιτροπές Ελέγχου 4 από αυτές. Ο ίδιος ο Μ. Σάλλας δεν εμφανιζόταν σε καμιά από αυτές τις εταιρείες ως διευθυντής..
[...]
Όλοι οι «μεγάλοι», όμως, της ενημέρωσης έμειναν σιωπηλοί, από τους μεγαλοσχήμονες δημοσιογράφους που διαρκώς διαλαλούν πόσο αδέκαστοι και ανεξάρτητοι είναι, τους παραδοσιακούς σκανδαλοθήρες που υποτίθεται πως αποτελούν φόβο και τρόμο των διεφθαρμένων πολιτικών και δηλώνουν προστάτες του ανυπεράσπιστου από την αδικία πολίτη, μέχρι τους λαλίστατους παραγωγούς ραδιοφωνικών εκπομπών που «δεν μασάνε τα λόγια τους». 
Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι από τους «μεγάλους» της ενημέρωσης εξαιρείται φυσικά το «μεγάλο κανάλι», το οποίο δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να αναφέρει κάτι μεμπτό για την Τράπεζα Πειραιώς, μιας και ο Βαρδής Βαρδινογιάννης εκτός από μεγαλομέτοχος του «μεγάλου καναλιού» είναι παράλληλα και ο βασικός μέτοχος της Τράπεζας Πειραιώς, χώρια που μια από τις κουμπάρες της κεντρικής παρουσιάστριας του δελτίου ειδήσεων Όλγας Τρέμη, στον τελευταίο της γάμο, δεν ήταν άλλη από τη σύζυγο του προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς Σοφία Στάικου. [...]

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Ασήμαντα επικίνδυνα ανθρωπάκια…


Του Γιώργου Δελαστίκ

Γλοιώδη, δουλόφρονα αλλά ταυτόχρονα αδίστακτα ανθρωπάκια συναπαρτίζουν τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη.
Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά από τα λόγια και τα έργα τους.

Είναι χαρακτηριστική η κωμωδία που παίχτηκε με τις δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ κατά του Γερμανού αντικαγκελάριου και αρχηγού των Ελεύθερων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος είπε δημοσίως το αυτονόητο –ότι πλέον μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι διαχειρίσιμη και δεν προκαλεί τρόμο, εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι η Αθήνα δεν θα τα καταφέρει να εκπληρώσει τους στόχους που της βάζει η ΕΕ και η Γερμανία και έτσι θα πρέπει να διακοπεί οριστικά η χρηματοδότησή της από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ.
Ο Αντώνης Σαμαράς ξεσπάθωσε, υποτίθεται, κατά του.. Ρέσλερ. «Υπάρχουν κάποιοι ξένοι αξιωματούχοι που κάθε τόσο βγαίνουν και προεξοφλούν ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει. Τους θεωρώ –και το λέω ανοικτά και δημόσια- υπονομευτές της εθνικής προσπάθειας. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ορθοποδήσει η χώρα κι εκείνοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτύχουμε.
Δεν ξέρω πια αν το κάνουν συνειδητά ή από ανοησία.
Ξέρω όμως ότι είναι ανεύθυνοι – και εν πάση περιπτώσει δεν θα τους περάσει», διακήρυξε ο πρωθυπουργός μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Δεν τόλμησε όμως να αναφέρει το όνομα του Γερμανού αντικαγκελάριου, παρόλο που ο Φίλιπ Ρέσλερ είναι ένα περιφερόμενο πολιτικό πτώμα που πήρε το κόμμα του από το 14% και το έχει ρίξει δημοσκοπικά στο… 4% (!), προκαλώντας αμφιβολίες ακόμη και αν θα κατορθώσει να το βάλει στο κοινοβούλιο στις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου το Σεπτέμβριο στη Γερμανία, ξεπερνώντας το όριο εισόδου του 5%. Μύδρους κατά των «ανιστόρητων» που κάνουν «τραγικό και πολιτικό λάθος» με το να «πετούν κάθε μέρα επικοινωνιακά βελάκια σε έναν αδύναμο εταίρο που βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη φάση της δημοσιονομικής του προσαρμογής» εξαπέλυσε με τουπέ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ούτε αυτός τόλμησε να αναφέρει το όνομα του Ρέσλερ, παρόλο που οι συνεργάτες του Σαμαρά και του Βενιζέλου έλεγαν στους δημοσιογράφους και τα «παπαγαλάκια» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα μέσα ενημέρωσης ότι το Γερμανό αντικαγκελάριο είχαν στόχο οι δύο «γενναίοι» πολιτικοί αρχηγοί, ασχέτως του ότι δεν τόλμησαν να αναφέρουν το όνομα του Ρέσλερ ως γνήσιοι… «κουραδόμαγκες» που λέγαμε παλιότερα για κάτι τέτοιους γελοίους τύπους που παρίσταναν στα λόγια τους σκληρούς, ενώ στην πραγματικότητα ήταν της καρπαζιάς! Είναι αποκαλυπτική η στάση του πρωθυπουργού, ο οποίος ενώ κάνει την «κότα» απέναντι στους Γερμανούς, κάνει επίδειξη πυγμής εναντίον των εργαζομένων και υπέρ των απεργοσπαστών.
«Η ασυδοσία των συντεχνιών και των ισχυρών, αλλά και η ατιμωρησία των παρανόμων, τέλος! Δείξαμε στο προαύλιο της Χαλυβουργίας ότι εννοούμε αυτό που λέμε!» διακήρυξε στομφωδώς ο Σαμαράς, αναφερόμενος στο άνοιγμα του εργοστασίου με τα ΜΑΤ για να δουλέψουν οι κατάπτυστοι απεργοσπάστες. Μόλις ήρθε μάλιστα στην Αθήνα ένα άλλο γελοίο υποκείμενο, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Σαμαράς υποσχέθηκε ότι θα κάνει η κυβέρνησή του περισσότερα από όσα επιτάσσει το Μνημόνιο που έχει διαλύσει τη χώρα!
Για να αντιληφθούμε βαθύτερα με πόσο γελοίους και επικίνδυνους πολιτικούς καραγκιόζηδες έχουμε να κάνουμε, αρκεί να παρουσιάσουμε κάποιες εμβριθείς διαπιστώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά.
Στην Ελλάδα παρουσιάζουμε μια ακαμψία (!) στην πτώση των τιμών σε σχέση με την πτώση των εισοδημάτων» απεφάνθη. «Η ακρίβεια είναι μια σχετική έννοια. Όταν ο άλλος είναι άνεργος, όσο και να πέσουν οι τιμές πάλι ακριβά θα είναι τα προϊόντα», πρόσθεσε με διαβολική εξυπνάδα – άρα δεν έχει κανένα νόημα να φτηνύνουν αφού «πάλι ακριβά θα είναι»!
Τι πρέπει να γίνει;
Οι μεν επιχειρηματίες «να δείξουν κοινωνική ευθύνη», οι δε καταναλωτές «να προβούν σε όλες εκείνες τις ενέργειες που πρέπει, ώστε να μην αφήνουμε τον χώρο για να εμφανίζονται αυτά τα φαινόμενα της ακρίβειας» μας παρότρυνε ο υφυπουργός!
Η κυβέρνηση δηλαδή να μην κάνει τίποτα κατά της ακρίβειας!
Άντε να δει άσπρη μέρα ο ελληνικός λαός με τέτοιους μνημονιακούς εγκάθετους στην κυβέρνηση.
Από τη μία έχουμε το Σαμαρά να ορκίζεται ότι θα κάνει περισσότερα από όσα τον διατάζουν οι Γερμανοί μέσω του Μνημονίου.
Από την άλλη έχουμε τον πρώην υπουργό Οικονομίας, Τάκη Ρουμελιώτη, μέχρι τον Ιανουάριο αντιπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, να δηλώνει στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ορθά-κοφτά: «Στο ΔΝΤ γνωρίζαμε ευθύς εξαρχής ότι αυτό το πρόγραμμα ήταν αδύνατον να εφαρμοστεί γιατί δεν είχαμε κανένα, απολύτως κανένα επιτυχημένο παράδειγμα εφαρμογής του!».
«Πολλοί ειδικοί λένε ότι οι ίδιοι οι στόχοι (σ.σ. του Μνημονίου) ποτέ δεν ήταν εφικτοί και ότι οι τόσο σκληρές πιέσεις επί μιας σειράς αυξανόμενα αδύναμων ελληνικών κυβερνήσεων να συμμορφωθούν με τους στόχους αυτούς έβλαψαν βαθιά την οικονομία της Ελλάδας», υπογραμμίζει η αμερικάνικη εφημερίδα και προσθέτει: «Ο κ. Ρουμελιώτης παραδέχθηκε ότι η Αθήνα είχε θλιβερή υστέρηση στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, είπε, ήταν ότι οι αγριες περικοπές του προϋπολογισμού συνέτειναν στο σπιράλ προς τα κάτω, αποδεκατίζοντας την οικονομική ζήτηση μέσα στην Ελλάδα».
Με άλλα λόγια, μας έθαψαν με το Μνημόνιο.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Τύψεις και ενοχή: Η απόγνωση του ταυρομάχου



matador
Αναδημοσιεύουμε μια επιστολή αναγνώστριας του adespoto.gr

"Αγαπητοί φίλοι τού «αδέσποτο», σάς στέλνω μία ίστορική-γιά τή γνώμη μου-φωτογραφία. Τήν δανείστηκα άπό τήν ίστοσελίδα τού Serbian Animals Voice (SAV) καί σάς τή μεταφράζω στά έλληνικά, άλλά θεωρώ ύποχρέωσή μου νά παραθέσω στά αύθεντικά άγγλικά καί τό σχόλιο τού φωτογράφου πού τήν άποθανάτισε. O Tαυρομάχος πού συνειδητοποίησε τήν πράξη του...

Αύτή ή άπίστευτη φωτογραφία καταγράφει τό τέλος τής καριέρρας τού ταυρομάχου Alvaro Munera. Κατάρρευσε έν μέσω μιάς ταυρομαχίας, όταν συνειδητοποίησε ότι έπρεπε νά έξοντώσει αύτό τό άπίστευτα εύγενικό ζώο.Από τότε εγινε ένας φανατικός άντίπαλος τής ταυρομαχίας. ( Τό βλέμμα αύτού τού ταύρου, γιά μένα, τά λέει όλα. Παρόλο πού είναι βαρειά τραυματισμένος άπό τά βέλη, δέν έπετέθηκε στόν ταυρομάχο).
Από τόν ταυρομάχο Μunera εχουμε τήν άκόλουθη όμολογία: «Ξαφνικά κύτταξα τόν ταύρο στά μάτια. Είχε μιά άθωότητα έκείνη τή στιγμή στά μάτια του, όπως όλα τά ζώα, καί μέ κυττούσε έξεταστικά. Ενοιωσα νά μού σκίζει τά σωθικά μιά κραυγή πού ζητούσε δικαιοσύνη. Κάτι σάν ίκεσία στό έξομολογητήριο, μέ τήν έλπίδα ότι όταν κάποιος έξομολογείται, κάποιος άλλος θά συγχωρέσει. Ενοιωσα σά νά ήμουνα τό χειρότερο άπόβρασμα πάνω στή γή. Οί ταύροι είναι τά πιό εύαίσθητα ζώα πού ύπάρχουν. Κανένα άλλο είδος ζώου δέν δείχνει τόσο βαθύ πόνο όταν τό χωρίζουν άπό τά μικρά του. Καί τελικά, δέν ντρέπομαι νά παραδεχτώ άνοιχτά ότι τρέφω μιά ύπερτροφική άγάπη γι αύτά τά πλάσματα».
Ο Alero Munera είπε άκόμα: ΄Ο Chiquilín, ένας άλλος μετανοημένος ταυρομάχος, ίσχυρίστηκε ότι είδε ταύρους νά κλαίνε. Σήμερα, λέει ότι δέν μπορεί νά σκοτώσει ούτε μία μύγα.Βγάζω τό καπέλλο μου σ΄αύτόν τόν άνθρωπο! Είναι ένας άληθινός ήρωας πού έμαθε νά συμπεριφέρεται μέ λογική καί σύνεση»! Thomas de Quincey".

_____________________
*από το: http://www.theinsider.gr/

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

"Ελλάδα,πατρίδα της ψυχής μου". Το γράφει μια αυστριακή




Ενα καταπληκτικό ρεπορτάζ δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Deutsche Welle.

Το θέμα του η αυστριακή φωτογράφος Γερτρούδη Όρτνερ που δημοσίευσε έναν τόμο για τη Δρυόπη Τροιζηνίας την οποία ανακάλυψε πριν χρόνια και έκτοτε της παραμένει πιστή. Τίτλος του βιβλίου: "Ελλάδα. Πατρίδα της ψυχής μου". 
Το ρεπορτάζ είναι του Σπύρου Μοσκόβου και ''απαντά''- τρόπος του λέγειν και έτσι όπως τα έφεραν τα πράγματα - στις τρέλες περί δήθεν επιθυμίας κάποιων κατοίκων της Ικαρίας να ...περάσει το νησί τους σε ...αυστριακή κυριαρχία!!!

Ιδού το ρεπορταζ για το βιβλίο της αυστριακής φωτογράφου Γερτρούδης Όρτνερ:

Μια αυστριακή φωτογράφος, ο άνδρας της, δάσκαλος, τα δυο παιδιά τους. Το 2005 αναζητούν έναν τόπο παραθερισμού στην Ελλάδα, πέρα από τις γνωστές και πολύβουες τουριστικές λεωφόρους. 
Στο διαδίκτυο ανακαλύπτουν ένα ορεινό χωριουδάκι πάνω από τα νερά του Αργοσαρωνικού, τη Δρυόπη Τροιζηνίας. Πηγαίνουν εκεί, τους αρέσει, κάθονται, αγοράζουν ένα παλιό πέτρινο σπίτι 60 τετραγωνικών, πηγαίνουν, ξανά-πηγαίνουν, γνωρίζονται με τους κατοίκους του χωριού.
Η Δρυόπη θα γίνει η δεύτερη πατρίδα της Γερτρούδης Όρτνερ. Δεν είναι μόνο οι φυσικές καλλονές που την καθηλώνουν στο χωριό, είναι πάνω απ’ όλα οι ανθρώπινες αρετές.
Η Όρτνερ βρήκε στη Δρυόπη την ιδανική Αρκαδία, το όνειρο πολλών ρομαντικών ψυχών εδώ και αιώνες στην Κεντρική Ευρώπη, έναν τόπο απέριττο, όπου μπορεί να ζήσει κανείς με πνευματική διαύγεια και ψυχική ισορροπία.

Ανταπόδοση για την «Αρκαδία»

Και τώρα η Όρτνερ ανταποδίδει. Αφιερώνει στη Δρυόπη ένα ..
δίγλωσσο τόμο με κείμενα και φωτογραφίες που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Ελλάδα. Πατρίδα της ψυχής μου». 
Μέσα από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό σεργιανίζουμε κι εμείς για λίγο στη Δρυόπη με τους λιγοστούς κατοίκους της, ένα χωριό, όπου οι συντάξεις καταβάλλονται ακόμα από τον ταχυδρόμο σε ρευστό, όπου οι λογαριασμοί της ΔΕΗ πληρώνονται στο καφενείο του χωριού, το καφενείο της Ελένης, όπου το σχολείο λειτουργεί με τέσσερις όλους κι όλους μαθητές.
Η Δρυόπη δεν γίνεται μέσα απ’ αυτό το βιβλίο ευγνωμοσύνης σύμβολο κάποιου σύγχρονου αναχωρητισμού, γίνεται σύμβολο μιας λιγότερο νευρωτικής, λιγότερο αποσπασματικής, λιγότερο αποξενωτικής κοινωνίας απ’ αυτή τη μεγάλη που ζούμε οι περισσότεροι μέσα της. Μέσα από το βιβλίο αυτό αναπνέουμε κι εμείς καθαρό αέρα, καθόμαστε στο καφενείο της Ελένης, μιλάμε με τις θειάδες και μετά βγαίνουμε από το χωριό και πάμε για μπάνιο πιο χαμηλά, στον κόλπο της Νιζήσας όπου κάποτε έφθαναν δεκαπέντε εμπορικά καράβια την ημέρα, ή για βόλτα πιο ψηλά στην κορφή του Άνω Φαναριού με τις ορχιδέες και τις χελώνες.
Πάνθεον και πανόραμα
Η Μαρία
Για μας το πιο ενδιαφέρον μέρος αυτού του τόμου είναι η σειρά των φωτογραφιών με τους κατοίκους της Δρυόπης, ένας κατάλογος μορφών συνεσταλμένων, αμάθητων να εκτίθενται στην κοινή θέα. 
Ο βοσκός Νάκος που θυμόταν πολύ καλά τα γερμανικά από τον καιρό που ήταν μετανάστης, η 92 χρονών Θεοδότη που οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον άντρα της το '44 στον Καρατζά, η Αγγελική από το Σικάγο που επέστρεψε στο χωριό ύστερα από σαράντα ολόκληρα χρόνια, η Κατίνα, ο Χαράλαμπος, η Ευτυχία, ο Δημήτρης και η Μαρία, η Σπυριδούλα, ο Σπύρος και η Φανή, λιόδεντρα, βουκαμβίλιες, αγκινάρες, βαφτίσια, γάμοι, κηδείες, και πάει λέγοντας, το βιβλίο της Όρτνερ είναι ένα πάνθεον και πανόραμα της ελληνικής ζωής από τη χαμηλή σκοπιά. 
Να κλείσουμε με μια από τις αφιερώσεις της συγγραφέως:
«Αφιερώνω το βιβλίο στο μηχανικό αυτοκινήτων στο Ναύπλιο που επισκευάζοντας το αυτοκίνητό μας στο συνεργείο του μοιράστηκε μαζί μας το κολατσιό του, το ζυμωτό ψωμί του, τις ελιές, τη ντομάτα και το τυρί του».

Πηγή
* από ΠΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Η δικτατορία του κυνισμού και η παντοκρατορία της ηλιθιότητας


Στου καλοκαιρού την Ανοχή 


Καθώς η κρίση όχι μόνο χρονίζει αλλά βαθαίνει όλο και περισσότερο κι ενώ, παράλληλα, τα διεθνή μέσα κάνουν πια ανοιχτά λόγο για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, καταδεικνύοντας ακόμα μια φορά την τεράστια πολιτική απάτη που διενεργήθηκε, με την επικοινωνιακή επιβολή ως πραγματικού του δήθεν «διακυβεύματος» των τελευταίων εθνικών εκλογών που δεν ήταν άλλο παρά το: «εντός ή εκτός ευρώ, εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, σωτηρία και ανάπτυξη μετά θυσιών ή βέβαιος θάνατος»…, τα «δημοκρατικά» προσωπεία πέφτουν μέρα με τη μέρα.
Παρά την εκλογική νίκη των κομμάτων που είναι τα φερέφωνα (καλύτερα, το θλιβερό υπηρετικό προσωπικό) των οικονομικών ελίτ και παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις περί μη εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη αν εκλεγούν οι εφαρμοστές των Νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας – διλήμματα και μηνύματα που προπαγανδίστηκαν με τρόπο απροκάλυπτα εκβιαστικό από διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ σε βαθμό που τελικά έκριναν το εκλογικό αποτέλεσμα – το ζήτημα της αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και η «άτακτη χρεοκοπία» επανέρχεται από όλο και πιο επίσημους κύκλους, μην αποτελώντας πλέον ούτε ταμπού αλλά ούτε και «σενάριο υπερβολής» όπως ανέφεραν μέχρι πριν λίγους μήνες τα γερμανικά ΜΜΕ. Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι κυβερνώντες, στον οικονομικό τομέα εφαρμόζουν τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές πολιτικές, ενώ πολιτικά είναι από τους πιο συντηρητικούς και αυταρχικούς. Τραγικό για κάποιους, αλλά απόλυτα αναμενόμενο για εμάς είναι το γεγονός της (υποτιθέμενης αριστερής) νομιμοποίησης της ΔΗΜ.ΑΡ. η οποία παρέχει ένα εντελώς ανέντιμο πολιτικό άλλοθι στην Κυβέρνηση αφού (στα μάτια πάρα πολλών συμπολιτών μας) την αναβαπτίζει από μια κυβερνητική συμμαχία τεράτων, από απλή συμμορία ληστών που είναι στην πραγματικότητα, σε «Κυβέρνηση Εθνικής Συνευθύνης και Σωτηρίας».
Σ’ ολόκληρη την γηραιά μας ήπειρο, η ψαλίδα μεταξύ βορρά και νότου ανοίγει όλο και περισσότερο, ενώ, παράλληλα, οι Ευρωπαϊκές ελίτ μιλούν πλέον ανοιχτά για την ανάγκη θεσμοθέτησης και λήψης νέων μέτρων καταστολής, επενδύοντας στη λογική του φόβου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Βρετανία, όπου:
  1. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις αναφορικά με το ερώτημα αν θα έπρεπε να επαναφερθεί ή όχι η ποινή του θανάτου για ορισμένα εγκλήματα, η συντριπτική πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της επαναφοράς της,
  2. κατά την περίοδο των ταραχών του Αυγούστου του 2011, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού τασσόταν υπέρ της επέμβασης των ενόπλων δυνάμεων για την καταστολή τους – αντίληψη που σημαίνει ρητή ή σιωπηρή συναίνεση στην παράκαμψη θεμελιωδών αρχών του ίδιου του αστικού νομικού πολιτισμού (κράτος δικαίου και όχι στρατοκρατία, αρχή αναλογικότητας, τεκμήριο αθωότητας, δίκαιη δίκη κλπ.), και
  3. τα δρακόντεια μέτρα προστασίας που λήφθηκαν για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012, όπου ο στρατός θα βρίσκεται σε πλήρη ετοιμότητα επέμβασης μόνο και μόνο βάσει ενός εντελώς υποθετικού ενδεχόμενου επανάληψης επεισοδίων, σαν αυτά του περασμένου έτους. Έτσι, καθώς τα ακριβά στολίδια της «δημοκρατικής Ευρώπης» που «σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα» δεν αποσπούν πια την προσοχή του κοινού το οποίο αριστεύει στην αναπαραγωγή μεσαιωνικού τύπου αντιλήψεων, σπάει η βιτρίνα της πολιτικής ορθότητας και αποκαλύπτεται η πνευματική μας γύμνια, ενώ παράλληλα διασφαλίζει την κυριαρχία της μια αυταρχική ολιγαρχία που καρτερούσε απλά τις συνθήκες εκείνες που θα την έφερναν στο φως.
Η δικτατορία του κυνισμού, και η παντοκρατορία της εθελοδουλίας και της ηλιθιότητας, είναι, πλέον, αναμφισβήτητο γεγονός, καθώς χιλιάδες πιστοί δούλοι της τήν στηρίζουν με κάθε μέσο αντί να την πολεμούν και μάλιστα την στηρίζουν ενώ οι αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούν στην Ευρώπη της εξαθλίωσης φυσιολογικά θα ήταν ένας λόγος, ένα ισχυρό κίνητρο να την αντιπαλέψουν. 
Ζώντας, λοιπόν, στην εποχή της ασημαντότητας, παρατηρούμε για πρώτη φορά μετά από αρκετές δεκαετίες, τα μέλη μιας κοινωνίας να επιδοκιμάζουν την κρατική καταστολή (με κάθε μέσο), να ονειρεύονται το κλείσιμο των συνόρων και να ζητούν μαζικές απελάσεις, ενώ η στάση μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού των χωρών της Βόρειας Ευρώπης απέναντι στους λαούς του Νότου φανερώνει ξεκάθαρα την πολιτισμική πλευρά της κρίσης (η οποία, όπως έχουμε πολλές φορές τονίσει, δεν είναι μόνο οικονομική), όπου η επιφανειακότατα, η έλλειψη αλληλεγγύης και ο ακραίος ατομικισμός κυριαρχούν σε κάθε επίπεδο με τον οικονομικό ανταγωνισμό να έχει εξαλείψει κάθε ίχνος ανθρωπιάς μετατρέποντας τους πολίτες σε πωλητές (και αγοραστές), εθισμένους στην κατανάλωση σκουπιδοπροϊόντων ή μετατρέποντάς τους σε σκουπιδοφάγους εμπορευματοποιημένων επιθυμιών.
 Είτε φορώντας τη γραβάτα του πολιτικού προσωπικού, είτε κρατώντας το μαχαίρι του Νεοναζί μισθοφόρου της, είτε με το φόβο για οποιαδήποτε αλλαγή πορείας στον «ασφαλή» δρόμο προς την εξαθλίωση, εμείς οι ίδιοι οι πολίτες στήνουμε αόρατα τείχη, εντός των οποίων εγκλωβιζόμαστε, δίχως να μπορούμε (είτε μάλλον, χωρίς καν να επιθυμούμε) να έρθουμε πιο κοντά με τον συνάνθρωπο μας.
Η καθημερινότητα μας έχει γεμίσει με τις άναρθρες κραυγές των πιστών υπηκόων είτε του ακραίου κέντρου, είτε της Σταλινογενούς αριστεράς, είτε της άκρας δεξιάς, οι οποίοι λειτουργώντας χάριν του οπισθοδρομισμού και της συντήρησης, και στοχεύοντας στα πιο φοβικά ανθρώπινα συναισθήματα, παρασύρουν μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας στην τακτική του σαλιγκαριού. 
Την υποχώρηση δηλαδή στο εσωτερικό του κελύφους, σφραγίζοντας την είσοδο του με τις ιδεοληψίες του εθνικισμού, του ρατσισμού, ακόμη και του φασισμού. Έτσι, μεγάλο μέρος της μπλογκόσφαιρας κατέληξε να ασχολείται με μη ζητήματα, όπως την «κατάργηση των φωνηέντων» που αναπαρήγαγε σύσσωμος ο ακροδεξιός-εθνικιστικός διαδικτυακός χώρος, αποκαλύπτοντας την υποκριτική «περηφάνια» του για τη γλώσσα, της οποίας έγινε ξεκάθαρο πια στον καθένα πως δεν γνωρίζει καν τα βασικά της χαρακτηριστικά. Παρομοίως, το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης, σε συνεργασία φυσικά με τα ΜΜΕ, αναδεικνύει ήδη από τις πρώτες μέρες της θητείας του ζητήματα που είναι πολύ πιθανό να συναντήσουν την αντίσταση του ελληνικού λαού, όπως η ιδιωτικοποίηση κάθε άξονα της οικονομίας, η συνέχιση όλων αυτών των πολιτικών που οδηγούν στην εξαθλίωση, η πιθανή έξοδος της χώρας από τη ζώνη του ευρώ (όχι με δημοκρατικούς όρους, αλλά υπό την καθοδήγηση των αγορών) καθώς και η άμεση καταστολή κάθε εγχειρήματος αντίστασης (μέσω της καταστρατήγησης του δικαιώματος στην απεργία και την πολύπλευρη ενίσχυση του υπαρκτού φασιστικού παρακράτους).
2. Σκάσε και δούλευε, δούλε άνεργε!
Πιστή στο δόγμα του Νεοφιλελευθερισμού η κυβέρνηση Σαμαρά επικαλείται το «ιερό δικαίωμα στην εργασία» δικαιολογώντας, έτσι, την επέμβαση των ΜΑΤ στη Χαλυβουργία με σκοπό να σπάσει η απεργία. Την ίδια στιγμή, βέβαια, στην Ελλάδα αυτό το «ιερό» δικαίωμα το στερούνται περίπου 1,5 εκατομμύρια πολίτες, αδυνατώντας να εξασφαλίσουν την επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους. «Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό και πρέπει η κυβέρνηση να το υπερασπιστεί με κάθε τρόπο» δήλωσε ο πρωθυπουργός, ενώ, λίγο αργότερα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Το δικαίωμα στην εργασία και ο παραγωγικός ιστός της χώρας πρέπει να προστατευτούν και πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις, με τη συμπεριφορά τους, να βοηθήσουν τη μεγάλη προσπάθεια ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας». Αλήθεια, πόση ειρωνεία και πόσο κρετινισμό χρειάζεται να διαθέτει κανείς για ν’ αποκαλέσει τον εκβιασμό και την εκπόρνευση της επιβίωσης έναντι παροχής υπηρεσιών ως «δικαίωμα»;
Ακολουθώντας τις πιο ακραίες Νεοφιλελεύθερες αξίες (όπως η ηθική της εργασίας, για την οποία είχαμε στο παρελθόν μιλήσει, αποκαλώντας την ως θεσμισμένη δουλία) επιχειρείται να επιβληθεί στην κοινωνία το δόγμα του «ρεαλισμού», του «δούλευε και μην ερεύνα», με βάση το οποίο οι κοινωνικοί αγώνες δεν έχουν καμία σημασία, μιας και για τους περισσότερους «πραγματιστές» – που, στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια κάστα ντετερμινιστών δαρβινιστών «διανοούμενων» – η κοινωνία αλλάζει αργά και με σταθερό ρυθμό, κι έτσι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τις «συλλογικές ουτοπίες» και να ενδιαφερόμαστε μονάχα για τον εαυτό μας. Πρόκειται για τον «πραγματισμό» της εθελοδουλίας και του καναπέ, το δόγμα της σχολής του Σικάγο, που προβλέπει πως κανένα αγαθό και καμιά υπηρεσία δεν θα πρέπει να προσφέρεται δωρεάν. Απεναντίας το κάθε τί (το κάθε αυτονόητο, επί της ουσίας) θα πρέπει να κερδίζεται με κόπο και σκληρή εργασία. 
Όποιος, όμως, αμφισβητεί αυτήν την «θεωρία», βαφτίζεται ως ουτοπιστής, χαραμοφάης και «κουκουλοφόρος». Ζούμε, πλέον, την χούντα της εποχής μας (όπως λέει και το γνωστό αναρχικό σύνθημα), με βάση την οποία, το να ζητά κανείς δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη ονομάζεται τεμπελιά και αλαζονεία. Αντιθέτως, η αβασάνιστη και αναντίρρητη αποδοχή όλων των Νεοφιλελεύθερων αξιών, η συμφιλίωση με την εξαθλίωση και η μετατροπή ολόκληρων κοινωνιών σε ατομικιστικά κελιά απομόνωσης ονομάζεται «ρεαλισμός». Σε αυτήν την νέου τύπου θρησκεία, εμείς απαντάμε ως εξής: ρεαλιστές είμαστε εμείς που διεκδικούμε το «αδύνατο», δηλαδή, το αυτονόητο! Δεν θα πενθούμε για τα όνειρά μας. Θα τα κάνουμε πραγματικότητα, σχεδιάζοντάς τα.
3. Ενάντια στους λαϊκιστές!
Ενδεικτική της πνευματικής ένδειας και της ελλειμματικής πολιτικής σκέψης που προβάλλουν κυρίαρχες στην κεντρική πολιτική σκηνή, είναι ο λόγος και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι έχοντες χρέη εκπροσώπου της κυβέρνησης σε δημόσιες τοποθετήσεις τους, είτε οι διάφοροι αριστεροί και ακροδεξιοί δημαγωγοί (όπως το κόμμα του Π.Καμμένου, η Χρυσή Αυγή, η Σπίθα, το Κ.Κ.Ε και μέρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α) που προωθούν και προβάλουν τον συντηρητισμό τους ως μια «απάντηση στο αδιέξοδο του Νεοφιλελευθερισμού». 
Επαγγελματίες πολιτικάντηδες, συχνά φαιδροί αλλά όχι και ακίνδυνοι απαραίτητα, όπως ο Βύρων Πολύδωρας, φροντίζουν να θρέφουν την ανόητη συνωμοσιολογία στη δημόσια συζήτηση λέγοντας σχετικά με το μη ζήτημα της αφαίρεσης φωνηέντων από την ελληνική γλώσσα πως «Δεν είναι λάθος ή αμέλεια. Είναι προμελέτη. Μας λέγουν με πρωτοφανή οίηση: “Πώς τολμάτε, εσείς οι μη λέκτορες, οι μη ειδικοί, οι μη γλωσσολόγοι, οι αγράμματοι, μ’ ένα λόγο να αντιστέκεσθε;”. Επομένως, Πόλεμος, Γρηγορείτε Συνέλληνες!». 
Ήταν ο ίδιος όταν, σαν υπουργός Δημόσιας Τάξης, μιλούσε για «ασύμμετρες απειλές» που αντιμετώπιζε η χώρα και ανακάλυπτε αόρατους εχθρούς, τότε που κάηκαν 268.834 εκτάρια γης σε ολόκληρη την Ελλάδα, 63 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, 6.000 έμειναν άστεγοι και 60.000 μη ανθρώπινα ζώα απανθρακώθηκαν. Αυτός που (σαν υπουργός) δεν απολογήθηκε ποτέ για την τεράστια αυτή καταστροφή, καλεί σε εγρήγορση τους «συνέλληνες» με αφορμή…την (ορθή) αναφορά ενός σχολικού βιβλίου σε φθόγγους.
Άλλος μπροστάρης της κυβερνητικής πολιτικής, μόνιμος θιασώτης δελτίων ειδήσεων, πρωϊνών εκπομπών και Lifefstyle φυλλάδων, ο Άδωνις Γεωργιάδης – ο χαμελαίων της άκρας δεξιάς, ο ομοφοβικός τηλενομάρχης της Θεσσαλονίκης Π.Ψωμιάδης (και πρώην ερμηνευτής λούμπεν επιτυχιών της πίστας) που μαζί του συσπειρώνεται ολόκληρος ο Χριστιανικός όχλος της Βόρειας Ελλάδας, συνθέτουν το κλίμα μιας εξουσίας «ρεαλιστών» που… αντιμάχεται την «πολιτική της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού»! Μάλιστα, o πρώτος απ’ αυτούς, είναι ο Δανδής… των σκυλοκοσμικών φυλλάδων και ταυτόχρονα ο αποφασισμένος και άτεγκτος εφαρμοστής… του Δικαίου (των αφεντικών), ο οποίος προφανώς έχει αναλάβει τον ρόλο του οργανωτή των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στις απεργίες, υποστηρίζοντας κυνικά τους απεργοσπάστες της Χαλυβουργικής και την εργοδοσία, αλλά και την βίαια επίθεση των ΜΑΤ στους απεργούς χαλυβουργούς. Φαίνεται πως οι μεταγραφές αυτές από το ΛΑ.Ο.Σ. δεν έγιναν τυχαία, καθώς είναι αυτή η δηλωμένη ακροδεξιά πτέρυγα της Ν.Δ. (Γεωργιάδης, Βορίδης) που σήμερα έχει αναλάβει την εκπροσώπηση των εργοδοτών στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Καλύτερος όμως λαγός της συγκυβέρνησης (ανάλογος με αυτόν του δρομέα μεγάλων αποστάσεων), αποτελεί η Χρυσή Αυγή. Έχοντας καταδικάσει την απεργία των Χαλυβουργών ήδη από το 2011, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σήμερα το κάνουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ και η Νέα Δημοκρατία, έχοντας υπερασπιστεί με σθένος, χέρι-χέρι με τη Ν.Δ., τα ειδικά μισθολόγια των πιστών ψηφοφόρων και συνεργατών της (αστυνομικών και καραβανάδων), έχοντας αποπροσανατολίσει μέρος της κοινωνίας σχετικά με τα αίτια της κρίσης (φταίνε οι…μετανάστες και το… γυμναστήριο της Βουλής), αρκεί για την συγκυβέρνηση να οξύνει τις απάνθρωπες συνθήκες μεταχείρισης όσων συλλαμβάνονται χωρίς χαρτιά, να καταστείλει με βία εργατικές κινητοποιήσεις, να καταστρατηγήσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα, ώστε να ικανοποιήσει τον αντικοινωνικό και ρατσιστικό όχλο που συνθέτουν οι ψηφοφόροι των λαγών του συστήματος. Μάλιστα, δεν περιορίζεται στην διαμαρτυρία, αλλά κάνει και προτάσεις…Όπως η αύξηση της στρατιωτικής θητείας στους 14 μήνες και η επέκταση της και για τις γυναίκες, στα 18 έτη. Πρόταση που υιοθετήθηκε στο παρελθόν ώστε να μειωθεί πλασματικά η ανεργία, από την μητέρα του Νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, την Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλά και από τον ιδεολογικό πατέρα του Μιχαλολιάκου, τον Αδόλφο Χίτλερ.
4. Η ειρήνη μας τελείωσε…
Πολλοί ίσως να μην είχαν στο μυαλό τους μέχρι το 2008 πως ο καπιταλισμός τύπου καζίνο, θα είχε μία τόσο θεαματική εξέλιξη προς ένα γενικευμένο αδιέξοδο. Πως οι αντιφάσεις του θα έπαιρναν την μορφή ακροτήτων ακόμα και μέσα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις και πως η “κοινωνία των 2/3″ που ονειρεύονταν οι παλιού τύπου καπιταλιστές ή κάποιοι σοσιαλδημοκράτες, θα μεταμορφωνόταν στην κοινωνία του 1/100, σε ένα τεράστιο Κολοσσαίο που ο καθένας περιμένει αρχικά με αγωνία και στο τέλος μοιρολατρικά, την στιγμή που θα βγει στην αρένα για να φαγωθεί ή να μονομαχήσει με κάποιον άλλο.
Η πραγματικότητα όμως διαψεύδει όλες αυτές τις ελπίδες, είναι μπροστά στα μάτια μας και είναι τόσο εκτυφλωτικά βίαιη, βάρβαρη και παράλογη που σύντομα, όλοι θα την αντιλαμβάνονται και με τα βλέφαρα κλειστά. Αντί ν’ αυνανιζόμαστε με φρούδες ελπίδες ή να αναλωνόμαστε σε προσπάθειες θεραπείες ενός νεκρού που ήδη αποσυντίθεται, ίσως να είναι σοφότερο να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε και να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας μέσα στις αντικειμενικές συνθήκες, με ψυχραιμία αλλά και με θάρρος. Ας συγκρίνουμε την δική μας πραγματικότητα με αυτήν που περιέγραψε κάποτε ο Ε. Μαλατέστα κι ας αναλογιστούμε σε ποια θέση βρισκόμαστε και πώς θα πρέπει να πορευτούμε αν θέλουμε να βγούμε από αυτήν.
«Οι αναρχικοί είναι ενάντια στη βία. Αυτό είναι γνωστό. Η κεντρική ιδέα του αναρχισμού είναι η εξαφάνιση της βίας από την κοινωνική ζωή, η οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων στη βάση της ελεύθερης θέλησης των ανθρώπων χωρίς την παρέμβαση του χωροφύλακα. Γι’ αυτό είμαστε εχθροί του καπιταλισμού που -βασιζόμενος στην προστασία των χωροφυλάκων- εξαναγκάζει τους εργαζόμενους να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από τους κατόχους των μέσων παραγωγής ή ακόμα και να φυγοπονούν και να πεθαίνουν της πείνας όταν τα αφεντικά έχουν συμφέρον να τους εκμεταλλεύονται. Γι’ αυτό είμαστε εχθροί του Κράτους που είναι η καταναγκαστική, δηλαδή η βίαιη, οργάνωση της κοινωνίας. Όταν όμως ένας ευγενικός άνθρωπος λέει ότι πιστεύει πως είναι ηλίθιο και βάρβαρο κάποιος να σκέφτεται υπό τα κτυπήματα ενός μπαστουνιού, πως είναι άδικο και μοχθηρό να αναγκάζεται κάποιος να πράττει τη θέληση κάποιου άλλου υπό την απειλή ενός ρεβόλβερ, είναι άραγε λογικό να συμπεράνουμε ότι αυτός ο ευγενικός άνθρωπος σκοπεύει να δεχτεί τα χτυπήματα του μπαστουνιού και να υποταχτεί στη θέληση κάποιου άλλου χωρίς να καταφύγει στα πιο ακραία μέσα άμυνας; Η βία δικαιολογείται μόνο όταν είναι απαραίτητη για την άμυνα τη δική μας και των άλλων απέναντι στη βία. Εκεί που τελειώνει η αναγκαιότητα αρχίζει το έγκλημα… Ο σκλάβος βρίσκεται πάντοτε σε κατάσταση νόμιμης άμυνας και επομένως η βία του ενάντια στον αφέντη, ενάντια στον καταπιεστή, είναι πάντοτε ηθικά δικαιολογημένη και πρέπει να καθορίζεται μόνο από το κριτήριο της χρησιμότητας και της εξοικονόμησης της ανθρώπινης προσπάθειας και των ανθρώπινων δεινών» [1]
[1]Errico Malatesta, Umanità Nova, 25 Αυγούστου 1921

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Έπεσε από τον 5ο όροφο του νοσοκομείου Λαμίας

Στο κενό πήδηξε ο γιατρός που είχε κρεμαστεί τα ξημερώματα από τον πέμπτο όροφο νοσοκομείου στη Λαμία. Στο σημείο έσπευσαν άνδρες της πυροσβεστικής, η αστυνομία αλλά και ειδικός διαπραγματευτής που όμως δεν κατάφερε να τον μεταπείσει. Τα αίτια που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία δεν έχουν γίνει γνωστά. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για γιατρό, ο οποίος μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν διευθυντής κλινικής του νοσοκομείου Λαμίας και συνταξιοδοτήθηκε.


__________________________
http://spyrostsakirisphoto.blogspot.gr/

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Σοβαρή αλλά σταθερή η κατάσταση του 7χρονου - Εκτός κινδύνου η μητέρα - Συντετριμμένος ο μοτοσυκλετιστής

Η ταχύτητα των εποχούμενων μέσα στην πόλη είναι εγκληματική πράξη... και σκοτώνει αθώους συνανθρώπους μας!!!


Μετά τη μάχη που έδωσαν οι γιατροί για να κρατήσουν στη ζωή το 7χρόνο αγοράκι που παρέσυρε το πρωί της Πέμπτης ο μοτοσικλετιστής υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, η κατάσταση της υγείας του αν και σοβαρή κρίνεται σταθερή. Την Παρασκευή από νωρίς το πρωί σχηματίστηκαν μεγάλες ουρές από εθελοντές αιμοδότες αλλά και ένστολους του Πολεμικού Ναυτικού που ήθελαν να προσφέρουν αίμα, ύστερα από σχετική έκκληση του νοσοκομείου παίδων Αγλαΐα Κυριακού. Ηταν μάλιστα τόσο μεγάλη η συγκέντρωση των εθελοντών αιμοδοτών, που η διοίκηση του νοσοκομείου αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, με την οποία ζήτησε από τους εθελοντές αιμοδότες να σταματήσουν να πηγαίνουν στο νοσοκομείο χθες και σήμερα και να ξαναπάει από την 1η Αυγούστου, καθώς το 7χρονο αγοράκι, όταν βγει από την Εντατική, θα χρειαστεί πολλά χειρουργεία για να αποθεραπευτεί.
Ο 7χρονος παραμένει διασωληνωμένος στην Εντατική αφού φέρει πολλαπλές οστικές και παρεγχυματικές κακώσεις. Από την πρώτη στιγμή που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο είναι από πάνω του όλοι οι γιατροί, όλων των ειδικοτήτων, του Αγλαΐα Κυριακού. Ωστόσο, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, οι γιατροί είναι πιο αισιόδοξοι για την κατάσταη της υγείας του, η οποία αν και είναι ιδιαίτερα σοβαρή, τουλάχιστον είναι σταθερή, δηλαδή δεν υπάρχουν επιπλοκές. Οι γιατροί εκτιμούν πως αν συνεχιστεί έτσι ίσως το αγοράκι ξεπεράσει τον κίνδυνο.
Βελτίωση παρουσίασε η κατάσταση της υγείας της δίδυμης αδελφής του, στο πλευρό της οποίας βρίσκεται συνεχώς ο πατέρας των παιδιών. Δίπλα τους όμως παραμένει συνεχώς παιδοψυχολόγος, διότι η 7χρονη ρωτάει για τον αδελφό της και για τη μητέρα της.
Η μητέρα των παιδιών νοσηλεύεται ακόμη στην Εντατική του Ευαγγελισμού και, σύμφωνα με τους γιατρούς, αντιμετωπίστηκε το σοβαρό πρόβλημα που είχε με τον σπλήνα της. Η κατάστασή της χαρακτηρίζεται σοβαρή αλλά ελέγξιμη και σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες η γυναίκα ξεπέρασε τον κίνδυνο.
Ο 21χρονος υπαξιωματικός που χτύπησε και παράτησε αιμόφυρτα στη μέση του δρόμου τα θύματά του αφέθηκε χθες ελεύθερος από το Ναυτοδικείο ύστερα από την απολογία στον εισαγγελέα. Ο ίδιος δήλωσε συντετριμμένος και σκοπεύει τις επόμενες ημέρες να επισκεφτεί το νοσοκομείο να δει τα δίδυμα και να δώσει αίμα αν χρειαστεί.



  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ  
Ξεχείλισε από ανθρωπιά το Αγλαϊα Κυριακού - Εκατοντάδες αιμοδότες έσπευσαν για την σωτηρία του 7χρονου που χτύπησε και εγκατέλειψε ο μοτοσυκλετιστής
Στην εντατική τα 7χρονα δίδυμα - Σοβαρά και η μητέρα - Τους παρέσυρε και εγκατέλειψε το πρωί νεαρός μοτοσικλετιστής  
Σοκ στο ΠΝ! - Βατραχάνθρωπος της ΔΥΚ ο μοτοσικλετιστής που παρέσυρε μητέρα και τα παιδιά της
 


*από το: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=151545&nslt=1&catid=3

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Τη δέσμευση της Ελλάδας στους στόχους και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει θα διαμηνύει προς τους Ευρωπαίους εταίρους του ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στην επιστολή του,


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΑΜΑΡΑ ΠΡΟΣ ΗΓΕΤΕΣ Ε.Ε.

Τη δέσμευση της Ελλάδας στους στόχους και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει θα διαμηνύει προς τους Ευρωπαίους εταίρους του ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στην επιστολή του, η οποία διαβιβάσθηκε στην Σύνοδο Κορυφής...
Στο ίδιο κείμενο, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», δεν θα γίνεται λόγος για παράταση του χρόνου προσαρμογής ή αναφορά σε άλλα συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής, ωστόσο αναμένεται να υπογραμμίζεται η ανάγκη αναπροσαρμογής του προγράμματος υπό το πρίσμα της βαθιάς ύφεσης και της ιδιαίτερα υψηλής ανεργίας που μαστίζουν την ελληνική οικονομία.
Το περιεχόμενο της επιστολής Σαμαρά προς Ευρωπαίους συζητήθηκε χθες κατά τη συνάντηση που είχαν με τον πρωθυπουργό, στην οικία του, οι κ. Ευ. Βενιζέλος, Φ. Κουβέλης και ο νέος υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας. Η σύνταξη και μετάφραση της επιστολής αναμένεται να ολοκληρωθεί σήμερα. Σύμφωνα με συνεργάτες του πρωθυπουργού, η επιστολή θα διαβιβασθεί προς τους ηγέτες της Ε.Ε. από τον ίδιο τον κ. Παπούλια κατά την έναρξη της συνόδου, κάτι που φέρεται να έχει συμφωνηθεί μεταξύ Προέδρου Δημοκρατίας και πρωθυπουργού.

Προς αυτή την κατεύθυνση ήταν και οι τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχε ο κ. Σαμαράς με τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέι, τους πρωθυπουργούς του Λουξεμβούργου Ζ.Κ. Γιουνκέρ και της Ολλανδίας Μ. Ρούτε, όπως επίσης και με τον πρόεδρο του ΕΛΚ Β. Μαρτένς.

Πριν από την έναρξη της σύσκεψης με τους δύο πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση, ο κ. Σαμαράς είχε συνεργασία με τους κ. Γ. Στουρνάρα και Χρ. Σταϊκούρα, με τη συμμετοχή και του στενού του συνεργάτη κ. Χρ. Λαζαρίδη, ενώ οι κ. Στουρνάρας και Σταϊκούρας παρέμειναν και στο πρώτο τμήμα της συνάντησης του κ. Σαμαρά με τους προέδρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αντικείμενο συζήτησης ήταν και το  περιστατικό με την παραίτηση του κ. Γ. Βερνίκου, με τους τρεις να επισημαίνουν την ανάγκη καλύτερου συντονισμού του κυβερνητικού σχήματος, ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα δυσλειτουργίας στο μέλλον.

Στο σημείο αυτό, ο κ. Φ. Κουβέλης φέρεται να επεσήμανε την ανάγκη άμεσης στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού σε επιτελικό επίπεδο, προκειμένου να επιταχυνθεί το κυβερνητικό έργο. Μάλιστα, ο κ. Κουβέλης ζήτησε η τοποθέτηση ειδικών γραμματέων και επικεφαλής οργανισμών να γίνει άμεσα, ενώ άφησε να διαφανεί πως και η ΔΗΜΑΡ θέλει να έχει λόγο στις επιλογές.

Ο κ. Σαμαράς, ο οποίος παραμένει καταβεβλημένος από τη λεπτή εγχείρηση στην οποία υπεβλήθη, συζήτησε με τους δύο κυβερνητικούς εταίρους και τα τρέχοντα ζητήματα της οικονομίας, όπως και τα νομοσχέδια στα οποία θα δοθεί προτεραιότητα αμέσως μετά την εξασφάλιση της ψήφου εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Πέραν της πολιτικής παραμέτρου, η συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων έχει και πολλές τεχνικές λεπτομέρειες τόσο γιατί στις προγραμματικές συμμετέχουν τρία κόμματα ως «κυβερνητικά» όσο και εξαιτίας της υγείας του πρωθυπουργού, ο οποίος θα πρέπει να δώσει το παρών. Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία της κυβέρνησης, η έναρξη των συνεδριάσεων επί των προγραμματικών δηλώσεων θα γίνει στο απώτατο συνταγματικό όριο και αναμένεται να ξεκινήσει την προσεχή Τετάρτη ή Πέμπτη και να ολοκληρωθεί, αντιστοίχως, Παρασκευή ή Σάββατο.
 Πηγή: kathimerini.gr