.........* διαδρομές στις Ελληνικές πόλεις * με ειδήσεις, ρεπορτάζ & σχόλια * ...με φόντο τους Ελληνικούς δρόμους... μιας άλλης εποχής που κατέστρεψαν οι εργολάβοι με την συμβολή των συντηρητικών κυβερνήσεων...στο όνομα της "ανάπτυξης" (βλέπε υπέρ-κέρδη);"

Ροή ειδήσεων

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Zορζ Μουστακί: Ο πολίτης της Μεσογείου που επέλεξε να γίνει Ελληνας χάρη στον Μάνο Χατζιδάκι


Zορζ Μουστακί: Ο πολίτης της Μεσογείου που επέλεξε να γίνει Ελληνας χάρη στον Μάνο Χατζιδάκι [εικόνες]

[εικόνες]

Ο σημαντικός συνθέτης,που τραγούδια του έχουν
 ερμηνεύσει από την Εντίθ Πιαφ και την Δαλιδά 
μέχρι την Μπάρμπρα Στρέιζαντ, αν και είχε 
ελληνικές ρίζες, επέλεξε συνειδητά να καταγραφεί
 ως Ελληνας στη δεκαετία του '60 χάρη στον Μάνο Χατζιδάκι.
Η είδηση του θανάτου του χθες προκάλεσε βαθιά συγκίνηση στη Γαλλία, στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο που λάτρεψε τη μουσική του. Αιγυπτιώτης στην καταγωγή, με ρίζες από Ελληνες Σεφαραδίτες Εβραίους στην Κέρκυρα, έζησε και δημιούργησε στη Γαλλία, Και όμως στη χώρα μας τον θεωρούσαμε πάνω από όλα Ελληνα. O ίδιος έλεγε ότι είναι Πτολεμαίος, Αιγυπτιώτης και βέβαια Ελληνας. Δήλωνε στην Καθημερινή «Οι πρόγονοί μου μιλούσαν όλοι ελληνικά. Η θεία μου η Ροζάντι μέχρι τα πέντε χρόνια της αρνιόταν να μιλήσει, έως τη μέρα που ήρθαν στο σπίτι συγγενείς από την Ιταλία. Από τότε, η θεία άρχισε να μιλάει, αλλά μόνο στα ιταλικά. Έτσι, εξαιτίας της επιλεκτικής αλαλίας της θείας μου, τα ελληνικά απαγορεύτηκαν στην οικογένειά μου και η γλώσσα του Δάντη έγινε η μητρική μου γλώσσα.»


Ο μαγνήτης του Μάνου Χατζιδάκι

Η αλήθεια είναι όμως ότι πρωτοπάτησε στη χώρα μας το 1966 – νωρίτερα είχε εξερευνήσει τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, είχε μεταφράσει τραγούδια του στα Γαλλικά, ενώ μετά την έλευσή του στη χώρα μας και τη δημιουργία στενών σχέσεων με Έλληνες ήρθε και για να τραγουδήσει την Πορνογραφία του Μάνου Χατζιδάκι. Δήλωνε ο ίδιος «Ο Μάνος ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας εμπνευσμένος συνθέτης, ο πιο σημαντικός απ' όλους τους συνθέτες που γνώρισα. Τον συνάντησα πρώτη φορά στο Παρίσι, στη δεκαετία του '60, κατά τη διάρκεια μιας εκπομπής που ήταν αφιερωμένη στο έργο του.Μου ζήτησε να μεταφράσω στα γαλλικά -πράγμα που κατάφερα να κάνω με την υπομονή και τη βοήθεια της μητέρας μου- και να τραγουδήσω τα τραγούδια του. Αυτό ήταν και το πρώτο βήμα μου προς τη γλώσσα των γονιών και των παππούδων μου. Εκείνος με έσπρωξε στο πρώτο ταξίδι μου στην Ελλάδα, το 1966. Ετσι γεννήθηκαν η αγάπη κι ο απεριόριστος θαυμασμός μου για τον Χατζιδάκι. Τον ξαναείδα αρκετές φορές στο Παρίσι, στην Αθήνα και στις Σπέτσες.»


Ήταν ήδη διάσημος στη Γαλλία, αφού από τη δεκαετία του '50 είχε αρχίσει να γράφει τραγούδια για την Εντίθ Πιάφ (φωτογραφία πάνω), λίγα μόλις χρόνια μετά την άφιξή του στο Παρίσι από την Αλεξάνδρεια το 1951. Το πιο διάσημο ήταν το Milord για τον έρωτα ενός κοριτσιού της εργατικής τάξης για έναν αριστοκράτη βρετανό ταξιδιώτη.
Στενή φιλία ανέπτυξε στη χώρα μας με την γλύπτρια Νάτα Μελά (φωτογραφία κάτω) με την οποία πέρασε πολλά καλοκαίρια στις Σπέτσες, και μάλιστα ήταν εκεί όταν δημιούργησε το εμβληματικό της έργο, το Γλυπτό της Γοργόνας αλλά και την Μπουμπουλίνα. Επί δύο ολόκληρες δεκαετίες επισκεπτόταν τις Σπέτσες διατηρώντας φιλίες όχι μόνο με επώνυμους της εποχής αλλά και με τους ψαράδες και τους ντόπιους που ένιωθε σαν δικούς του ανθρώπους. Στη Γαλλία το πένθος για την απώλειά του είναι μεγάλο ενώ το twitter έχει κυριολεκτικά βουλιάξει από μηνύματα πένθους και από ανθρώπους που γράφουν ότι η μουσική του Μουστακί καθόρισε την παιδική τους ηλικία.


Διαβάστε περισσότερα


iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/106951#ixzz2UBxP2sRY

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Κραυγή απελπισίας των μεταναστών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας: “Θα πεθάνουμε εδώ μέσα”

2000 άνθρωποι γαντζωμένοι στα σύρματα...



Αυτή είναι η κραυγή απελπισίας των μεταναστών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. Χτες βρέθηκα δίπλα τους. 2000 άνθρωποι γαντζωμένοι στα σύρματα.

Μόλις μας είδαν ήρθαν προς το μέρος μας για να μας μιλήσουν, να μας πουν το παράπονο τους. Ο ένας ήταν 10 χρόνια στην Ελλάδα, δούλευε 10 χρόνια στη Μύκονο. Ξαφνικά τον έπιασαν, δεν ξέρει πόσο ακόμη θα μείνει εκεί μέσα. Ο άλλος 7 χρόνια, ο άλλος 5. Άνθρωποι που δεν ήρθαν χτες, που έχουν ζήσει, έχουν δουλέψει, είχαν ένσημα, ξαφνικά βρίσκονται πίσω από τα σίδερα γιατί δεν μπορούν να αναννεώσουν την άδεια παραμονής τους.


Οι συνθήκες κράτησης άθλιες. Σε κάθε κοντέινερ μένουν 8 άτομα με δύο τουαλέτες. Πλυντήρια έφεραν πριν από μία εβδομάδα. Τώρα πλένουν τις κουβέρτες, τις μολυσμένες από ψώρα. Τα ρούχα τους δεν έχουν πού να τα πλύνουν. Το φαγητό είναι λιγοστό. Ακόμη και το ψωμί είναι λίγο. Μας έδειξαν το χθεσινό φαγητό: φακές με τρεις στάλες λάδι μέσα κι ένα πορτοκάλι μικρό μικρό. Πώς να χορτάσουν;
Είπαμε στους αστυνομικούς ότι τα δικαιώματα τους πρέπει να είναι αναρτημένα έτσι ώστε να μπορούν οι κρατούμενοι να τα βλέπουν. Ρωτήσαμε αν υπάρχουν γιατροί. Μας είπαν ότι έρχεται η “Ιατρική Παρέμβαση” και τους φροντίζει. Ρωτήσαμε πώς επικοινωνούν με τον έξω κόσμο. Μας είπαν ότι υπάρχουν δύο(!) καρτοτηλέφωνα και μια φορά το μήνα τους δίνουν ένα-δύο κινητά για να μπορέσουν να μιλήσουν με τις οικογένειες τους. Κάποιος μας είπε ότι έχει να μιλήσει με τους δικούς του 5 μήνες…



Kάποιοι μας είπαν ότι έδωσαν σε αστυνομικούς 400 ευρώ για να τους αγοράσουν εισιτήρια για Νορβηγία και Ιταλία γιατί δικαιούνται να πάνε εκεί, δεν πήραν ποτέ απόδειξη και παραμένουν εκεί μέσα… Άλλοι μετά από πολύμηνη κράτηση απελάθηκαν, ενώ άλλοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Τρεις ήταν από την Ερυθραία. Μα αφού εκεί η κατάσταση είναι εμπόλεμη γιατί τους κρατάνε; Αφού δεν μπορούν να τους απελάσουν; Είδαμε τρεις ανήλικους. Γιατί τους κρατούν εκεί μαζί με τους άλλους;
Κι όλοι μας είπαν: ευτυχώς εδώ δεν μας δέρνουν οι αστυνομικοί…

Δεν ξέρω αν κατάφερα να περιγράψω αυτό που έζησα, όμως πραγματικά ντράπηκα… και πείσμωσα! Τα κολαστήρια αυτά πρέπει να κλείσουν!
Έλενα Παπαγεωργίου


http://www.ksm.gr/

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Το Τελευταίο Πλήγμα Της Αξιοπρέπειας Ενός Εν Ενεργεία Αξιωματικού Στον Έβρο

 Επικοινωνώ μαζί σας σήμερα, έχοντας τηρήσει μέχρι τώρα, την αξιοπρεπή σιγή και απόσταση που επιβάλλει το σχήμα της επαγγελματικής μου ιδιότητας, αλλά και η αυτεπιβαλλόμενη αξιοπρέπεια του μαχόμενου Έλληνα βιοπαλαιστή. 

Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς επί 30 συναπτά έτη, ανέλαβα με αγόγγυστη προσήλωση, τα υψηλά καθήκοντα που μου ανέθεσε η Πατρίδα μου και μέχρι σήμερα, όπως μαρτυρούν και οι περιοδικές αξιολογήσεις των προϊσταμένων μου, ανταποκρίθηκα επιτυχώς. 
Οικογενειάρχης κατ΄ επιλογήν πολύτεκνος κατά συνείδηση υπηρέτησα τα μισά και παραπάνω έτη της θητείας μου στον Βόρειο Έβρο, προσαρμόζοντας τις ανάγκες της υπηρεσίας στην ζωή μου, μια και παντρεύτηκα εδώ, αγόρασα (επί δανείω) σπίτι εδώ, μεγαλώνω τρία παλληκάρια εδώ, και προσδοκώ να τελειώσω τον βίο μου εδώ, στο μεθοριακό μετερίζι του Ελληνισμού. 
Βίωσα εδώ και δεκαετίες, την αμετροεπή οικονομική μας πολιτική, και τέθηκα εκόντας-άκοντας πάντα πρώτος στην κάθε κυβερνητική απόφαση, προσαρμόζοντας επί δεκαετίες την ζωή μου, σε ένα πληθωρισμένο βιοπορισμό, που ποτέ ο μισθός δεν επαρκούσε, αλλά έστω και με δανεισμό, κατάφερνε να διατηρήσει εμένα και την οικογένειά μου στα όρια της αξιοπρέπειας, ίσα-ίσα για να μπορώ να εκπληρώσω την αποστολή μου. Εδώ και τρία χρόνια, βιώνω και την τελευταία πράξη της αδικίας, στο πρόσωπο μου, στην ιδιότητά μου και στην οικογένειά μου, με την πρωτοφανή στα χρονικά συρρίκνωση των ήδη μέχρι τότε πληθωρισμένων και στερουμένων ισολογισμού (έναντι των πραγματικών αναγκών διαβίωσης) αποδοχών μου. 
Και πάλι δεν ομίλησα. Και πάλι αγόγγυστα σήκωσα το βάρος και την στέρηση, συνηθισμένος στην λιτή ζωή του στρατιώτη. Αλλά μάλλον, άνοιξα την όρεξη του τιμητή του έργου μου, να συνεχίζει να μου στερεί σταδιακά εδώ και τρία χρόνια, κομμάτι – κομμάτι την αξιοπρέπειά μου. Έτσι, κοντεύοντας τα 50 μου χρόνια, είδα μέρα την μέρα, να μου αποδομούν, ότι προσπάθησα να φτιάξω τίμια για την οικογένειά μου. Έγινα αρχικά ασυνεπής οφειλέτης των πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία με ψυχρή λογιστική τόκισαν την ασυνέπειά μου και την έφεραν στην πλήρη αδυναμία εξόφλησης.
 Αναγκάστηκα να ζητήσω δικαιοσύνη και μετά κόπων και βασάνων, έφτασα να αιτηθώ το κούρεμα που προβλέπει ο Νόμος Κατσέλη περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Έφτασα στο σημείο, να χάσω το ένα και μοναδικό αυτοκίνητο , νομή και αυτό της τράπεζας που ψυχρά το κατάσχεσε. Αθέτησα αναγκαστικά να εξοφλήσω τα χρέη μου στην εφορία για το 2012 (μια και το ασύλληπτο για μένα ποσό των 2817 ευρώ, αδυνατώ από πέρισυ να το πληρώσω έστω και τμηματικά). Είδα το υπόλοιπο των αποδοχών μου από τα Χριστούγεννα να συρρικνώνεται στα 500 ευρώ μηνιαίως (ακόμα και σήμερα τόσα παίρνω), βίωσα και βιώνω την ανεργία της συζύγου μου, ζώ την ειρωνεία της ανακοίνωσης της πρόσληψής της στον ίδιο φορέα και με την ίδια ειδικότητα εδώ και 40 μέρες, αλλά ακόμη να την καλέσουν να εργασθεί (βλέπεις δεν αρκεί να πρωτεύσεις σε ένα διαγωνισμό, δεν αρκεί να το ανακοινώσουν εγγράφως, χρειάζεται και επιβεβαίωση από τον ΑΣΕΠ και έκδοση ΦΕΚ και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, για να μπορέσει μια πολύτεκνη μάνα, με 3 πτυχία αναγνωρισμένα από το κράτος και άλλα επικουρικά προσόντα να εργασθεί για λίγους μήνες και να ταΐσει τα παιδιά της). Έζησα την ειρωνεία της στέρησης των παγίων οδοιπορικών παραμεθορίου, λες και 200 ευρώ και αυτά με κρατήσεις, έβαλαν μέσα τον κρατικό προϋπολογισμό. Έζησα παράλληλα την διακοπή του ισόβιου πολυτεκνικού επιδόματος της συζύγου μου από τον ΟΓΑ , λες και η διατίμηση των 320 ευρώ το δίμηνο μπορεί να αντισταθμίσει τις ανάγκες μιας πολύτεκνης μάνας να μεγαλώσει τα παιδιά της. Δέχτηκα σιωπηρά να διακανονίζω μήνα τον μήνα επί 3 χρόνια τις οφειλές μου στην ΔΕΗ -μια αδιάκοπη στέρηση του υπολοίπου των πενιχρών αποδοχών μου, χωρίς έλεος, υπό την απειλή της στέρησης του αγαθού του ηλεκτρισμού. 
Ζήσαμε με τα παιδιά μου και την γυναίκα μου, αυτό το χειμώνα εδώ πάνω, με κρύο, στερούμενοι εδώ και δύο χειμώνες το πετρέλαιο, μια και οι τιμές ήταν απαγορευτικές. Τρυπήσαμε τους τοίχους και βγάλαμε καπνοδόχους, ξεθάψαμε σόμπες από τις αποθήκες των παππούδων, μαζέψαμε ξύλα και τα κάψαμε, ανάψαμε καλοριφέρ ηλεκτρικά, κλιματιστικά και ότι άλλο βρήκαμε για να ζεστάνουμε το σπίτι μας. Και τους τελευταίους δύο μήνες, ήρθε και η κορύφωση. Η ΔΕΗ, συνεπής συνέταιρος μου κάθε μήνα εδώ και τρία χρόνια, μας έστειλε το λογαριασμό της.
 Απελπισμένα ζήτησα πριν ένα μήνα διακανονισμό εκ νέου, και πήρα την απάντηση να πληρώσω σε 4 δόσεις από 300 ευρώ. Και το δέχτηκα. Και πλήρωσα μια δόση. Και πριν μια εβδομάδα, ήρθε και ο εξοφλητικός λογαριασμός, να μου φορτώσει συνολικά (μαζί με τα οφειλόμενα) να πληρώσω 2785 ευρώ, μέχρι τις 29 Απριλίου. 
Με ειδοποίηση διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος. Και σήμερα, 1η Μαΐου, πήγα στην τοπική ΔΕΗ, για να εισπράξω την απάντηση, ότι δεν ανήκω στις κοινωνικές ομάδες που ευεργετούνται από τον διακανονισμό πολλαπλών (έως 48 δόσεων) λόγω υψηλής κατανάλωσης και λόγω εισοδήματος, ότι δεν γίνεται διακανονισμός πάνω σε ήδη συναφθέντα διακανονισμό που μάλιστα αθετήθηκε (πέρασε βλέπεις ο Απρίλιος), ότι οφείλω να καταβάλω άμεσα το ποσό μέχρι την μετά το Πάσχα Τετάρτη 8-5-13 (βλέπετε το ανθρωπιστικό πρόσωπο των κοινωφελών υπηρεσιών περιορίζεται μόνο στις ημέρες των θρησκευτικών αργιών), ή το ήμισυ αυτού και να αιτηθώ εκ νέου διακανονισμό -και να παρακαλέσω να εγκριθεί νέος με 1-2 δόσεις σύν τα τρέχοντα που θα έρθουν-, ειδάλλως, τα κεντρικά -μου το τόνισαν αυτό αποποιούμενοι πάσης προσωπικής ευθύνης και εν πλήρη κατανοήσει του προβλήματός μου- θα αποστείλουν εντολή σε εργολάβο να μου διακόψει την παροχή. Κι εγώ κοιτάζοντας το τελευταίο εκατοστάρικο -από τα 5 της τελευταίας μου μισθοδοσίας- αποχώρησα ευχόμενος στους υπαλλήλους καλό Πάσχα.
 Αυτή την μεγάλη Τετάρτη, 1-5-13, η αξιοπρέπεια ενός ακόμη σιωπηρά μαχόμενου Έλληνα πολίτη, Αξιωματικού εν ενεργεία στην Μεθόριο και πολύτεκνου οικογενειάρχη και συζύγου άνεργης -επιτυχούσης αλλά μη προσληφθείσας  έλαβε το ύστατο της πλήγμα. Αμέσως μετά τις κωδωνοκρουσίες της επερχόμενης Ανάστασης, το μόνο φως που θα απομείνει στο σπίτι και την οικογένειά μου, θα είναι το Άγιο Αναστάσιμο Φως στην λαμπάδα και στο κανδήλι (για όσο υπάρχει λάδι να κάψει). Κι εγώ αγόγγυστος, χωρίς επιρροή από τα προαναφερόμενα, αύριο το πρωί όπως και κάθε μέρα που θα ακολουθήσει, θα φορέσω την στολή μου και θα σταθώ εν πλήρη αφοσίωση όρθιος στο στρατιωτικό τμήμα που διοικώ και θα ασκήσω ανεπηρέαστος τα καθήκοντά μου, με απόλυτο γνώμονα το συμφέρον της υπηρεσίας μου. 
Ζητώ συγνώμη, αν η ανθρώπινη ανεπάρκειά μου, μειώνει την αυτεπάγγελτη απαίτηση των συν-Ελλήνων που με θέλουν στην έπαλξή μου, περήφανο Στρατιώτη. Υπόσχομαι να μην τους απογοητεύσω, παρά τις προσωπικές στερήσεις μου. Αδυνατώντας όμως, να ανταποκριθώ πλέον στην επιβίωση της οικογένειάς μου, θεώρησα σωστό, να τολμήσω να δημοσιεύσω το πρόβλημά μου, ελπίζοντας τουλάχιστον στην κατά το μέτρο του δυνατού ανταπόκριση κάποιων αρμοδίων. 

Με την εναπομένουσα αξιοπρέπεια εκ μέρους μου και της οικογένειάς μου, που καλείται να ανέβει κι άλλο Γολγοθά, σας εύχομαι Καλή Ανάσταση. 


kranos Διαβάστε τι μισθό παίρνει αυτός που γεμίζει το νερό των βουλευτών!
______________
Πηγή:
www.MadatoForos.com