Σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και ειδικά εκείνες που ανήκουν στην Ευρωζώνη εφαρμόζονται μια σειρά αδυσώπητων αντιλαϊκών πολιτικών από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών- μελών της: μαζικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τους μισθούς, αύξηση της φορολογίας για τους εργαζόμενους και μείωση για τους πλούσιους, ξεδιάντροπες επιδοτήσεις στις μεγάλες εταιρίες, υποτίθεται για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, που ποτέ δεν υλοποιούνται ή είναι βραχύβιες, ιδιωτικοποιήσεις και διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλισης. Το αποτέλεσμα είναι μια εκθετική αύξηση της φτώχειας, της κοινωνικής ανισότητας, της μαζικής ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας.
Η κατάσταση αυτή έχει τη ρίζα της στην ίδια τη φύση της ΕΕ και του ενιαίου νομίσματος, όπως συμπυκνώθηκαν πρόσφατα στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία βασίζεται σε όλα τα νεοφιλελεύθερα δόγματα που έχουν ήδη δείξει τις αρνητικές επιπτώσεις τους για τα συμφέροντα των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων. Στην Ευρωζώνη οι ανισότητες μεταξύ των χωρών έχουν επιδεινωθεί. Το ευρώ είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής που στρέφεται ενάντια στην απασχόληση. Το ενιαίο νόμισμα χρησιμοποιείται μόνο για να προστατεύσει τις αποδόσεις των καπιταλιστικών επενδύσεων, μέσω της διατήρησης ενός μόνιμου και εθελοντικού υψηλού επιπέδου ανεργίας. Η εισαγωγή των πρακτικών της «Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης» οδήγησε σε μια κατάσταση περιορισμένης κυριαρχίας και επιθετικών, πειθαρχικών μορφών οικονομικής εποπτείας, όπως φάνηκε από τον ρόλο της Τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) στην Ελλάδα (η οποία προώθησε μια σειρά νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και μια μαζική αναδιανομή του εισοδήματος προς την πλευρά το κεφαλαίου). Επιπλέον, οι πολιτικές της ΕΕ και η νομισματικές και θεσμικές ρυθμίσεις της Ευρωζώνης οξύνουν ακόμα περισσότερο την τρέχουσα κρίση και διαιωνίζουν ένα φαύλο κύκλο ύφεσης - λιτότητας - ανεργίας. Η ουσία αυτού του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος βασίζεται στις αξίες και τα συμφέροντα των δυτικών αρχουσών τάξεων: ευρωπαϊσμός, ατλαντισμός, καπιταλισμός, αυταρχισμός. Ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση του, δεν μπορεί να βελτιωθεί από μέσα. Θα πρέπει να διαλυθεί προκειμένου να χτιστεί κάτι ριζικά νέο. Η ΕΕ είναι πράγματι το πιο εξελιγμένο σύστημα στον κόσμο, βασισμένο σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός πολιτισμού που βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς.
Η ΕΕ είναι ένα φρικτό σύστημα κυριαρχίας και αποξένωσης από το οποίο οι λαοί έχουν την ανάγκη να χειραφετηθούν. Η ΕΕ και η διαδικασία Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι εγγενώς αντιδημοκρατικές. Μειώνοντας δραστικά λαϊκή κυριαρχία στο επίπεδο του έθνους-κράτους και μεταφέροντας εξουσίες στους μη εκλεγμένους μηχανισμούς της ΕΕ, υπονομεύει την δυνατότητα των ανθρώπων να οργανώνονται, να παλεύουν, να αντιστέκονται και να μετασχηματίζουν την κοινωνία. Η καταστροφή της λαϊκής κυριαρχίας είναι η εγγύηση για τις κυρίαρχες τάξεις ότι δεν υπάρχει επιστροφή από τις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις». Είναι στην ίδια γραμμή με την προσπάθεια να διασφαλιστεί η κυριαρχία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε παγκόσμια κλίμακα, που επιδιώκεται από τους διάφορους υπερεθνικούς οργανισμούς (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ). Είναι η γραμμή που ευθύνεται για τον ολοένα και πιο αυταρχικό χαρακτήρα της ΕΕ και για την υποστήριξη της σε ημι-φασιστικά καθεστώτα, όπως αυτό του Κιέβου. Σήμερα, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ γίνονται ακόμα πιο επιθετικές. Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι η κρίση στην περιφέρεια της Ευρώπης, αλλά η προετοιμασία για νέες καταστροφικές επιθέσεις στις κυριαρχούμενες τάξεις στις χώρες του πυρήνα της ΕΕ. Ένα νέο κύμα λιτότητας, περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, ιδιωτικοποιήσεων, την αποδιάρθρωσης των ιστορικών κερδών του εργατικού κινήματος βρίσκεται προ των πυλών. Η ανάγκη για αντίσταση είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση οι περισσότερες δυνάμεις της μη-σοσιαλδημοκρατικής Αριστερά στην Ευρώπη δεν αμφισβητούν την ΕΕ. Το αποτέλεσμα ένας «Αριστερός Ευρωπαϊσμός» που αρνείται να αγωνιστεί ενάντια στη ρίζα του προβλήματος, το οικονομικό, νομισματικό, θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, τον ενσωματωμένο νεοφιλελευθερισμό, τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του. Τα καλέσματα για μία «άλλη» ΕΕ, μια «καλοπροαίρετη» ΕΚΤ και «Ευρωπαϊκές λύσεις για το χρέος» είναι ευσεβείς πόθοι, δεν είναι πολιτικές απαντήσεις. Αυτή η αδυναμία να αμφισβητήσουν την ΕΕ αφήνει ανοικτό πολιτικό χώρο σε ένα ρατσιστικό, αντιδραστικό, υπέρ των συμφερόντων των επιχειρήσεων, σοβινιστικό υποκατάστατο «Eυρωσκεπτικισμό» μιας σειράς ακροδεξιών και νεοφασιστικών κομμάτων. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ δεν θα είναι εθνικιστικές πράξεις ή οικονομικός σοβινισμός. Θα είναι πράξεις διεθνισμού και λαϊκής αλληλεγγύης, διότι θα οδηγήσουν στη διάλυση μιας επιθετικής, καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης. Για τους λόγους αυτούς, είναι εξόχως επείγον να οργανωθεί ένας Πανευρωπαϊκός Συντονισμός αριστερών πολιτικών οργανώσεων, λαϊκών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων που αγωνίζονται ενάντια στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, προκειμένου να συντονίσουν τις εργασίες τους και να ανοίξει εκ νέου συλλογικά τη συζήτηση σχετικά με την αναγκαία ρήξη με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ θα πρέπει και πάλι να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της αριστερής και ριζοσπαστικής πολιτικής, το σημείο εκκίνησης για ένα νέο προοδευτικό, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό μέλλον για την εργατικές τάξεις και τους λαούς της Ευρώπης. Για όλους αυτούς τους λόγους, μια Οργανωτική Επιτροπή αποτελούμενη από τους: Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση- Ελλάδα, Επιτροπή «EuroExit»- Αυστρία, Εθνικός Συντονισμός της Αριστεράς Ενάντια στο Ευρώ- Ιταλία, M'PEP- Γαλλία, Πρωτοβουλία e.V. Duisburg- Γερμανία, παίρνει την πρωτοβουλία να καλέσει σε αυτό το παν-Ευρωπαϊκό Φόρουμ των αριστερών και μαζικών πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων, με στόχο να θα συζητήσει τα παρόντα προβλήματα και να καθιερώσει τον έναν συντονισμού. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα και την Αθήνα στο τέλος του Ιουνίου, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τον εν εξελίξει αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και τις μεταρρυθμίσεις της ΕΕ. H Ελλάδα, τα τελευταία έξι χρόνια, έχει περάσει μια κοινωνική καταστροφή χωρίς προηγούμενο.
Η έκταση της ελληνικής κρίσης ήταν μια άμεση συνέπεια της οικονομικής, νομισματικής και θεσμική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Το πακέτο «διάσωσης» της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ έχουν σημάνει μια πολιτική ακραίας λιτότητας και τις νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, μαζί με μία παντελή έλλειψη σεβασμού για τις δημοκρατικές διαδικασίες και τη λαϊκή κυριαρχία. Αυτό είναι μια άλλη απόδειξη της βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική φύση της ΕΕ και συνολικά της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Η λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια ενάντια στη λιτότητα έφεραν τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-AΝΕΛ στην εξουσία. Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμά της, όπως αυτό εκφράζεται στη λεγόμενη ατζέντα της Θεσσαλονίκης, είναι μετριοπαθές και αντιφατικό, η νέα κυβέρνηση βρίσκεται υπό τεράστια πίεση για να συνθηκολογήσει και να δεχτεί μια ταπεινωτική συνέχιση των πολιτικών λιτότητας. Είναι σαφές ότι εντός του πλαισίου της Ευρωζώνης είναι αδύνατο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να βγει από λιτότητα και τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια στρατηγική εξόδου είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Το αντί- ΕΕ φόρουμ θα συμπέσει με τη λήξη της προθεσμίας που επιβλήθηκε από την ΕΕ και το ΔΝΤ για ένα νέο πακέτο λιτότητας που θα επεκτείνει την τρέχουσα καταστροφική πολιτική σε αντίθεση με τη βούληση του ελληνικού λαού για ένα τέλος στη λιτότητα.
Το Φόρουμ θα περιλαμβάνει ένα συνεδριακό μέρος με κεντρικές εκδηλώσεις και εργαστήρια και μια μαζική διαδήλωση στο κέντρο της πόλης. Θα καταλήξει σε μια Πολιτική Διακήρυξη και ένα σχέδιο μελλοντικής δραστηριοποίησης. Η Οργανωτική Επιτροπή προσκαλεί όλες τις πολιτικές οργανώσεις και τα κοινωνικά κινήματα που συμμερίζονται τις παραπάνω απόψεις στο να συμμετέχουν στο Διεθνές Φόρουμ των Αριστερών πολιτικών κομμάτων, λαϊκών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων που μάχονται για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρώ και το ΝΑΤΟ στη Αθήνα, στις 26-28 Ιουνίου 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου