Ανακοίνωση "Ρουβίκωνα" για την ψήφιση των μέτρων

1547145

από Ρουβίκωνας  15/07/2015 5:57 μμ.,

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Οι ραγδαία μεταβαλλόμενες πολιτικές συνθήκες και συγκυρίες μας δημιουργούν την αίσθηση του χρέους της συμμετοχής μας σαν αναρχικοί στην πολιτική αρένα της επικαιρότητας. Η φερόμενη σαν αριστερός μεσσίας κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αθετώντας οτιδήποτε ευαγγελίστηκε προεκλογικά,προβαίνει σήμερα στην ψήφιση ενός τρίτου μνημονίου. Ενός προγράμματος που ολοκληρώνει τη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωματων που ήδη έχουν πληγεί απ' τα προηγούμενα δύο μνημόνια, στο πλαίσιο της τεχνητής κρίσης που δημιουργήθηκε για την αναδιάρθρωση του καπιταλιστικού συστήματος.

Σαν κλασσικοί εξουσιαστές, ενδιαφέρονται μόνο για τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, των εξουσιών και των προνομίων που απορρέουν απο αυτόν. Για να το πετύχουν έγιναν έμποροι ελπίδας, τάζοντας πράγματα που δεν θέλουν(και όχι δεν μπορούν) να πραγματοποιήσουν, εναθαρρύνοντας την νοοτροπία της ανάθεσης και του μεσσιανισμού.

Προεκλογικά, αυτή η πολλά υποσχόμενη κυβέρνηση της “αριστεράς” έκανε λόγο για κατάργηση των κέντρων κράτησης μεταναστών, φυλακών τύπου Γ' και ομάδων καταστολής (ΜΑΤ-ΥΑΤ, ΔΕΛΤΑ), για προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για δικαίωση των αγώνων των κοινωνικών κινημάτων και για προστασία των αδύναμων στρωμάτων από τα δυσβάσταχτα μέτρα που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, “σκίζωντας κάθε μνημόνιο”.

Αρχικά είδαμε πολλά επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Αφαιρέθηκαν τα κάγκελα στη βουλή, ο πρωθυπουργός ορκίστηκε με πολιτικό όρκο και καταργήθηκε η δουλειά την Κυριακή (μόνο στα χαρτιά, όπως έχει αποδειχθεί). Ωστόσο, έξι μήνες μετά, στη σύντομη αυτή περίοδο, οι μόνες αυταπάτες που δεν εχουν γκρεμιστεί είναι αυτές των σκοπίμως εθελοτυφλούντων. Είδαμε μια κυβέρνηση ''αριστερή'' να παίζει με τις ζωές πολιτικών κρατουμένων σε μια απο τις μαζικότερες απεργίες πείνας, χρονοτριβώντας απέναντι στην ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Ακόμη και μετα την θεσμική κατάργησή τους, σύντροφοι και συντρόφισσες, βιώνουν ακόμα συνθήκες ειδικής κράτησης. Ακόμη και τώρα τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με χαρακτηριστικότερο αυτό της Αμυγδαλέζας, κρατούν όμηρους χιλιάδες εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας, τα ΥΑΤ-ΔΕΛΤΑ του “αριστερού” υπουργού Πανούση συνεχίζουν την καταστολή και τα κοινωνικά κινήματα αγνοούνται. Παράλληλα, περιθάλπτονταν και υποθάλπτονταν στην Ελλάδα με πρωτοβουλία της “αριστερής” κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), ουκρανοί φασίστες και νεοναζί που πραγματοποίησαν πολυάριθμες κτηνωδίες στο μέτωπο του Ντόνετσκ.

Το αποκορύφωμα της υποκρισίας και του εμπαιγμού του λαού είναι τα μνημόνια που δεν σκίστηκαν μαζι με όλες εκείνες τις κάλπικες υποσχέσεις για επιστροφή σε προμνημονιακές καταστάσεις.

Λίγες μέρες μετά το ξεκάθαρο ταξικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ενάντια στις πολιτικές λιτότητος, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (με επικεφαλής την πολιτική ηγεσία του πρώτου) προβαίνει σε μια καταστροφική συμφωνία για το λαό. Ένα καινούργιο μνημόνιο, με διάφορα ονόματα (συμφωνία, πρόγραμμα κλπ) που έρχεται να υποθηκεύσει τις ζωές των οικονομικά ασθενέστερων αλλά και να ιδιωτικοποιήσει κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή του τόπου. Οι “ανυπότακτοι” εθνοσωτήρες, με μεγαλεπίβολες δηλώσεις του τύπου ''εμείς δεν πάμε γωνατιστοί να παρακαλάμε τους δανειστές'' κατέληξαν, μετά απο μερικές μέρες ''διαπραγματεύσεων'' εξανδραποδισμένοι ικέτες των οικονομικών ιμπερεαλιστικών μηχανισμών της Ε.Ε.. Η ''πολεμική'' κατάργηση των μνημονίων, μεταρρυθμίστηκε σε ''άτακτη συνθηκολόγηση'', το ''λαικό'' κόμμα, το κόμμα μαζών σε αστικό και από προστάτες των φτωχών ''μεταμορφώθηκαν'' σε πραιτοριανούς του κεφαλαίου. Φυσικά όλα αυτά δεν μας εκπλήσσουν. Έχουν γίνει και θα ξαναγίνουν. Πολύ απλά γιατί αυτή είναι η φύση του κράτους και του καπιταλισμού. Να υπηρετούν τους λίγους και ισχύρους.

Αποτέλεσμα της διαπραγματευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και του τυχοδιωκτισμού του ήταν να γίνει τουλάχιστον φανερό στους εκμεταλλευόμενους ότι δεν δύναται να υπάρξει ούτε μία “καλύτερη” διαχείρηση της κρίσης, ούτε και η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με την Ε.Ε., ένα από τα πιο “σκληρά” καπιταλιστικά κέντρα του κόσμου, σε φιλολαϊκή βάση. Έξι μήνες μετά την ανάδειξη των έμπορων ελπίδας σε κυρίαρχο κόμμα εξουσίας, η μόνη πραγματική επιλογή για όλους εμάς τους εκμεταλλευόμενους παραμένει αυτή της αυτοοργάνωσης και της σύγκρουσης με κράτος και ντόπια και διεθνή κεφάλαια, με κάθε ιμπεριαλιστικό μηχανισμό και διακρατικό θεσμό.

Είναι δεδομένο, αλλά και διαρκές επίδικο, πως το κομμάτι των εκμεταλλευομένων σε αυτήν την συγκυρία οφείλει να εκφραστεί πολιτικά μέσα από την επιλογή της ρήξης με την Ε.Ε. και τους θεσμούς της, της άρνησης απέναντι στους εκφοβισμούς του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού τους.

Εμείς ως αναρχικοί λέμε:

-Οργάνωση των από τα κάτω-κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής-απαλλοτριώσεις-συγκρουσιακές απεργίες διαρκείας

ΟΧΙ στην παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε
ΟΧΙ στα μνημόνια,εγχώρια ή διεθνή ,δεξιά ή αριστερά.
Ρήξη με τις πολιτικές του κεφαλαίου ,εγχώριου και διεθνούς.
Ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΝΑΤΟ
Ρήξη με το αστικό μπλοκ

Μόνη λύση η κοινωνική επανάσταση

ΌΛΕΣ ΚΑΙ ΌΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΝΤΑΙ
ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

αναρχική ομάδα Ρουβίκωνας, συντρόφισσες/σύντροφοι